ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 385

ร่างกายของหยวนเซี่ยวเฉียงถูกเศษกระจกบาด ในตอนที่เขาเห็นฉินจุนนำเข็มเงินไปฝังที่ศีรษะของเฉินตี้หาวเขาก็รู้สึกชาๆบนหนังศีรษะของเขา แต่เขาก็กัดฟันพูดออกมาว่า

“ไอเจ้าลูกหมา คนอย่างแกนะเหรอจะมาฆ่าฉัน! ฉันไม่เชื่อ…”

ควัก!

ไม่ทันรอให้หยวนเซี่ยวเฉียงพูดจบ ฉินจุนก็ปาเข็มที่อยู่ในมือของเขาออกไป เข็มปักเข้าไปที่ตรงกลางหน้าผากของหยวนเซี่ยวเฉียง

จึก!

หยวนเซี่ยวเฉียงกระอีกเลือด ตาลอย และเสียชีวิตในทันที

เหลยหงตกใจเป็นอย่างมาก เธอรีบวิ่งเข้าไปตรวจสอบ จับไปที่คอของหยวนเซี่ยวเฉียงเพื่อวัดชีพจร เป็นอย่างที่คิดเขาตายลงไปแล้ว

เมื่อเธอมองเห็นเข็มเงินที่ปักอยู่ตรงกลางคิ้วของหยวนเซี่ยวเฉียง รูม่านตาของเหลยหงก็หดตัวลง ความรู้สึกหวาดกลัวก็เกิดขึ้นมา

คุณฉิน เขาสุดยอดจริงๆ

ก่อนหน้านี้เหลยหงเคยได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นที่โรงพยาบาลจากพี่ฉวก เขาเล่าให้ฟังว่าฉินจุนเข้าไปแย่งปืนมาด้วยมือเปล่าและใช้แรงบีบจนปืนผิดรูป นี่เป็นสิ่งที่พี่ฉวกเห็นมากับตาตัวเอง

นี่มันเพียงพอที่จะบอกได้ว่าคุณฉินไม่ใช่คนธรรมดา เขาไม่ใช่แค่หมอธรรมดาทั่วไปเท่านั้น

วันนี้เธอได้มาเห็นฝีมือของฉินจุนด้วยตาของเธอเอง เหลยหงตกใจมาก แค่เข็มเงินอันเล็กๆก็สามารถคร่าชีวิตคนได้ นี่มันสุดยอดจริงๆ

ความเร็ว ความแข็งแกร่ง และความแม่นยำนั้นเหนือกว่าปืนพก

คนแบบนี้ถ้าจะฆ่าใครสักคนมันไม่ง่ายเหมือนการหยิบของออกจากกระเป๋าหรอกเหรอ?

เมื่อเห็นหยวนเซี่ยวเฉียงตายไป เฉินตี้หาวก็เริ่มหวาดกลัวมากขึ้น ขาทั้งสองข้างของเขาอ่อนแรงแทนจะยืนไม่ไหว

เหลยหงพูดออกมาว่า “เฉินตี้หาว นายเห็นชัดแล้วใช่ไหม? ถ้าหากนายคิดที่จะขัดขืนกับคุณฉิน จุดจบของนายมันคงจะอนาถมากกว่านีเ”

เฉินตี้หาวรีบพยักหน้าทันที ตอนแรกเขาก็ไม่ได้คิดเรื่องอะไรกับตุ่มเม็ดเล็กๆที่ขึ้นอยู่บนหน้าผากของเขามากมายอะไร

เขาคิดว่ามันเป็นแค่สิว กลับไปหาหมอจีนสองสามคนเพื่อสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ บางทีมันอาจจะดีขึ้นก็ได้

แต่เมื่อสักครู่ในตอนที่เขาเห็นฉินจุนใช้เข็มเงินในการฆ่าคน ฉินจุนคนนี้น่ากลัวจริงๆ และก็ไม่ใช่คนที่จะไปยั่วยุได้

ฉินจุนเดินมาด้านหน้าของเฉินตี้หาว และมองไปที่มือที่ถูกมีดปักอยู่บนโต๊ะ

จับข้อมือด้วยมือซ้าย และดึงมืดออกด้วยมือขวา

ชึก!

เฉินตี้หาวกัดฟันแน่น แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรมากนักแต่รู้สึกหนาวๆเล็กน้อย

และเมื่อเขามองลงไปที่ข้อมือที่ถูกฉินจุนจับเอาไว้ เขาก็เห็นว่าตรงนิ้วชี้และนิ้วกลางของเขามีเข็มฝังอยู่ นั่นเป็นสาเหตุให้เขาไม่รู้สึกอะไร

พูดตามหลักการแล้ว หลังจากที่ดึงมืดออกมาจากหลังมือมันจะต้องมีเลือดพุ่งออกมาเป็นปกติ

แต่ในตอนที่ฉินจุนดึงมืดออกมานั้น เฉินตี้หาวไม่มีความรู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อย

แถมฉินจุนยังใช่การฝังเข็มในการห้ามเลือดให้เขาอีกด้วย

“เมื่อออกไปแล้วก็ไปพันแผล แค่นั้นก็ไม่มีปัญหาแล้ว”

เฉินตี้หาวรีบพูดออกมาด้วยความเคารพ “ขอบคุณคุณฉินมาก ขอบคุณพี่หง!”

