ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 39

หวังเจียวเจียวส่งเสียงตะลึงขนาดนี้พลันดึงดูดความสนใจของทุกคนมา

เงินากขนาดนี้ ใช้บัตรธนาคารของคนอื่นมาจ่ายเงิน นี่เห็นชัดว่ามีปัญหา

การใช้จ่ายเงินจำนวนมากขนาดนี้ ใครจะไม่รู้ว่าต้องยืนยันตัวตนว่าใช้บัตรของตนเองมารูดก่อน?

แฟนของเย่หวันเอ๋อคนนี้ ใช้บัตรธนาคารของคนอื่นจ่ายเงิน เห็นชัดว่าไม่รู้กฏข้อนี้

คนบ้านนอกก็คือคนบ้านนอก ไม่เคยจ่ายเงินเยอะขนาดนี้ ก็เลยไม่รู้ขั้นตอนการจ่ายเงิน!

ยังคิดว่าขโมยบัตรธนาคารของคนอื่นเขารู้รหัสแล้ว ก็สามารถจ่ายเงินได้ตามใจชอบ แต่คงคิดไม่ถึงสินะ ว่าการจ่ายเงินก้อนใหญ่ จะต้องให้เจ้าของมาเซ็นชื่อถึงจะทำได้!

ไม่เพียงแต่เป็นคนบ้านนอก ยังเป็นขโมยอีก! หลายปีนี้ ในที่สุดหวังเจียวเจียวก็สามารถโล่งอกได้แล้ว ให้คุณแสร้งเป็นผู้ดี ตอนนี้จบแล้ว แฟนหนุ่มกลับเป็นขโมย ฉันจะดูว่าคุณยังมีหน้ามาเสแสร้งอะไรกับฉันได้อีก!

“มิน่าเล่าที่พวกคุณกล้าได้กล้าเสียมาซื้อห้อง ที่แท้พวกคุณก็ขโมยบัตรธนาคารของคนอื่น!”

หวังเจียวเจียวเหมือนค้นพบประเทศจีนแห่งใหม่อย่างไรอย่างนั้น ตะเบ็งเสียง เสียงที่พูดก็ยิ่งดัง

พนักงานและลูกค้าจำนวนไม่น้อยต่างก็ล้อมวงเข้ามา ได้ยินคำว่าขโมยของคำนี้ ทั้งหมดก็ล้อมมาดูความสนุกสนาน

เย่หวันเอ๋อขมวดคิ้ว “หวังเจียวเจียว! คุณอย่าพูดจาซี้ซั้วที่นี่ บัตรใบนี้เป็นของคนอื่นจริงๆ เมื่อวานเพื่อนคนหนึ่งให้มา ขโมยของอะไร อย่าพูดจาไม่ดีอย่างนั้น!”

สวีเฟิงหัวเราะเย็นชา “เพื่อนคนหนึ่ง คุณคิดว่าผมไม่รู้จักคุณหลงหรือ? คุณหลงเป็นใคร พวกคุณเป็นใคร พวกคุณมีสิทธิ์เป็นเพื่อนกับคุณหลงหรือ?”

“หลงอี้ฮุยชื่อที่มีชื่อเสียงมากของคุณหลงคุณไปถามใครใครจะไม่รู้จัก?”

“แม้ว่าเป็นผม เห็นหน้าก็ต้องเรียกว่าคุณหลงอย่างเคารพเลย!”

“พวกคุณเองก็กินหัวใจหมีดีเสือดาวจริงๆ ขโมยบัตรของใครไม่ขโมย กลับขโมยของคุณหลง! พวกคุณเองก็ไม่ไปสืบดูเลยนะ คุณหลงเป็นใคร ทำอย่างนี้พวกคุณไม่ใช่ว่าหาเรื่องตายเหรอ!”

ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น บางทีพวกเขาอาจจะไม่รู้จริงๆ แต่ว่าหลงอี้ฮุยเป็นใคร สวีเฟิงรู้ชัดดี

หลงอี้ฮุยเป็นคนข้างตัวของพี่ตง คนใหญ่คนโตที่แท้จริง

นั่นคือคนที่เขาไม่สามารถมีปัญหาด้วยได้ ยิ่งอย่าพูดถึงคนบ้านนอกสองคนตรงหน้านี้เลย

เดิมทีที่วันนี้เสียดสีพวกเขาไม่กี่ประโยคนั้น ก็เพียงเพราะช่วยคลายความโกรธให้กับหวังเจียวเจียวเท่านั้น คิดไม่ถึงว่ายังเคลียร์คดีที่เหนือคาดได้อีกด้วย จับขโมยที่ขโมยของของคุณหลง นี่นับว่าช่วยเหลือคุณหลงแล้วใช่ไหม? ยังไงก็ยังสามารถตีสนิทได้อยู่เล็กน้อย

สองคนนี้ ซวยเสียจริงๆ เพื่อหน้าตาเล็กน้อยแล้ว เรื่องขโมยของก็ถูกเปิดโปง ถูกคนจับได้ก็ต้องรับผิดชอบถึงผลที่ตามมา!

สีหน้าของเย่หวันเอ๋อครึ้มลง

“คุณอย่าใส่ร้าย บัตรใบนี้คนอื่นให้พวกเรามา ไม่ได้ขโมย!”

ในที่สุดหวังเจียวเจียวก็จับจุดอ่อนของเย่หวันเอ๋อได้แล้ว จะสามารถปล่อยไปง่ายๆได้ยังไง สีหน้าท่าทางบนใบหน้าเปลี่ยนไปเป็นดุร้าย

“เฮอะ ขโมยของยังคิดจะแก้ตัวน้ำขุ่นๆ เอาบัตรมาให้ฉัน ไม่พูดให้ชัดเจนวันนี้พวกคุณก็อย่าได้คิดจะไป!”

พูดไปแล้ว หวังเจียวเจียวก็เดินพุ่งขึ้นไปแหวกฉินจุนออก ต้องการแย่งบัตรธนาคารมา

“เอามาให้ฉัน!”

ฉินจุนขมวดคิ้ว สีหน้าไม่สบอารมณ์ สะบัดมือ

เสียงเพี๊ยะหนึ่งดังขึ้น!

ใช้หลังมือตบลงบนใบหน้าของหวังเจียวเจียว

“ทนคุณมานานแล้ว ไสหัวไปไกลๆหน่อย”

ฝ่ามือหนักๆของฉินจุนประทับบนใบหน้าของหวังเจียวเจียว ทำให้เธอลอยปลิวออกไป ล้มลงอยู่บนพื้นไม่ได้ลุกขึ้นมาระยะหนึ่ง

“เจียวเจียว!” สีหน้าของสวีเฟิงเปลี่ยนไปมาก รีบวิ่งเข้าไป

ในตอนที่ประคองคนขึ้นมา ใบหน้าครึ่งหนึ่งของหวังเจียวเจียวก็บวมขึ้นมา มุมปากมีเลือดไหล ฟันของครึ่งหนึ่งบนใบหน้าสั่นคลอนเบาๆ เหมือนหัวหมูอย่างไรอย่างนั้น

“ตบฉัน… คุณไอ้คนบ้านนอกกล้าตบฉัน! ที่รัก เขาตบฉัน!”

น้ำมูกน้ำตาน้ำลายของหวังเจียวเจียวไหลออกมาพร้อมกัน เรี่ยวแรงของฝ่ามือนี้ไม่น้อยเลยจริงๆ

สีหน้าของสวีเฟิงมืดครึ้มเย็นชา กล้าตบผู้หญิงของเขาต่อหน้าเขา หาเรื่องตายจริงๆ!

“คุณไม่อยากอยู่แล้วใช่ไหม!”

คนรักสบายอย่างสวีเฟิงนั้น แน่นอนว่าไม่กล้าลงมือกับฉินจุน แต่ว่าเขาขโมยบัตรธนาคารของคุณหลง อยากฆ่าเขาให้ตาย ก็ไม่ต้องลงมือเอง

“รอไว้เลยนะ!”