ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 425

เฉินเหยียนซือรีบอธิบาย “เหล่าหลิว ฉันไม่รู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น อย่าตกใจไป ฉันจะคืนเงินให้นาย!”

เหล่าหลิวดูเศร้าหมอง “คืนเงินให้ฉัน? แกจะคืนให้ฉันก็มีประโยชน์เหรอ? ฉันขายหน้าไปแล้ว เมื่อกี้คนเยอะขนาดนั้นเห็นฉันโดนไล่ออกมา นายคิดว่าต่อไปนี้พวกเขายังจะมาร่วมมือกับฉันได้อีกมั้ย? เหล่าเฉิน ครั้งนี้ ถ้าฉันไม่ได้ต่อยนายฉันก็คงจะไม่หายโกรธ ต่อยมัน!”

ด้วยคำสั่ง ชายฉกรรจ์หลายคนรีบวิ่งเข้ามา

ทุกคนในตระกูลเฉินกระจัดกระจายและหนีไป ต้นไม้ล้มลงและวิ่งหนีก็กระจัดกระจาย และในเวลานี้พวกเขาทั้งหมดต้องดูแลตัวเอง

น่าเสียดาย ที่พวกเขาวิ่งหนีไม่พ้นสักคน และโดนเตะต่อยไปหนึ่งยก

…

คนข้างในไม่เห็นเรื่องตลกข้างนอก

หลังจากที่เฉินหยวนเข้ามา เธอประหลาดใจมาก

“คุณพาฉันเข้ามาจริง ๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

ฉินจุนเอ่ย “ฉันรู้จักหนึ่งในผู้จัดงานของพวกเขาที่นี่ เป็นคนไข้ของฉัน”

เฉินหยวนตระหนักได้ทันทีว่าเป็นเช่นนั้น

เธอยังเป็นหมอด้วย และเธอเข้าใจการติดต่อของหมอ แต่การติดต่อของฉินจุนค่อนข้างทรงพลังใช่มั้ย?

แม้ว่าความสัมพันธ์กับผู้ป่วยเก่าของเธอจะดีมาก แต่หากเธอมีอะไรให้ช่วย พวกเขาส่วนใหญ่จะพยายามช่วยเหลืออย่างเต็มที่

แต่ฉินจุนเพื่อนคนนี้ช่วยได้มาก

สองคน ตั๋วสองใบ นั่นคือสองล้าน

แพทย์แผนจีนเป็นที่นิยมมากใช่มั้ย?

เฉินหยวนและฉินจุนเข้ามาในสถานที่ เป็นร้านอาหารมื้อค่ำสุดหรูที่รายล้อมไปด้วยของว่างแชมเปญ และทุกคนสามารถดื่มและพูดคุยได้ตามต้องการ

ทั้งสองมาที่ด้านข้าง คนหนึ่งเทไวน์แดงหนึ่งแก้ว และชิมอย่างระมัดระวัง

ในขณะนี้ ชายผู้ได้รับพรเล็กน้อยเดินเข้ามา และยืนตรงข้ามกับทั้งสองคน มองเฉินหยวนด้วยท่าทางแปลก ๆ

“เฉินหยวน?”

เฉินหยวนขมวดคิ้วทันทีที่เธอยกศีรษะขึ้น

ซุนไป่ว่าน?

“ทำไมถึงเป็นคุณล่ะ?”

เมื่อเธอเห็นซุนไป่ว่าน เฉินหยวนก็วางมือบนแขนของฉินจุนโดยไม่รู้ตัว โดยเคยมีประสบการณ์แกล้งเป็นแฟนมาแล้วสองครั้ง คราวนี้ก็เป็นเรื่องธรรมดาเช่นกัน

ซุนไป่ว่านยิ้มจาง ๆ “ทำไม ถึงแปลกใจที่เห็นฉัน หลังจากเลิกกับคุณ แม้ว่าฉันจะลาออกจากโรงเรียน แต่ตอนนี้ฉันเป็นหัวหน้าถ่านหินแล้ว มีมูลค่าสุทธิสิบล้านหยวน ตอนนี้คุณเป็นยังไงบ้าง?”

ใช่แล้ว ซุนไป่ว่านคนนี้คือแฟนเก่าของเฉินหยวน

เมื่อทั้งสองอยู่ในโรงเรียนมัธยม ซุนไป่ว่านตามจีบเธออย่างดุเดือดเฉินหยวนตกลงอย่างไม่เต็มใจ และทั้งสองก็เริ่มเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ในมหาวิทยาลัย

แต่เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของโรงเรียนเป็นอย่างนั้น อย่างมากที่สุดก็แค่จับมือกัน ซุนไป่ว่านไม่เคยแม้แต่จะกอด

ต่อมาซุนไป่ว่านเรียนรู้เรื่องไม่ดีจากคนเกียจคร้านในสังคม และมักจะคบหากับผู้หญิงบางคนในสังคม นอกจากนี้ เขายังมีผลการเรียนแย่ในโรงเรียน และไม่ได้ทำงานอย่างถูกต้อง

เฉินหยวนตัดสินใจเลิกกับเขาอย่างเด็ดขาด

ด้วยเหตุนี้ ซุนไป่ว่านจึงกล่าวทุกที่ว่าเฉินหยวนไม่ชอบคนจนและรักคนรวย และเขาเลิกกันเพราะเขารู้สึกว่าครอบครัวของเขายากจน

เห็นได้ชัดว่าตัวเขาเองไม่ได้เรื่อง และเขาถึงกับโทษผู้หญิงที่บูชาเงิน

ต่อมาซุนไป่ว่านลาออกจากโรงเรียน และเฉินหยวนดูเหมือนจะกลายเป็นแรงผลักดันในหัวใจของเขา ผู้หญิงที่ยากจนเกินไปและรักคนรวยเคยทอดทิ้งเขา และปล่อยให้ซุนไป่ว่านดิ้นรนทั้งวันทั้งคืน

ท้ายที่สุด ความพยายามก็ได้ผล ซุนไป่ว่านเต็มใจที่จะอดทนต่อความยากลำบาก และด้วยโชคเล็กน้อย เขาได้พัฒนาอุตสาหกรรมถ่านหิน กลายเป็นเจ้าของเหมืองถ่านหินขนาดเล็ก และทำเงินได้

คนที่เขาอยากเห็นมากที่สุดตอนนี้คือเฉินหยวน โดยบอกกับเฉินหยวนว่าการตัดสินใจของเธอในตอนนั้นผิดพลาดเพียงใด