ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 395

เธออุ้มเด็กขึ้น วางไว้ในอ้อมแขน ใช้มือกดที่คอ แล้วใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที

“ลูกฉันตายแล้ว! คุณทำให้ลูกฉันตาย!”

หลังจากพูดจบ สีหน้าของเฉินหยวนก็เปลี่ยนไป ผู้โดยสารหลายคนรอบ ๆ เริ่มบันทึกด้วยโทรศัพท์มือถือ และบันทึกกระบวนการทั้งหมด

เฉินหยวนขมวดคิ้ว และพูดว่า “อย่าพูดไร้สาระ หมายความว่ายังไงฉันฆ่าลูกของคุณ? ขอฉันดูหน่อย!”

เฉินหยวนจับมือเด็ก สัมผัสหัวใจของเขา และหยุดเต้นจริง ๆ การแสดงออกของเฉินหยวนดูน่าเกลียดเล็กน้อย เด็กตายแล้วจริง ๆ

นี่เป็นเวลาทั้งหมดสามนาทีก่อนและหลังนี้ เด็กเพิ่งมาถึงมือของเฉินหยวน และเพิ่งผ่านการตรวจร่างกายตามปกติ และการหายใจเทียม 2-3 ครั้ง และมันก็หายไป

การตายของเด็กคนนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเฉินหยวน แต่ตอนนี้ผู้คนจำนวนมากได้ดูมัน และมีคนถ่ายวิดีโอไว้

เด็กมาถึงมือของเฉินหยวน และหลังจากการจัดการบางอย่าง ผลลัพธ์ก็หายไป ซึ่งดูเหมือนเป็นอุบัติเหตุทางการแพทย์

แม่ของเด็กเต็มไปด้วยความโกรธ

“แค่ให้คุณรักษามัน เด็กสบายดีตอนที่เขาอยู่ในมือของฉัน ถ้าไม่ใช่คุณที่จะรักษาความเจ็บป่วย ลูกของฉันจะไม่ตาย ฉันจะโทรหาตำรวจ!”

“ใช่ แจ้งตัวกับตำรวจ เธอคือฆาตกรจริง ๆ ตัดสินประหารชีวิตเธอ!”

“ถึงจะไม่ใช่การฆาตกรรม แต่เป็นการทุจริตต่อหน้าที่ หมอต้มตุ๋นทำร้ายบุคคล มันไม่ต่างจากการฆาตกรรม มันคงเป็นโทษที่รุนแรง”

“ใช่ พวกเราหลายคนจะเป็นพยาน เธอจะต้องถูกตัดสินจำคุกอย่างรุนแรง!”

เฉินหยวนถูกโจมตีโดยฝูงชน ใบหน้าของเธอซีด และใบหน้าของเธอเป็นสีเทาเหมือนคนตาย เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะเป็นเช่นนี้ เธอจะมีเจตนาดี แต่กลับกลายเป็นเช่นนี้

ตอนนี้เธอไม่สามารถอธิบายได้ด้วยปากของเธอ

ทันใดนั้น แม่ของเด็กก็เริ่มร้องไห้ ราวกับอกหัก ผู้ชายข้าง ๆ พูดขึ้น

“โอ้ เธอก็ใจดี เรียกตำรวจมาก็คงจะเกินไปหน่อย อย่างนี้มั้ย เธอชดเชยด้วยเงินก็จบแล้ว แบบนี้ก็ดีต่อทุกคน”

“ใช่ คนตายแล้วก็ฟื้นคืนมาไม่ได้ ยิงหมอคนนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์ จ่ายเงินชดเชยดีกว่า”

ใบหน้าของเฉินหยวนน่าเกลียดมาก และเธอถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ชดเชยเท่าไหร่?”

แม่ของเด็กปาดน้ำตา แล้วพูดว่า

“ชีวิตมีค่าแค่ไหน?”

“นี่ … ฉันไม่รู้” เฉินหยวนตกตะลึง และไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

แม่ของลูกก็พูดขึ้น

“สองล้าน”

“อะไรนะ!”

