ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 340

ตุบ！

หนังสือที่อยู่ในมือของผู้กำกับหล่นลงพื้น ทุกคนไม่รู้จะพูดอะไรออกมา

“ผู้อำนวยการจ้าว คุณกำลังล้อเล่นอะไรอยู่! 25-26 ปี? นั่นมันไม่ใช่หมอที่เพิ่งจะจบใหม่หรอกเหรอ? เรียนทางด้านการแพทย์อย่างน้อยๆก็ต้องเรียนถึง 5 ปี และเมื่อจบมาก็จะมีอายุประมาณ 23-24 ปี แบบนี้เขาจะไปเอาประสบการณ์มาจากที่ไหน? ผู้อำนวยการจ้าวแบบนี้มันไม่เด็กไปหน่อยเหรอ?”

“อายุ 25-26 ปี เขารักษาคุณได้จริงๆเหรอ? คุณคงไม่ได้ถูกหลอกใช่ไหม?”

“ใช่ หมอบางคนอาจจมีคัมภีร์แพทย์จีน หรือไม่ก็ความกล้าจากการที่ยังเป็นหนุ่ม รวมกับความโชคดี ผู้อำนวยการจ้าวบางทีคุณอาจจะถูกหลอกจริงๆก็ได้”

“ฉันว่าหาจากรายชื่อแพทย์แผนจีนเล่มนี้จะดีกว่า แต่ถ้าหากหาไม่ได้จริงๆ เราเอาข่งฝานหลินมาก็ไม่เลว”

เมื่อได้ยินเสียงแห่งความสงสัยของทุกคน ผู้อำนวยการจ้าวก็พูดขึ้นมาว่า

“พวกนายยังไม่รู้อะไร ข่งฝานหลินที่พวกนายกำลังพูดถึง เขาก็เป็นหมอคนที่สองรองจากหมอท่านนั้น!”

ทุกคนตกตะลึง

หมอลำดับที่สอง?

ข่งฝานหลินคนนี้เป็นอาจารย์ใหญ่ ไม่ต้องพูดถึงคลีนิกเลย ต่อให้เป็นโรงพยาบาล เขาคนนี้ก็จะต้องอยู่ในลำดับของผู้ชำนาญการอย่างแน่นอน

คนพวกนี้เป็นคนที่มีศักดิ์ศรีเป็นของตัวเอง พวกเขามันจะเปิดคลีนิกขึ้นมาด้วยตัวเอง ไม่ก็เป็นหมอประจำตระกูลไหนสักตระกูล

แล้วคนประเภทนี้จะยอมเป็นหมอลำดับที่สองรองจากคนอื่นในคลีนิกเล็กๆอย่างงั้นเหรอ?

“ผู้อำนวยการจ้าว คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม คุณแน่ใจเหรอว่าคนคนนั้นคือข่งฝานหลิน?”

“เขาคงไม่ได้ให้ใครปลอมตัวมาเป็นข่งฝานหลินเพื่อจะหลอกคุณใช่ไหม?”

“ฉันยังไม่ค่อยเชื่อว่าจะมีหมอหนุ่มๆที่เก่งขนาดนนั้น”

“……..”

ทุกคนพูดออกมาต่างๆนานา สรุปก็คือพวกเขาไม่ค่อยเชื่อคำพูดของผู้อำนวยการจ้าว ผู้อำนวยการจ้าวจึงยิ้มออกมา เขารู้อยู่แล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ ดูแล้วมันคงถึงเวลาที่ต้องทำอะไรสักอย่าง

“พวกนายรู้จักหลิ่วชิงชิงไหม”

“หลิ่วชิงชิง? ประธานบริษัทเครื่องสำอางแบรนด์เฉิงยวิน? รู้จักสิ”

ผู้อำนวยการจ้าวพูดออกไปว่า “ฉันรู้จักกับหลิ่วชิงชิงมาตั้งนานแล้ว พวกนายรู้ไหมว่าทำไมเมื่อก่อนเธอถึงไม่ยอมออกทีวี?”

ทุกคนส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว พวกเขาจะไปรู้ได้อย่างไง

ผู้อำนวยการจ้าวพูดออกมาว่า “เนื่องจากเมื่อก่อนหลิ่วชิงชิงหน้าตาไม่ดี!”

“อะไรนะ? เป็นไปได้อย่างไง!”

ความงดงามของหลิ่วชิงชิงนั้นเป็นที่กระจ่างสำหรับทุกคน หลังจากที่เธอปรากฎตัวออกมาเพียงไม่กี่วันก็ได้ลงนิตยสารระดับประเทศ นอกจากเธอจะมีบริษัทที่ยิ่งใหญ่แล้ว ความสวยของเธอก็ไม่แพ้ใคร

หลิ่วชิงชิงแสดงให้เห็นถึงความงดงามของหญิงสาวแบบตะวันตกออกจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอสวมชุดกี่เพ้า คนทั้งประเทศก็ตกหลงใหลในตัวเธอ

ผู้หญิงที่งดงามขนาดนี้ จะขี้เหร่ได้อย่างไร?

ผู้อำนวยการจ้าวพูดออกมาว่า “เมื่อก่อนฉันเคยเห็นหลิ่วชิงชิง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยสิว มีแผลพุพองตามผิวหนังมากมาย ไม่ว่าเธอจะสวมกางเกงขายาว เอาหน้ากากมาสวม หรือผันผ้าอะไรต่างๆ มันก็ยังคงหลงเหลือกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ออกมาจากตัวเธอตลอดเวลา”

“ก่อนหน้านี้ที่หลิ่วชิงชิงไม่ยอมออกทีวีก็เพราะว่าถ้าเธอเอารูปลักษณ์แบบนั้นของเธอออกมาให้คนอื่นได้เห็นแล้ว มันจะมีผลกระทบอันยิ่งใหญ่ต่อบริษัทของเธอ”

“เธอเดินทางไปทั่วโลกเพื่อที่จะรักษา แต่ก็ไม่สามารถรักษามันได้ นั่นมันคงไม่ใช่เพราะคิดว่าหลิ่วชิงชิงไม่มีเงินใช่ไหม?”

แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้สงสัยในเรื่องเงินทองของหลิ่วชิงชิง ถึงแม้ว่าในตอนนั้นเธอจะไม่ได้ร่ำรวยที่สุด แต่ก็เป็นหนึ่งในสิบของคนที่มีเงินของประเทศ

มีเงินทองมากมายขนาดนี้แต่ไม่สามารถรักษาโรคได้ พูดอีกอย่างก็คือมันเป็นโรคที่รุนแรงมาก