ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 40
“คุณผู้ชายฉิน ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ต้องโทษที่ผมประมาท ไม่ได้คิดถึงตรงจุดนี้”
ฉินจุนพูดว่า “ไม่เป็นไร คุณผู้ชายหลงเองก็ไม่ได้ตั้งใจ”
หลงอี้ฮุยรีบพูดว่า “คุณอย่าเรียกผมว่าคุณผู้ชายหลงเลย ห่างกันเกินไปแล้ว คุณเรียกว่าเสี่ยวหลงก็พอแล้ว”
มองดูท่าทางนอบน้อมนั่นของหลงอี้ฮุย ทุกคนล้วนงงงันแล้ว
ไม่ใช่พูดอย่างดีว่าขโมยบัตรธนาคารเหรอ ตอนนี้เจ้าของบัตรธนาคารมาแล้ว ทำไมไม่มีแม้แต่ท่าทางกรรโชกโฮกฮากถามหาคนขโมยล่ะ?
แต่กลับเป็นท่าทางเกรงใจเช่นนี้? เหมือนว่าเขาคือลูกน้องของฉินจุนอย่างไรอย่างนั้น
ได้ยินว่าหลงอี้ฮุยมาแล้ว บุคคลระดับสูงของสำนักงานขายตึกหลินเคอทุกคนมาที่นี่กันหมด
“ประธานหลง คุณมาได้อย่างไร!”
“ใช่ครับประธานหลง ก่อนหน้านี้ที่คุณจะมาทำไมไม่บอกสักคำ!”
หลงอี้ฮุยพยักหน้ากับพวกเขา และไม่ได้อธิบาย
“ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ทำให้คุณผู้ชายฉินเพิ่มความยุ่งยากแล้ว คุณจะดูห้องเหรอ?”
ฉินจุนชี้ไปที่ตึกนั่นที่เขาต้องการเมื่อกี้
“ผมเตรียมเปิดสถานพยาบาล ต้องการตึกนี้”
หลงอี้ฮุยได้ฟัง พูดว่า
“คุณผู้ชายฉินเปิดสถานพยาบาลที่ตงไห่ นั่นเป็นความโชคดีของพวกเราตงไห่จริงๆ!”
“แม้ว่าห้องนี้จะไม่เลว แต่กลับไม่ใช่ตึกที่ดีที่สุด”
“คุณผู้ชายฉินดูตึกด้านข้างนี้ นี่คือตึกเหล่าหวังของอสังหาริมทรัพย์หลินเคอ ฮวงจุ้ยดีมาก เหมาะให้คุณเปิดสถานพยาบาลมาก”
ฉินจุนพูดว่า “อาคารนี้ ไม่ใช่ว่ามีคนจองออกไปแล้วเหรอ?”
พูดไปแล้ว สายตาก็ลอยไปมองสวีเฟิงที่อยู่ด้านข้างด้วยใบหน้าซีดเผือด
หลงอี้ฮุยพูดกลั้วหัวเราะ “แต่ก็แค่การจองเท่านั้น จ่ายไปแค่หนึ่งหมื่นหยวนเอง พวกเราชดใช้เงินผิดสัญญาให้เขาสองเท่าก็พอแล้ว”
“ถ้าหากคุณชอย ผมก็จะเป็นคนเอาตึกเหล่าหวังนี้ให้กับคุณ คิดจะซะว่าพวกเราทำประโยชน์ให้กับตงไห่เล็กน้อย!”
หลงอี้ฮุยพูดจาเก่งมาก สมกับที่เป็นคนที่คอยรับใช้อยู่ข้างตัวของพี่ตง
แต่ฉินจุนไม่อยากค้างหนี้บุญคุณพวกเขาเยอะขนาดนี้
“ไม่เป็นไร ก็ยึดตามราคาเดิมเถอะ”
หลงอี้ฮุยเองก็ไม่ได้ขัด จากสถานะของฉินจุนอย่างนี้ แน่นอนว่าไม่มีทางขาดเงิน
“ได้ งั้นก็ให้พนักงานไปทำเรื่องให้คุณ!”
สวีเฟิงยืนมองอย่างโง่งมอยู่ด้านข้างแล้ว
คุณหลงผู้ยิ่งใหญ่ ทำไมถึงได้พูดจากับไอ้ยากูซ่าน้อยนี่อย่างเสียงเบานอบน้อมล่ะ?
ยังให้ฉินจุนเรียกว่าเสี่ยวหลงอีก?
เขาเรียกว่าคุณหลง ฉินจุนเรียกว่าเสี่ยวหลง เทียบกันอย่างนี้แล้ว ก็ต่างกันอยู่สักกี่หลายระดับเลยนะ เขาไม่ใช่กลายเป็นระดับล่างๆเหรอ?
ที่สำคัญที่สุดก็ยังไม่ใช่จุดนี้ แต่เป็นตึกเหล่าหวังนั่นต่างหาก!
ก่อนหน้านี้อาศัยเส้นเสาย เขาถึงได้เอาตึกเหล่าหวังไว้ได้แล้ว กระทั่งใช้ตึกเหล่าหวังนี้ไปจำนองให้กับธนาคาร กู้เงินจำนวนหนึ่งลงทุนในคาราโอเกะแห่งใหม่
วันนี้ เงินทุนทั้งหมดใช้ไปหมดแล้ว
ตอนนี้มาบอกเขาว่าตึกเหล่าหวังไม่ขายให้เขาแล้ว?
สิ่งที่สวีเฟิงต้องเผชิญ ไม่ได้มีเพียงเงินกู้กว่าสิบล้านของธนาคาร ทั้งยังมีสัญญาจำนวนมากที่อาจจะผิดสัญญา
เมื่อผิดสัญญา เงินผิดสัญญาจำนวนมากก็ทำให้เขาซวยได้เลยนะ!
“คุณหลง! คุณหลงรอก่อน ตึกการค้านี้ ไม่ใช่พูดอย่างเดียวแล้วเหรอว่าจะจองล่วงหน้าให้กับผมน่ะ? พวกเราเซ็นสัญญากันแล้ว คุณดูสิ ดีเลวยังไงก็เป็นคนในของบริษัท ผม…”
หลงอี้ฮุยหันหน้ามา มองดูสวีเฟิงอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า
มีความช่วยเหลือของหลงอี้ฮุย วิธีขั้นตอนอะไรก็ทำได้อย่างราบรื่นมาก
แม้จะบอกว่าราคาไม่ได้ให้ถูกลง แต่เห็นแก่หน้าของหลงอี้ฮุยแล้ว ก็แถมการตกแต่งอย่างหรูหราให้ด้วย
ตกแต่งตามคลินิกแพทย์แผนจีนที่ดีที่สุดของทั้งประเทศ ไม่เกินยี่สิบวันก็คงจะทำเสร็จ
ซื้อห้องเสร็จแล้ว เย่หวันเอ๋อพูดอย่างเศร้าใจ
“พี่เสี่ยวจุน คุณยังจำเมื่อก่อนได้ไหม คุณ ฉันแล้วก็ยังมีเยวี่ยเหยาลูกพี่ลูกน้องของคุณ พวกเราสามคนมักจะแสดงเป็นหมอเป็นพยาบาลกัน คิดไม่ถึงจริงๆว่าตอนนี้คุณกลายเป็นหมอเทวดาแล้วจริงๆ ทั้งอีกเดี๋ยวก็จะเปิดสถานพยาบาลอีก ยอดเยี่ยมมากจริงๆ”
พูดถึงเยวี่ยเหยาลูกพี่ลูกน้อง ก็เกี่ยวความทรงจำส่วนหนึ่งของฉินจุนขึ้นมาได้
“ใช่ โชคดีที่ในปีนั้นบ้านของน้าสองออกไปจากตงไห่ ไม่งั้นก็คงถูกลากไปเกี่ยวด้วย”
แม่ของฉินจุนไม่ค่อยมีความสัมพันธ์กับคนในตระกูลดีนัก แม้ว่าพี่น้องจะเนอะ แต่ในตอนที่ลำบากกลับน้อยมากที่จะสามารถหาคนช่วยเหลือได้
มีเพียงครอบครัวของน้าสอง ที่นับว่าเป็นญาติจริงๆของฉินจุน
แม้หลายปีมานี้ที่ฉินจุนตกอับไร้บ้านอยู่ที่อื่น ในบัตรธนาคารก็ยังได้รับการโอนเงินบางส่วนที่มาจากน้าสอง
แม้ว่าไม่สามารถคอนเฟิร์มได้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่ น้าสองยังช่วยหาเงินให้กับเขา
บุญคุณนี้ แน่นอนว่าฉินจุนจำได้ เพียงแต่ว่าน้าสองไม่ได้อยู่ที่ตงไห่ หลังจากที่เขาตระเตรียมจัดการทางด้านนี้ให้ลงตัวเสร็จแล้ว ก็ค่อยไปบ้านน้าสอง
ได้ยินคำพูดแล้ว เย่หวันเอ๋อนิ่งอยู่ในภวังค์ คิดย้อนความทรงจำครู่หนึ่งแล้วพูดว่า
“ฉันได้ยินว่าหลินเยวี่ยเหยาเหมือนปักหลักอยู่ที่ตงไห่ แต่ว่าระหว่างพวกเราก็ไม่ได้ติดต่อกัน ดังนั้นก็ไม่ค่อยรู้ชัดเจนนัก”
ฉินจุนชะงัก “แน่ใจนะ? ครอบครัวน้าสองถูกไล่ออกจากบ้านตระกูลถังตั้งนานแล้ว ไม่ใช่ว่าออกจากตงไห่แล้วเหรอ?”
เย่หวันเอ๋อส่ายหน้า “เรื่องราวชัดๆฉันเองก็ไม่รู้ ฉันเพียงแค่เหมือนเคยเห็นโพสต์ของคนอื่นเท่านั้น หลินเยวี่ยเหยาน่าจะทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลสักแห่งในตงไห่ ดังนั้นพวกเขาทั้งบ้านถึงได้กลับมาปักหลัก”
แม้ว่าตอนเด็กเย่หวันเอ๋อเองก็รู้จักหลินเยวี่ยเหยา แต่ว่าเพราะมีฉินจุนถึงได้มาเล่นด้วยกัน หลังจากฉินจุนเกิดเรื่อง พวกเธอก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
ฉินจุนได้ยินคำพูดแล้ว ขมวดคิ้ว หรือว่าน้าสองจะอยู่ที่ตงไห่จริงๆ?
เพราะเรื่องในปีนั้น แม้ว่าน้าสองจะกลับมาตงไห่แล้ว แน่นอนว่าจะใช้ชีวิตอย่างเงียบเชียบ ไม่กล้าโผล่ขึ้นมา คิดๆแล้วก็คงใช้ชีวิตไม่ราบรื่นนัก
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง