ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 341

ผู้กำกับเกายิ้มฝืน ๆ “ท่านอาจารย์หมอเหยียนครับ คุณหมอท่านนี้อย่าดูถูกว่าเด็กนะครับ เขามีความสามารถมาก ๆ อาการป่วยของท่านประธานหลิ่ว คุณหลิ่วชิงชิง ก็ได้เขาเป็นผู้รักษาจนหายนี่แหละครับ”

ท่านอาจารย์หมอเหยียนขมวดคิ้วมุ่น อาการป่วยของหลิ่วชิงชิงเขาเคยรักษามาก่อน

“เขาเป็นคนรักษาหายเหรอ？ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องไปทำความรู้จักสักหน่อยแล้ว”

อาการป่วยของหลิ่วชิงชิงเป็นเคสที่มีชื่อเสียงอย่างมากในวงการแพทย์ โรคผิวหนังที่เป็นมาตั้งแต่กำเนิดของเธอนั้น มันเริ่มจากจุดเล็ก ๆ จนลามไปทั่วร่างกาย เหล่าแพทย์ผู้เชี่ยวชาญอย่างพวกเขายังไม่มีทางรักษา แม้แต่หมอเมิ่งที่เป็นแพทย์แผนจีนผู้เชี่ยวชาญทางด้านโรคภายนอก ก็ไม่สามารถรักษาได้

เดิมทีเขาคิดว่าอาการป่วยของหลิ่วชิงชิง จำเป็นต้องใช้เทคโนโลยีขั้นสูงของต่างประเทศถึงจะสามารถรักษาให้หายได้ แต่ไม่คิดเลยว่าจะถูกแพทย์แผนจีนวัยหนุ่มคนหนึ่งสามารถรักษามันให้หายได้？

แม้ว่าฉินจุนจะยังไม่ได้ปรากฏตัว แต่ก็ทำให้ทุกคนต่างเต็มไปด้วยความแปลกใจและความสงสัย

ในที่สุดจ้าวลี่คุนก็ได้รับสายจากฉินจุน เธอรีบวิ่งออกไปต้อนรับก่อนจะพาฉินจุนเข้ามายังสตูดิโอถ่ายทำ

พอฉินจุนเดินเข้ามา แพทย์ผู้เชี่ยวชาญทั้งสามเห็นว่าเขายังหนุ่มจริง ๆ ก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน เด็กขนาดนี้เนี่ยนะที่สามารถรักษาอาการป่วยของหลิ่วชิงชิงให้หายได้ ไม่ใช่ว่าโกหกหลอกคนอื่นใช่ไหม？

หลังจากทุกคนได้ทำการแนะนำตัวกันเสร็จเรียบร้อย ผู้กำกับเกาก็เอ่ย

“คุณฉินต้องขอโทษจริง ๆ นะครับ ผมรู้ว่าท่านมีความเชี่ยวชาญทางด้านการแพทย์มาก ๆ แต่เป็นเพราะว่าท่านยังอายุน้อย รายการของเราจึงจำเป็นต้องทดสอบท่านสักหน่อยก่อน หวังว่าท่านจะสามารถแสดงทักษะทางการแพทย์ของท่านออกมาอย่างเต็มที่ครับ ถ้าหากทำอะไรให้ท่านไม่พอใจต้องขอโทษด้วยนะครับ”

ฉินจุนพยักหน้า ก่อนที่จะมาฉินจุนก็รู้ว่าพวกเขาต้องการทำอะไร การได้แลกเปลี่ยนความรู้กับผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ก็น่าสนใจดี

“จะเรียนรู้จากกันและกันยังไงครับ？”

ถ้าหากเป็นแค่การนั่งถกเถียงกันที่นี่เท่านั้น ก็คงจะตัดสินไม่ได้ว่าใครถูก

ผู้กำกับเกาเอ่ย “ผมเตรียมคนไข้มาสามคนครับ แล้วก็จะเชิญคุณฉินช่วยไปทำการวินิจฉัย”

“ได้ครับ” ฉินจุนพยักหน้าเห็นด้วย

ไม่นานก็มีหญิงสาวมีอายุคนหนึ่งเดินเข้ามา

หญิงสาวคนนี้ดูแล้วน่าจะอายุประมาณ 40 ปีได้ เวลาเดินขาจะเป๋ไปข้างหนึ่ง ดูท่าทางแล้วน่าจะไม่ค่อยสบายเท่าไหร่

พอเห็นผู้หญิงท่านนี้ ท่านอาจารย์หมอเหยียนก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน

“คุณคือ……ผู้หญิงที่เป็นจ้งเฟิงคนนั้น？”

หญิงสาวพยักหน้า ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้

ท่านอาจารย์หมอเหยียนสีหน้าเปลี่ยนอย่างเห็นได้ชัด เขารู้จักผู้หญิงคนนี้และเคยทำการรักษาให้เธอมาก่อน

แบบนี้ก็น่าสนใจแล้ว ไม่คิดเลยว่าคนไข้คนแรกก็เป็นแบบนี้เลย

ฉินจุนเอ่ยถาม “คุณผู้หญิงมีอาการไม่สบายตรงไหนครับ？”

ทันใดนั้นหญิงสาวก็กอดแขนอย่างสั่นเทาเอ่ย “ปิดแอร์หน่อยได้ไหมคะ？”

จ้าวลี่คุนชะงักก่อนจะรีบบอกผู้ช่วย

“ปิดแอร์ก่อน”

หลังจากปิดแอร์ หญิงสาวก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เอ่ยกับฉินจุน

“คุณหมอคะ อาการป่วยของดิฉันเป็นมานานแล้วค่ะน่าจะประมาณสี่ปีได้ เมื่อไหร่ที่ดิฉันเจอลมก็จะรู้สึกไม่สบาย เหงื่อจะออกเต็มตัวเลยค่ะ”

สิ่งที่หญิงสาวบอกมาเป็นความจริงทั้งหมด เมื่อสักครู่ที่แอร์เป่ามาร่างกายของเธอก็เต็มไปด้วยเหงื่อ เสื้อผ้าเปียกชื้นไปหมด ตอนนี้ที่หน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ

หญิงสาวเอ่ยต่อ

“เมื่อสามปีก่อน ดิฉันเคยมารักษากับท่านอาจารย์หมอเหยียน ท่านบอกว่าดิฉันเป็นจ้งเฟิง ท่านทำการรักษาและจ่ายยาให้ดิฉัน โดยออกสูตรยาให้ดิฉันกินตำรับยาเก่อเกินกับตำรับยากุ้ยจือ กินไปได้สามวันก็เห็นผล แล้วก็ไม่เป็นอีกเลยค่ะ”

“แต่ว่าเมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนนั้นฉันกำลังนั่งรถอยู่บนทางด่วน จู่ ๆ ผู้โดยสารด้านหน้าเปิดกระจกรถ ทำให้ลมตีเข้าโดนตัวดิฉันเต็ม ๆ โรคของฉันก็กำเริบขึ้นมาทันทีค่ะ เหงื่อออกมาเต็มตัว รู้สึกอ่อนแรง ภายในใจฉันของฉันก็รู้ได้ทันทีค่ะว่าอาการกำเริบอีกแล้ว”

“พอลงมาจากรถ ดิฉันก็พบว่าอาการป่วยของดิฉันกลับมาอีกแล้ว”