ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 396

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเดินไปทางด้านหลังของขบวนรถ เธอก็ต้องตกใจเมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า

ผู้ค้ามนุษย์ทั้งหมดนอนอยู่บนพื้น โดยมีจมูกและใบหน้าของพวกเขาบวมและเสื้อผ้าขาด ๆ หาย ๆ ขณะที่ฉินจุนซึ่งยืนอยู่บนขอบถือศพของเด็กนั้นดูสงบ

“คุณ … คุณเอาชนะพวกเขาทั้งหมดได้?”

เจ็ดหรือแปดคนนี้ดูแข็งแกร่งมาก ยกเว้นผู้หญิงคนนั้น ทุกคนเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่ง เมื่อพวกเขาต่อสู้จริง ๆ รู้สึกเหมือนร่างกายเล็ก ๆ ของฉินจุนไม่แข็งแรงพอ

ฉินจุนพูดเบา ๆ “ใช่”

เฉินหยวนดูประหลาดใจ “คุณทำได้ยังไง?”

ฉินจุนยิ้มและพูดว่า “ฉันเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้”

เฉินหยวนกลอกตา “ช่างมันเถอะ รีบไปแจ้งตำรวจเถอะ!”

ในไม่ช้า เฉินหยวนก็เรียกตำรวจ ควบคุมผู้ค้ามนุษย์ทั้งหมดเหล่านี้ และทั้งสองก็เดินกลับไปที่ขบวนรถตัวเอง

เฉินหยวนรู้สึกอึดอัดมากเมื่อเห็นศพของเด็กในอ้อมแขนของฉินจุน

“เด็กน่าสงสารเกินไป เขาไร้เดียงสา ฉันควรทำยังไงกับศพนี้ดี?”

ฉินจุนกล่าวว่า “แน่นอนว่าต้องช่วยชีวิต ให้ทางหน่อยเถอะ”

เฉินหยวนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “ช่วยชีวิต คุณกำลังล้อเล่นอะไรอยู่ เด็กคนนี้สูญเสียการหายใจไปมากกว่าสิบนาทีแล้ว!”

ตามตรรกะของแพทย์แผนตะวันตก ความตายสามารถสรุปได้ ภายในสิบนาทีหลังจากสูญเสียการหายใจคือการเสียชีวิตแล้ว และแทบไม่มีปาฏิหาริย์ใด ๆ

เด็กคนนี้น่าจะถูกคนพวกนั้นวางยาหรือรัดคอตาย จริง ๆ แล้ว ฉินจุนบอกว่าเขาต้องการจะช่วยเขา ไม่ยากเกินไปเหรอ?

ฉินจุนวางเด็กไว้บนเก้าอี้ ทุกคนต่างก็เฝ้าดู คนเหล่านี้เป็นผู้โดยสารทั้งหมด เมื่อเห็นใบหน้าสีม่วงและสีเขียวของเด็ก พวกเขาก็ขมวดคิ้ว และทนไม่ได้

ผู้หญิงที่ใจดีบางคนก็เริ่มปาดน้ำตา เด็กน้อยคนนี้จะไม่รู้สึกเสียใจกับเด็กเล็ก ๆ คนนี้ ถ้าเขาบอกให้พ่อแม่รู้เรื่องนี้

“ตายแล้วจะรักษายังไงได้ล่ะ ฝังเด็กไว้ดี ๆ เถอะ”

“ใช่แล้ว เขายังเด็กมาก เวลาผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว เด็กขาดอากาศแล้ว อย่าทรมานเด็กเลย”

“พวกนายคงไม่เอาเด็กมาทดลองหรอกใช่มั้ย?”

“…”

ต่างคนต่างพูดขึ้น แม้ว่าจะไม่มีคำพูดที่รุนแรง ทว่าความหมายของคำพูดคืออย่าทรมานเด็กอีกเลย

เด็กตายไปแล้ว จะทรมานเขาไปทำไมกัน?

อย่างไรก็ตาม ฉินจุนไม่สนใจคำพูดที่เย็นชาของคนเหล่านี้ แต่หลังจากวางเด็กให้ราบ ถอดเสื้อของเขา หยิบเข็มเงินออกมา และเจาะข้อศอกด้านในของเด็ก

การฝังเข็ม?

เฉินหยวนตกตะลึง แต่ไม่ได้คาดหวังว่าชายคนนี้จะเป็นแพทย์แผนจีน?

อย่าเพิ่งดูว่าเฉินหยวนสับสนเล็กน้อยระหว่างการต่อสู้ อย่างไรก็ตามเฉินหยวนเป็นผู้หญิง และต้องอ่อนแอในการต่อสู้

แต่ในแง่ของทักษะทางการแพทย์ เฉินหยวนคือหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญชั้นนำของจีน และเธอไม่ได้คาดหวังให้ชายหนุ่มคนนี้เป็นเพื่อนร่วมงาน

เฉินหยวนไม่พูดอะไรอีก แต่ยืนเคียงข้างฉินจุน และเตรียมต่อสู้

“มีอะไรเรียกฉันได้นะ”

ฉินจุนยิ้ม “คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะต่อสู้ หวันเอ๋อร์เอาถ้วยมาให้ฉันที”

“ได้”

เย่หวันเอ๋อร์รีบหยิบถ้วยสองถ้วย สำลีแอลกอฮอล์และสิ่งอื่น ๆ ออกจากบรรจุภัณฑ์ที่เธอถือไปด้วย

เฉินหยวนเกือบก่นด่าด้วยความโกรธ เธอไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเอาชนะคุณเหรอ? รู้มั้ยว่าตัวตนของฉันเป็นใคร ยังจะมาบอกว่าฉันไม่มีคุณสมบัติ?

ฉันเป็นรองอธิการบดีโรงพยาบาลจังหวัด และเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับประเทศเลยนะ!

เฉินหยวนยืนงอนอยู่ข้าง ๆ เขา แต่เธอไม่กล้าที่จะรบกวน เพราะเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับยาจีนเลย ดังนั้น เธอจึงสามารถดูได้ที่นี่เท่านั้น

ฉินจุนเจาะเข็มเงินสองเข็ม และใบหน้าของเด็กก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที!

เย่หวันเอ๋อร์แสดงท่าทีตื่นเต้น

“เข็มคืนชีพ!”

เย่หวันเอ๋อร์อ่านหนังสือจำนวนมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ และรู้ว่ามีชุดเข็มที่เรียกว่าเข็มคืนชีพ ซึ่งสามารถนำคนตายกลับคืนมา และมีผลลัพธ์ราวเวทมนตร์

อย่างไรก็ตามหม้อหยินและหยาง เป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับหยินและหยาง โดยนำพลังปราณหยางที่อยู่รอบข้างเข้าสู่ร่างกายมนุษย์ ซึ่งเป็นพฤติกรรมการบำรุงที่ดี ซึ่งเหมือนกับการเผาไฟบนภูเขา

แต่หยินและหยางหม้อมีพลังมาก จนคนส่วนใหญ่ทนไม่ได้กับยาชูกำลังแบบนี้ จึงเหมือนกินโสมมากเกินไป จะทำให้เลือดกำเดาไหล ไม่ใช่ทุกคนจะทำได้โดยไม่จำกัด

อย่างไรก็ตาม คนไข้ที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่มีปัญหา ดังนั้นเขาจึงสามารถแต่งได้ตามต้องการ เพราะเด็กไม่มีสัญญาณชีพ และไม่มีปัญหากับอาหารเสริมครบสิบชนิด

หลังจากที่หยินและหยางทิ้งหม้อ ทันใดนั้น เด็กก็กลับมาหายใจ และหัวใจเต้นอีกครั้ง แม้ว่ามันจะอ่อนแอมาก แต่ก็ช่วยฟื้นฟูสัญญาณชีพได้อย่างแน่นอน!

ใบหน้าของเฉินหยวนเปลี่ยนไปอย่างมาก!

“มีชีวิตแล้ว!”

มีลมหายใจ ก็มีการเต้นของหัวใจ! มันมีชีวิตขึ้นมาจริง ๆ!

ฉินจุนดึงถ้วยและเข็มเงินออกมา แล้วพูดกับเฉินหยวน

“ที่เหลือให้เธอจัดการ”

“ไม่มีปัญหา!”

เฉินหยวนหยิบเด็กขึ้นมา และเริ่มการช่วยเหลือตามปกติ

เฉินหยวนก็เป็นผู้เชี่ยวชาญเช่นกัน การช่วยเหลือเด็กไม่ยากเป็นพิเศษ ฉินจุนได้ทำขั้นตอนที่ยากที่สุดสองขั้นตอนเสร็จแล้วในตอนนี้

หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที ในที่สุดเด็กก็ลืมตา และหายใจเข้าก็อย่างมีเสถียรภาพ แต่ดวงตาของเขาดูน่ากลัวมาก

“ฮือ …”

เมื่อเด็กร้องไห้ ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และทันใดนั้น รถไฟทั้งขบวนก็ส่งเสียงปรบมือดังสนั่น

“หมออัจฉริยะ หมออัจฉริยะจริง ๆ!”

“หมอทั้งสองเก่งมากเลย ทั้งคู่มีความสามารถ พวกคุณเปรียบเสมือนคู่รักวีรบุรุษและวีรสตรีในโลกการแพทย์”

“ฮ่า ๆ ใช่ ๆ พวกคุณคบหากันเถอะ เป็นคู่สามีภรรยา พวกเราจะยินดีมาก!”

“…”