เฉินหยวนจ้องมอง เธอไม่มีสองล้าน นอกจากนี้ แม้ว่าจะเป็นอุบัติเหตุทางการแพทย์ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะสูญเสียเงินจำนวนมาก ยิ่งกว่านั้น เรื่องนี้ไม่ใช่ความรับผิดชอบของเธอเลย เธอก็มีน้ำใจเช่นกัน

แม่ของเด็กแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “ชีวิตนี้มันมากกว่าสองล้านซะด้วยซ้ำไป! บอกให้นะ สองล้านต้องชดใช้ภายในหนึ่งชั่วโมง ไม่อย่างนั้นฉันจะโทรแจ้งตำรวจเพื่อจับเธอ!”

ใบหน้าของเฉินหยวนเป็นสีเทาราวกับคนตาย และใบหน้าของเธอดูน่าเกลียดอย่างยิ่ง การยืนขึ้นมีการสูญเสียเล็กน้อย

ทันใดนั้นก็มีการเยาะเย้ยอยู่ข้างหลังเขา

“เหอะ”

เสียงหัวเราะนี้กะทันหันมาก แม้ว่าเสียงจะเล็กมาก แต่ทุกคนก็ได้ยินชัดเจนมาก

เมื่อมองย้อนกลับไป ฉินจุนมองไปที่เฉินหยวน และพูดด้วยท่าทางขี้เล่น

“ก็บอกแล้วไงว่าอย่าไปยุ่ง”

เฉินหยวนกัดริมฝีปากของเธอ และรู้สึกเสียใจกับมันมาก หากเธอรู้เรื่องนี้มานานแล้ว เธอไม่ควรสนใจเรื่องนี้จริง ๆ

ผู้ค้ามนุษย์น่าเกลียดเกินไป!

แม่ของเด็กหรี่ตา และขยิบตาให้คนอื่น ๆ ผู้ชายที่เข้มแข็งทุกคนถือไม้เท้าในมือ แต่ละคนดุร้ายและโหดเหี้ยม และดูเหมือนจะพร้อมที่จะลงมือ

ผู้ค้ามนุษย์เหล่านี้ ล้วนแต่เป็นคนพาล และพวกเขาไม่มีความรอบคอบเมื่อเริ่มลงมือทำจริง ๆ

เฉินหยวนตกใจ ใบหน้าของเธอซีดเล็กน้อย มีหลายคนเกินไป พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้อย่างแน่นอน หากพวกเขาต่อสู้จริง ๆ

ฉันเสียใจจริง ๆ ฉันรู้ว่าฉันควรจะได้ฟังฉินจุนเมื่อครู่นี้ ดังนั้นฉันจึงไม่ต้องเข้าไปยุ่ง

ฉินจุนเยาะเย้ย “อยากลงมือเหรอ? ตรงนี้เล็กกินไป ไปท้ายขบวนดีกว่า ไปที่ที่กว้างขวางกว่านี้หน่อยเถอะ”

เมื่อแม่ของเด็กได้ยินก็พยักหน้าทันที “โอเค!”

ด้วยคนจำนวนมาก ถ้าพวกเขาต่อสู้จริง ๆ ก็มีผู้โดยสารอยู่รอบ ๆ และถ้าผู้โดยสารช่วยฉินจุน พวกเขาจะไม่ง่ายที่จะลงมือ

ฉินจุนขอให้ไปในที่ที่มีพื้นที่ว่างมาก คงไม่ดีไปกว่านี้แล้ว

ฉินจุนตบไหล่เฉินหยวน และดึงเธอกลับมา “คุณนั่งตรงนั้นเถอะ ผมไปคนเดียวได้”

เฉินหยวนถูกผลักโดยฉินจุน และนั่งลงบนที่นั่ง เจ็ดหรือแปดคนล้อมรอบฉินจุน และเดินไปที่ด้านหลังของรถไฟ

ที่ด้านหลังของรถไฟ คนแข็งแรงหลายคนเยาะเย้ย

“เจ้าหนู แกต้องชดใช้เพราะความอวดดี!”

ฉินจุนยิ้มจาง ๆ “โอ้? จริงเหรอ?”

…

เฉินหยวนอยู่ในรถไฟ และรู้สึกกังวลมาก อย่างไรก็ตาม เธอทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ ส่งผลให้ฉินจุนพ่ายแพ้ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

เฉินหยวนยืนขึ้น เธอหยิบขวดไวน์ขึ้นจากพื้นหนึ่งขวดแล้วเดินไปเงียบ ๆ