เหลยหงพยักหน้า จากนั้นเธอก็มองไปที่เจียงนานา “คุณฉิน แล้วเธอหละ?”

สีหน้าของเจียงนานาขาวซีด เธอถอยหลังสองสามก้าว การแสดงออกบนใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“อย่า อย่าฆ่าฉัน หลินหลิน หลินหลินข่วยฉันด้วย!”

จู้หลินหลินขมวดคิ้ว อย่างไรเสียเจียงนานาก็เป็นเพื่อนของเธอ ถึงแม้ว่าวันนี้เธอจะทำร้ายตนเอง แต่ว่าเรื่องราวดีๆที่เคยผ่านมามันก็ยังอยู่

จู้หลินหลินดึงแขนของฉินจุนและพูดออกมาว่า “พี่เสี่ยวจุน ปล่อยเธอไปเถอะ!”

เหลยหงพยักหน้า โรงเรียนห่างจากที่นี่ไม่ไกล ไม่จำเป็นต้องขับรถ เหลยหงเดินไปส่งฉินจุน

ฉินจุนเป็นคนที่รูปร่างสูง ส่วนทางด้านของเหลยหงเองในวันนี้เธอใส่รองเท้าส้นสูงทำให้ส่วนสูงของพวกเขาไม่ต่างกันมาก

เหลยหงเองก็เป็นคนที่มีรูปร่างสูงอยู่แล้ว กระโปรงสั้นสีดำทำให้เห็นผิวหนังที่เนียนขาวของเธอ

ริมฝีปากสีแดงเหมือนไฟและดูสะดุดตามาก

ผมสั้นของเธอทำให้เห็นใบหน้าที่อมชมพู เบ้าตาลึก จมูกโง เต็มไปด้วยความงาม

ในบรรดาผู้หญิงที่ฉินจุนรู้จัก เหลยหงเป็นคนที่มีอายุค่อนข้างมาก ปีนี้ก็น่าจะราวๆ 30 ปี มีความเป็นกุลสตรีสูง รวมกับสถานะที่พิเศษ ทำให้มีความรู้สึกไม่เหมือนกับผู้หญิงเท่าไป

เมื่อเหลยหงมาเดินอยู่ข้างๆฉินจุน มันก็มีออร่าของผู้มีอำนาจแผ่ออกมา แต่ว่าตอนนี้เธอก็ดูสงบเสงี่ยมกว่าปกติมาก หมือนกับสตรีผู้สูงศักดิ์ที่อยู่เคียงข้างฉินจุน

“คุณฉิน เมื่อสักครู่ฉันเห็นฝีมือของคุณก็รู้ได้ทันทีว่าคุณต้องสุดยอดมากๆแน่ คุณเรียนกับใครมาเหรอ?”

เหลยหงอดไม่ได้จึงถามออกมา ความสามารถต่างๆเหลยหงเคยเห็นมาหมดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นกองกำลังพิเศษ ทหารรับจ้าง นักฆ่าชั้นนำของโลก และคนที่มีความสามารถทุกประเภท

แต่สำหรับคนอย่างฉินจุนที่สามารถช่วยชีวิตคนได้ จะฆ่าคนก็ได้ แบบนี้เธอเพิ่งจะเคยเห็นเป็นครั้งแรก!

ฉินจุนยิ้มออกมา “พูดมาเธอก็ไม่เชื่อ เมื่อก่อนเคยดูข่าวไหม คนที่เป็นแพทย์หลวงในราชสำนัก นั่นแหละอาจารย์ของฉันเอง”

เหลยหงตกใจอยู่ครู่หนึ่ง

เย่ซวนหยวนตเคยดูวีดีโอเหินเวหาที่โด่งดังนี้อยู่ เหลยหงก็เคยได้ยินมาบ้าง แต่เธอไม่ได้คิดอะไร

เพราะเรื่องนั้นมันอาจไม่มีอยู่จริงหรือเป็นเรื่องหลอกลวง อาจจะตัดต่อ หรือเป็นตัวอย่างหนัง ดูไปก็เสียอินเตอร์เน็ตเปล่าๆ เหลยหงจึงไม่ได้สนใจมันนัก

แต่ฉินจุนพูดออกมาแบบนี้ เธอเองก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย

“คุณฉิน หรือว่า…..อาจารย์ของคุณจะมีความสามารถในการเหินเวหาเหรอ?”