ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 307

พี่หวงดูกระอักกระอ่วม “อย่าเลย แบบนี้ไม่ได้ คุณหลง พวกเราเองก็ต้องกินต้องใช้เหมือนกัน! แบบนี้หละก้น ดอกเบี้ยไม่ต้องก็ได้ แค่จ่ายคืนเงินต้น!”

หลังจากได้ยินหลงอี้ฮุยพูดบอกว่าให้ลืมเรื่องเงินไปซะ ไช่หยานก็รีบพูดขึ้นมา

“คุณหลง ฉันจะคืนเงินให้ค่ะ”

ยังไงก็ยืมเงินเค้ามาแล้ว อย่างงั้นก็ต้องคืน

“พี่หวงรอฉันหน่อยนะคะ เลิกงานแล้วฉันจะกลับบ้านไปถาม!”

ในตอนเย็น ฉินจุนก็ขับรถให้อารองฉินไปรับอาสะใภ้ที่จะเลิกงาน เมื่อเห็นว่าอาสะใภ้รองทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟ ฉินจุนก็พูดอะไรไม่ออก

“อาสะใภ้รอง ผมไม่หรอกนะว่าคุณจะออกมาทำงาน แต่ต่อไปคุณจะต้องไม่มาทำงานแบบนี้อีก”

หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็หยิบบัตรออกมาแล้วยื่นมันให้กับไช่หยาน

“อาสะใภ้รอง อาใช้บัตรนี่นะครับ เงินที่อยู่ข้างในจะใช้ยังไงก็ได้นะครับ นี่มันเป็นเงินของอารองเอง”

ตอนแรกเค้าต้องการที่จะเอาบัตรนี่ให้กับอารองฉิน แต่ด้วยสภาพของอารองในตอนนี้ เค้าก็เลยเอาบัตรนี่มอบให้กับอาสะใภ้รอง

อาสะใภ้รองดูกระอักกระอ่วม “อย่าอย่างนี้เลยนะคะ อาไม่อยากได้เงินของหลาน อาเองก็มีมือมีเท้า อาหาเงินเองได้!”

ฉินจุนยิ้มขึ้นมา “ก็ได้ ถ้าอย่างงั้นอาก็ไม่ต้องทำงานข้างนอกหรอก อาดูแลสวนในบ้านของผมแล้วผมจะจ่ายเงินเดือนให้อาเอง นี่คือบัตรเงินเดือน รับไปเถอะครับ”

“นี่……”

อาสะใภ้รองดูกระอักกระอ่วมเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นความตั้งใจของฉินจุน เธอก็เลยต้องจำใจรับมันมา

การดูแลดอกไม้ในสวนนี่มันก็ดีกว่าการออกมาเป็นพนักงานเสิร์ฟข้างนอกเป็นอย่างมาก

บัตรนี่มันก็น่าจะมีเงินหลายหมื่นหยวน เงินเดือนที่ฉินจุนจะมอบให้เธอนั้นมันมากเกินไป

แน่นอนว่า ไช่หยานไม่รู้ว่าในบัตรใบนี้มันมีเงินเท่าไหร่ ถ้าเธอรู้จำนวนเงินในนั้น เธอจะต้องตกใจอย่างแน่นอน

แม้ว่าหลงอี้ฮุ่ยจะอธิบายไปแล้ว แต่พี่หวงก็ยังอยากได้เงินคืนและเธอก็ไม่อยากให้น้องชายของเธอเดือดร้อน ตอนนี้มันก็ไม่มีดอกเบี้ยแล้ว มีแค่เงินต้นที่ต้องใช้คืนก็เท่านั้น

พี่หวงบอกว่า “พวกเธอขึ้นรถฉันมาเถอะ จะได้ไปเจอกับไช่เชียนด้วยกัน”

ฉินจุนก็ขมวดคิ้วแล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น ระหว่างทางไช่หยาน ก็พูดขึ้นมา สีหน้าของฉินจุนก็ดูเย็นชา นี่เป็นเรื่องในครอบครัวระหว่างน้องชายกับพี่สาว ตัวเองจะเข้าไปยุ่งได้ยังไงกัน?

เมื่อไปถึงที่บ้าน ไช่หยวนก็เดินตรงเข้าไปในบ้านด้วยความโกรธและถามขึ้นมาว่า

“ไช่เฉียง! แกทำบ้าอะไรของแกยืมเงินมาตั้งแสนห้าหมื่นหยวน?”

ไช่เฉียงก็ล็อคมือถือ เค้าเอนตัวลงบนเตียงแล้วพูดว่า

“ฉันเล่นเกมส์”

“อะไรนะ! นายใช่เงินแสนห้าหมื่นหยวนไปกับเกมส์? นายบ้าไปแล้วเหรอ!”

ไช่หยานโกรธมากที่ไช่เฉียงทำตัวแบบนี้ เค้ายืมเงินมาแสนห้าหมื่นหยวนเพื่อเล่นเกม!

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของไช่หยาน หญิงชราก็เดินออกมาอย่างไม่ชอบใจ

“แกจะตะโกนอะไร! น้องของแกไม่ได้เอาไปเล่มเกมส์หรอก น้องของแกใช้เงินไปกับการมีแฟน น้องชายเธอใช้เงินเพื่อเป็นรางวัลให้กับผู้ประกาศข่าวหญิง!”

“อะไรนะ!” ไช่หยวนก็มองตาค้าง เธอดูไม่อยากจะเชื่อเลย

“นายให้เงินเป็นรางวัลกับผู้ประกาศข่าวหญิงจริงหรือ? แกคิดว่าตัวเองเป็นคนรวยอย่างงั้นเหรอ!”

หญิงชราก็พูดว่า “เสี่ยวหยาน อย่าพูดถึงน้องชายของเธอแบบนั้น น้องชายของคุณพยายามหาคู่อยู่นะ ฉันเองก็คิดว่าผู้หญิงคนนั้นไม่เลวเลย ก็แค่ใช้เงินเพื่อแต่งงานกับที่บ้านเธอ ”

ไช่เฉียงนอนอยู่บนเตียงราวกับอดอะไรตายอยาก

“แม่ แม่บอกพี่ไปมันจะไปมีประโยชน์อะไรกัน เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครคือยัยจิ้งจอกเจ้าเล่ห์”

ยัยจิ้งจอกเจ้าเล่ห์?