ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 337

ผอ.ฉู่และฝูตงหลินมาที่โรงพยาบาล ซึ่งในขณะนี้โรงพยาบาลรายล้อมไปด้วยนักข่าวมากมาย

เถียนเจียอิ้นประธานของตงฉีกรุ๊ปมาถึงที่นี่แล้ว และนักข่าวก็อยู่ล้อมรอบโรงพยาบาลแล้วเช่นกัน ถ้าในวันนี้ไม่มีคำอธิบายให้ เกรงว่าโรงพยาบาลของพวกเขาจะต้องเป็นข่าวแน่นอน

ผอ.ฉู่เดินไปด้านหน้าและขมวดคิ้ว “ทุกคนหลีกทางให้เราเข้าไปหน่อยครับ ! ”

เมื่อทุกคนเห็นว่าเป็นผู้อำนวยการคนเก่าก็รีบพากันหลีกทางให้ แม้ว่าผอ.ฉู่จะเกษียณอายุไปแล้ว แต่เขาก็ยังมีอำนาจและทุกคนก็ยังให้ความเคารพเขามาก

เมื่อผอ.ฉู่เดินเข้าไปในฝูงชน และเห็นหลินเยวี่ยเหยากับผอ.โจวและลูกชายของเขาถูกรายล้อม เขาก็เริ่มอธิบาย

“ทุกท่าน เราจะรับผิดชอบอุบัติเหตุทางการแพทย์ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้อย่างถึงที่สุดแน่นอน คุณคือ…… ประธานเถียนใช่ไหม ? ”

เถียนเจียอิ้นทำหน้าไม่แยแส “ภรรยาของผมมารักษาอาการป่วยในโรงพยาบาลของคุณ หลังจากกินยาแล้วเธอก็อาเจียนและท้องร่วง เธอหมดสติจนต้องมาล้างท้องแล้วก็อาเจียนอีก เธอเกือบจะตายอยู่แล้ว คุณต้องให้คำอธิบายเรื่องนี้กับผม ! ”

ผอ.ฉู่พยักหน้า “ไม่ต้องห่วงนะครับ โรงพยาบาลของเราจะรับผิดชอบอย่างถึงที่สุดแน่นอน ใครเป็นแพทย์ที่เข้าทำการรักษา ? ”

หลินเยวี่ยเหยาก้าวออกมา “ฉันเองค่ะ ”

เนื่องจากผอ.ฉู่เกษียณอายุเร็ว จึงไม่รู้จักกับหลินเยวี่ยเหยา แต่เขาก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าเธอยังวัยรุ่นอยู่

“ในฐานะแพทย์เจ้าของไข้ เธอทราบสาเหตุของความผิดพลาดครั้งนี้หรือยัง ? ”

หลินเยวี่ยเหยาพยักหน้า “ท่านอดีตผู้อำนวยการ ความผิดพลาดในการรักษาครั้งนี้เป็นเพราะหมอโจวคุนทำเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวค่ะ เขาแก้ไขใบสั่งยาของฉันสั่งจ่ายยาผิดกฎหมาย 2 ตัว ทำให้ผู้ป่วยเกิดอาการไม่พึงประสงค์ ”

ทันทีที่ได้ยินคำว่ายาผิดกฎหมายคำนี้ ฝูตงหลินก็ไม่พอใจและก้าวออกมาพูดทันที

“คุณหมอท่านนี้ กรุณารับผิดชอบต่อคำพูดของคุณด้วยนะครับ ทำไมยาของผมถึงเป็นยาผิดกฎหมายหละ ? ”

หลินเยวี่ยเหยาขมวดคิ้ว “คุณคือเจ้าของโรงงานยาบำรุงกำลังและยาบำรุงเลือดเองหรอ ? ”

ฝูตงหลินยืดอกและพูดว่า “ใช่ ผมเป็นผู้อำนวยการโรงงาน ภรรยาของผมและผมก่อตั้งโรงงานผลิตยาแห่งนี้มาหลายปีแล้ว และเป็นที่รู้จักกันดีในเมืองตงไห่ วันนี้ต่อหน้าสื่อมากมายขนาดนี้ ผมขอพูดอย่างรับผิดชอบว่า ผลิตภัณฑ์เพื่อดูแลสุขภาพของเราไม่มีผลข้างเคียงใดๆ ผมได้เขียนส่วนผสมทั้งหมดไว้อย่างชัดเจนแล้ว หากคุณไม่เชื่อ ก็สามารถดูได้ด้วยตัวเอง ”

เหตุผลที่ฝูตงหลินกล้าแสดงออกขนาดนี้เพราะเขารู้ว่าแม้แต่แพทย์ผู้เชี่ยวชาญรวมถึงศาสตราจารย์ของที่อยู่ที่นี่ ไม่มีทางดูออกว่าสูตรยาของเขามีปัญหาตรงไหน

