สีหน้าของเจียงนานาเปลี่ยนไปทันที เธอรีบเข้าไปพยุงหยวนเซี่ยวเฉียงขึ้นมา
“ประธานหยวน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
“ไสหัวไป!”
หยวนเซี่ยวเฉียงผลักเจียงนานาออกมาอย่างรุนแรงทำให้เจียงนานาล้มลงไปกับพื้น
เจียงนานาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่เธอก็ลุกขึ้นมายืน เธอเดินไปหาหยวนเซี่ยวเฉียงอย่างประจบสอพลอและตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเขา
หลังจากนั้นเจียงนานาก็เดินมาหยุดตรงหน้าของฉินจุนและชี้หน้าด่าออกมาว่า
“บ้าไปแล้วหรือไง! นายกล้าลงมือกับประธานหยวน ถ้านายไม่ได้บ้าก็แปลว่าคงไม่มีใครสั่งสอนมา…..”
พูดจบเจียงนานาก็ตบไปที่หน้าของฉินจุน
แต่ในตอนที่เจียงนานายกมือขึ้นมา ฉินจุนก็ยกมือและตบไปที่หน้าของเจียงนานา
ปัง!
เสียงดังชัดเจน จากนั้นก็มีเลือดไหลออกมาเล็กน้อยตรงมุมปากของเธอ
“ฉันอดทนกับเธอมานานแล้ว”
ด้วยการตบในครั้งนี้ของฉินจุนเกือบจะทำให้เจียงนานาเป็นลม
หยวนเซี่ยวเฉียงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรไปเรียกลูกน้อง
“ฮัลโหล! ฉันคือหยวนเซี่ยวเฉียง ตอนนี้ฉันอยู่ที่ร้านคาราโอเกะตี้หาว พาคนมาที่นี่ที!”
ฉินจุนไม่ได้ขัดขวางเขา คนประเภทนี้มักจะคิดว่าตัวเองแน่ สามารถจัดการกับปัญหาทุกอย่างได้ เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงการเกิดปัญหาขึ้นอีกในอนาคต ฉินจุนจึงไม่ได้ห้ามเขา
เจียงนานานั่งลงกับพื้น ไม่กล้าตะโกนออกมาเสียงดัง ฝ่ามือของฉินจุนทำให้เธอได้รับบาดเจ็บ ถ้าหากเขาออกแรงมากกว่านี้อีกหน่อย รับรองว่าเธอจะต้องเสียโฉมแน่
แต่ว่าเจียงนานาก็ส่งเสียงออกมา “ประธานหยวนเป็นคนที่มีอิทธิพลในเมืองหลวง นายกล้าทำร้ายประธานหยวน ไม่เพียงแต่จะทำให้ตัวเองเดือดร้อนเท่านั้น แต่นายยังทำให้หลินหลินต้องเดือดร้อนด้วย!”
จู้หลินหลินขมวดคิ้ว เธอเองก็คิดว่าเรื่องนี้มันคงไม่จบง่ายๆแน่ แต่ว่าเธอก็ยังคงยืนอยู่ข้างฉินจุนไม่เปลี่ยนแปลง
“มันก็คงไม่มากไปกว่าการชดใช้เงิน”
ที่ฉินจุนลงมือก็เป็นเพราะเธอ จู้หลินหลินเองก็รู้เรื่องนี้ดี
เจียงนานาหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น “ชดใช้? เธอคิดว่าคนอย่างประธานหยวนต้องการเงิน? หลินหลิน เธออย่าโง่ไปหน่อยเลย เธอรีบตอบตกลงนอนกับประธานหยวนไปสักสองสามคืน ไม่แน่ว่าเขาอาจจะให้อภัยเธอก็ได้ ถ้าหากประธานหยวนเขาสนใจฉันแบบเธอ ป่านนี้ฉันยอมเขาไปตั้งนานแล้ว….”
จู้หลินหลินหมดคำจะพูด “เธอหุบปากไป! จู้หลินหลิน ต่อจากนี้ไปฉันไม่มีเพื่อนอย่างเธอ!”
เจียงนานาตกใจ เธอโกรธจนพูดอะไรแทบไม่ออก
“ได้! จู้หลินหลิน ในเมื่อฉันหวังดีกับเธอแล้วเธอไม่เห็นคุณค่า! ดี งั้นฉันจะรอดูว่ามันจะจบลงอย่างไง!”
ครั้งนี้เจียงนานาเดินเข้าไปยืนอยู่ทางด้านของหยวนเซี่ยวเฉียง พยุงหยวนเซี่ยวเฉียงขึ้นมา ทั้งสองคนนั่งอยู่บนโซฟาและรอให้คนมาหา
แต่คนของหยวนเซี่ยวเฉียงยังไม่ทันมาถึง จู่ๆประตูของห้องก็ถูกเปิดออก
ชายวัยกลางคนสวมแว่นสีดำเดินเข้ามา ขมวดคิ้วและถามว่า
“เกิดอะไรขึ้น?”
น้ำเสียงของชายคนนี้ไม่ได้ดูจะตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น มองดูก็รู้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา
เมื่อเห็นหน้าของชายคนนี้ สีหน้าของเจียงนานาก็ตกใจขึ้นมาทันที
“เฉินตี้หาว! ประธานเฉิน!”
คนคนนี้คือประธานเฉิน เป็นเจ้าของร้านคาราโอเกะตี้หาว
ร้านคาราโอเกะตี้หาวมีสาขามากมายไปทั่ว และนี่ก็เป็นสาขาที่ตั้งอยู่ที่ตงไห่ และก็เป็นที่ที่ใหญ่ที่สุดในทั้งหมด
การที่เขาจะเปิดร้านคาราโอเกะได้มากมายขนาดนี้เขาจะต้องมีคนหนุนหลังอย่างแน่นอน
เฉินตี้หาวคนนี้เป็นผู้มีอิทธิพลอันดับต้นๆของเมืองหลวง แค่เขาพูดออกมาไม่กี่คำก็สามารถทำให้เมืองหลวงสั่นสะเทือนได้
เจียงนานายืนอย่างตื่นตระหนก ชี้ไปที่ฉินจุนและพูดว่า
“ประธานเฉิน เขส เขาเป็นคนทำ เขาทำร้ายประธานหยวน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง