ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 433

เสียงดัง และทั้งธนาคารเงียบ พวกเขาต้องการดูว่าฉินจุนสามารถโทรคุยกับโหวเซ่าหลงได้หรือไม่

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ก็มีการเชื่อมต่อสาย

“คุณฉินเหรอครับ? ผมโหวเซ่าหลง”

ฉินจุนกล่าว “คุณโหว ผมใช้บัตรของคุณถอนเงินจากธนาคาร และพวกเขาบอกว่าผมขโมยบัตรของคุณ”

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เงียบไปครู่หนึ่ง และเสียงของโหวเซ่าหลงก็แหลมคมขึ้นทันใด

“สุนัขตัวไหนไม่ลืมตากล้าพูดว่าคุณฉินขโมย?”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ก็เกิดความโกลาหลขึ้นทันที!

นี่เป็นสิ่งที่โหวเซ่าหลงมอบให้เขาจริง ๆ เหรอ?

การแสดงออกของผู้จัดการเทียนก็เปลี่ยนไป ไม่เคยคิดว่าโหวเซ่าหลงจะให้บัตรราคาแพงเช่นนี้กับคนอื่น?

“โหว ประธานโหว? ไม่ใช่! ผมต้องยืนยันตัวตนของคุณ คุณคือคุณโหวเซ่าหลง โปรดพิสูจน์ตัวตนของคุณ!” ผู้จัดการเทียนกล่าวอย่างขมขื่น ท้ายที่สุดแล้ว การโทรศัพท์ก็ไม่สามารถพิสูจน์ตัวตนของอีกฝ่ายได้

โหวเซ่าหลงแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “ตัวตนของฉัน? นายตาบอดรึเปล่า นายไม่รู้วิธีตรวจสอบหมายเลขโทรศัพท์ของเหรอ? ขอฉันพิสูจน์หน่อยได้มั้ย? นายมีคุณสมบัติหรือไม่?”

โหวเซ่าหลงเป็นราชาแห่งอาหาร เป็นผู้ประกอบการรายใหญ่ที่มีคนหลายพันคนอยู่ภายใต้มือของเขา และคนตัวเล็กอย่างผู้จัดการเทียน เขาจะไม่ชินกับมันอย่างแน่นอน

ใบหน้าของผู้จัดการเทียนเปลี่ยนเป็นสีแดงและขาวเมื่อถูกดุ เขาตรวจสอบหมายเลขการโทรอย่างรวดเร็ว และพบว่าเป็นโหวเซ่าหลง!

ผู้จัดการเทียนดูน่าเกลียดเล็กน้อย และขอโทษอย่างรวดเร็ว

“ผมขอโทษครับคุณโหว ผมจะจัดการให้คุณเองครับ”

โหวเซ่าหลงแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “พูดขอโทษก็จบเหรอ? คุณสมบัติแบบนี้ของนาย มาเป็นผู้จัดการเหรอ? บอกผู้จัดการของพวกนายที ว่าไม่ต้องทำงานแล้ว ไสหัวไปซะ”

หลังจากพูดเสร็จ โหวเซ่าหลงก็วางสายไป

ผู้จัดการเทียนดูน่าเกลียดเล็กน้อย ขณะถือบัตรของโหวเซ่าหลง และการแสดงออกของเขาก็แปลกมาก

“ฮึ่ม แม้ว่าจะเป็นโหวเซ่าหลง คุณจะทำได้ถ้าจะไล่ฉันออก ฝันไปเถอะ!”

ผู้จัดการเทียนหยิบบัตรของโหวเซ่าหลง แล้วโยนให้ฉินจุนโดยตรง และพูด

“วันนี้จัดการไม่ได้ นัดใหม่ละกัน พรุ่งนี้”

ฉินจุนเยาะเย้ย “นี่คือบัตร VIP ของธนาคารของนาย การอนุญาตคือการถอนเงินโดยตรงโดยไม่ได้นัดหมาย นายแน่ใจเหรอ”

ผู้จัดการเทียนโกรธ และพูดอย่างเย็นชา “ไร้สาระ แน่นอน ฉันแน่ใจ ฉันเป็นผู้จัดการหรือนายเป็นผู้จัดการ? เงินสดในอุตสาหกรรมมีไม่มากนักในตอนนี้ นายอยากจะไปกดที่ไหนก็ไปกดเลยไป ไป!”

ผู้จัดการเทียนไม่สนใจเช่นกัน เขาเป็นครอบครัวที่เกี่ยวข้องกัน เขาเป็นหลานชายของประธานธนาคาร เขาจะทำอะไรได้บ้างแม้ว่าจะเป็นโหวเซ่าหลง?

เขาไม่สนใจหรอกว่าเขาจะดูถูกคนหรือไม่ เขาก็ไม่ตกงาน

ทัศนคติของผู้จัดการเทียน ทำให้ฉินจุนอารมณ์เสียมาก

“หมายความว่าไง รู้สึกมั่นใจ”

ผู้จัดการเทียนเยาะเย้ย “นายพูดถูก ฉันแค่รู้สึกมั่นใจ นายทำอะไรกับฉันได้บ้าง? ฉันจะบอกนายให้นะ แม้ว่าโหวเซ่าหลงจะมาด้วยตัวเอง ฉันก็ไม่สนใจหรอก! พวกนายที่จะทำให้ฉันตกงาน ฉันอยากจะรู้ว่าพวกนายจะมีความสามารถนั้นมั้ย!”

ฉินจุนเยาะเย้ย “เอาล่ะ นี่คือสิ่งที่นายพูดเอง”

หลังจากพูดเสร็จ ฉินจุนก็หยิบการ์ดขึ้นมา และเดินไปที่หน้าเคาน์เตอร์แล้วยื่นมันให้พนักงานหน้าตู้

“ถอนออก ยอดคงเหลือทั้งหมดจะถูกถอนออก”

เจ้าหน้าที่ตรวจสอบ แล้วพบว่ามีบัตรธนาคารสิบล้าน จึงรีบบอก

“ท่านคะ ต้องนัดไว้ค่ะ”

“อืม นัดไว้พรุ่งนี้”

“ตกลงค่ะ ฉันจองให้คุณแล้ว คุณมีธุระอะไรอีกมั้ย?”

“มี”

ฉินจุนหยิบบัตรธนาคารออกมา แล้วยื่นให้

“นัดหมายสำหรับอันนี้ด้วย”

“เอาล่ะ เดี๋ยวฉันตรวจสอบ …? อ๊ะ? ท่านต้องการกดออกมาทั้งหมดเลยมั้ยคะ?”

พนักงานหญิงถึงกับอึ้งเมื่อเห็นเลขในบัตรธนาคาร

นี่มันมากเกินไปแล้วใช่มั้ย?

ตาของพนักงานหญิงใช้เวลาไม่กี่วินาทีในการขยับหน้าจอ เธอทำงานในธนาคารมาหลายปีแล้ว และเธอเคยเห็นยอดคงเหลือในบัญชีหลายครั้งหลายครั้ง