ผอ.ฉู่เองก็พยักหน้า “ผมเคยเห็นสูตรของผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพทั้งสองตัวนี้แล้ว พวกมันไม่มีประสิทธิผลพิเศษอะไร มีเพียงแค่ประสิทธิผลด้านสุขภาพธรรมดาเท่านั้นเอง หลังจากที่ผมลองรับประทานแล้วผมรู้สึกมีพลังไปไหลเวียนทั่วร่างกาย ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร แล้วพวกคุณล่ะ ? ”

ผู้เชี่ยวชาญเก่าแก่หลายคนของโรงพยาบาลเพื่อประชาชนหยิบยาสองขวดออกมาแล้วตรวจดูอย่างละเอียด จากนั้นพวกเขาก็มองหน้ากันและพากันส่ายหัว

“ก็เป็นพวกยาบำรุง ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ”

ฉินจุนก้าวออกมาด้านหน้า และพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า

“ในฉลากมีแค่ส่วนผสม ไม่มีปริมาณบอก พวกคุณแน่ใจหรอว่าไม่มีปัญหา ? ”

“ในนั้นมีเขียนไว้ชัดเจนว่ามี กวาวเครือขาว กุ้ยจือ และชะเอม…… ”

“ถ้าองค์ประกอบของชะเอมเกิน 50% คุณยังกล้าพูดว่ายานี้ไม่มีปัญหาอยู่อีกหรอ? ”

คำพูดของฉินจุนทำให้ทุกคนเงียบลง มันถูกต้อง เภสัชวิทยาของยาจีนนั้นมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา และไม่ว่าจะมีปริมาณเท่าใด โดยพื้นฐานแล้วถ้าไม่คำนึงถึงปริมาณยามันก็จะไร้ประโยชน์

สีหน้าของฝูตงหลินเปลี่ยนไปเล็กน้อยและเขาก็พูดว่า “คุณจะพูดลวกๆเกินไปแล้ว ปริมาณยาทั้งหมดของเราเป็นความลับทางการค้า จะเอามาเปิดเผยได้อย่างไร ? ”

ฉินจุนยิ้มอย่างเย็นชา “งั้นหรอ ? คุณมั่นใจมากเลยใช่ไหมว่าสูตรยาของคุณไม่มีปัญหา ? ”

“ใช่สิ ทำไมหละ หรือคุณคิดว่าสูตรยาของผมมีปัญหาหรอ ? มีปัญหาอะไรหละพูดให้ฟังหน่อยสิ ”

ฉินจุนหยิบใบสูตรยาออกมาและเดินไปที่ด้านหน้านักข่าว เขาวางสูตรยาไว้หน้ากล้อง และให้ดูใกล้ๆ

“ยาบำรุงกำลังนี่ ใช้ส่วนผสมของหมาหวง ซี่ซิน ฟู่จื่อ และกุ้ยจือ…… ”

“เมื่อมองแวบแรกก็ดูเหมือนว่าไม่มีปัญหาอะไร แต่คนที่มีความรู้แพทย์แผนจีนสักหน่อยจะสามารถมองเห็นว่ากุ้ยจือและซี่ซินนั้นมันซ้ำกัน ”

เมื่อฉินจุนพูดถึงตรงนี้ เหล่านักวิชาการทั้งหลายก็เริ่มพยักหน้า

แน่นอว่าชื่อยาบำรุงกำลังนี้ เป็นสิ่งที่เสริมสร้างกำลังร่างกาย ตัวยาอื่นๆในใบสั่งยานี้ต่างก็ให้ประสิทธิผลนี้ แต่กุ้ยจือและซี่ซินนั้นไม่จำเป็น

กล่าวอีกนัยหนึ่งผลิตภัณฑ์นี้สามารถทำได้โดยไม่จำเป็นต้องมียาทั้งสองนี้

ตามหลักเหตุผลทั่วไป ผลิตยายิ่งต้นทุนต่ำยิ่งดี และยังมีความเสี่ยงถ้าหากมียาอีกสองตัวนี้เข้ามา จะเป็นอย่างไรหากผู้ป่วยบางรายแพ้ยาสองตัวนี้หละ ?

ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย

หลังจากนั้นฉินจุนก็หยิบใบสูตรยาสำหรับยาบำรุงเลือดออกมา

“ทุกคนดูที่ใบสูตรยานี้ต่อ ประกอบด้วย ดอกโบตั๋นขาว หวงเซ็น ขิง ตังกุย และไวน์ขาว…… ”

“เหมือนกัน ในฐานะที่เป็นสมุนไพรบำรุงเลือด ขิงและตังกุยที่ใส่ลงไปในนั้นก็ไม่มีประโยชน์เช่นกัน ขิงไม่เพียงแต่จะไม่มีผล แต่ยังทำให้รสชาติของยาบำรุงเลือดแย่มาก ผมขอถามหน่อยว่าปกติแล้วผู้ประกอบการเขาผลิตยาบำรุงเลือดกันแบบนี้เหรอครับ ? ”