ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 434
สรุปบท บทที่ 434 มีเงินคงเหลืออยู่เท่าไหร่: ผู้รักษาสุดแกร่ง
สรุปตอน บทที่ 434 มีเงินคงเหลืออยู่เท่าไหร่ – จากเรื่อง ผู้รักษาสุดแกร่ง โดย Internet
ตอน บทที่ 434 มีเงินคงเหลืออยู่เท่าไหร่ ของนิยายการโต้แย้งเรื่องดัง ผู้รักษาสุดแกร่ง โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ใบหน้าของผู้จัดการเทียนเปลี่ยนเป็นสีเทา และใบหน้าของเขาน่าเกลียดมาก
คนอื่น ๆ ก็ร่วมดูการแสดงนี้ด้วย นายไม่ได้คุยโวเหรอ นายไม่ได้บอกเหรอว่าใครก็ไม่สามารถไล่นายออกได้? ตอนนี้ขอลองดูหน่อยก็แล้วกัน?
ในที่สุดจ้าวกุยเถียนก็เข้าใจในเวลานี้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ลูกค้าต้องการถอนเงินจำนวนมากในทันใด ปรากฏว่าผู้จัดการเทียนทำให้เขาขุ่นเคือง!
“เทียนหลง! เกิดบ้าอะไรขึ้น!”
ในเวลานี้ เขาไม่กล้าปิดบัง ผู้จัดการเทียนบอกเรื่องนี้ตรง ๆ ใบหน้าของจ้าวกุยเถียนเป็นสีเขียว
เขายกมือขึ้น และตบมัน
เพียงชั่วพริบตา ลายนิ้วมือห้านิ้วก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้จัดการเทียนในทันที
“ไอ้สารเลว! แกกำลังมองหาที่ตาย!”
จ้าวกุยเถียนโกรธมาก และเขาไม่เคยคิดว่าหลานชายโง่ของเขาจะทำเรื่องแบบนี้!
ไม่ต้องบอกว่าทำให้นายฉินท่านนี้ไม่พอใจ จริง ๆ แล้วเขาทำให้ประธานโหวเซ่าหลงขุ่นเคืองใจ!
ถ้าประธานโหวยังโทษเรื่องนี้ พวกเขาจะไม่อยู่ในธนาคารในภายหลัง!
“ลุงครับ ผมผิดไปแล้ว …”
ผู้จัดการเทียนก็รู้เช่นกันว่าในเวลานี้ ฉินจุนเป็นคนที่เขาไม่สามารถยั่วยุได้ การทำงานในธนาคาร เขาเห็นคนรวยมากมาย แต่เหมือนกับฉินจุน เขาไม่เคยมีใครรู้จักใครที่จะรวยได้ขนาดนี้มาก่อน
ทำไมไม่มีใครรู้จักเศรษฐีเช่นนี้? และเขามาถอนเงินด้วยตนเอง และไม่ได้นำผู้ช่วยเลขาหรืออะไรมาเลย ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเขาเป็นคนรวย
จ้าวกุยเถียนอย่างเย็นชา “ขอโทษตั้งแต่แรกมันก็คงไม่เกิดเรื่องแล้ว? ไปให้พ้น เก็บของไป แกถูกไล่ออก!”
ผู้จัดการเทียนน่าละอาย เงินเดือนผู้จัดการธนาคารไม่ต่ำ งานหลักแบบนี้พัง ผู้จัดการเทียนเสียใจจริง ๆ ในเวลานี้
ฉินจุนเอ่ย “แบบนี้ ฉันจะไม่ถอนเงินแล้ว ถ้าฉันเห็นคนนี้ในธนาคารอีกในอนาคต ฉันจะยังคงจะถอนเงิน”
ใบหน้าของจ้าวกุยเถียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขาก็รีบพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ครับ ๆ ๆ คุณวางใจได้เลยว่าสิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก และผมจะไม่จ้างเขาอีกในอนาคต”
เพื่อเห็นแก่งานของตนเอง อย่าว่าแต่หลานชายของเขาเลย แม้แต่ลูกชายของเขาก็ใช้งานไม่ได้แล้ว
เมื่อรับบัตรคืน ฉินจุนลุกขึ้นและออกจากธนาคาร
เฉินเหยียนซือที่ยืนอยู่ข้างเขา ตกตะลึง และเดินออกไปด้วยใบหน้าที่งุนงง
เมื่อออกจากประตู เฉินเหยียนซือถามอย่างไม่แน่นอน
“เสี่ยวฉินนั่น นายมีเงินคงเหลือเท่าไหร่ในการ์ดใบนี้? ทำให้พวกเขาประหลาดใจมากนัก?”
ต้องใช้อำนาจมากแค่ไหนในการทำให้ประธานก้มศีรษะ?
ก่อนหน้านี้ เฉินเหยียนซือรู้สึกว่าคนนั้นมีเมตตาเล็กน้อยในการรักษาความเจ็บป่วยของฉินจุน แต่เขาไม่คิดว่าเขาจะรวยขนาดนี้?
ฉินจุนเยาะเย้ย “มีเงินเท่าไหร่? มันเกี่ยวอะไรกับคุณ? ผมจะให้เงินคุณหกล้านหกแสนหกพันในคราวเดียว เพื่อไปเอาเฉินหยวนไป และเราจะไม่สนใจกันอีกต่อไปในอนาคต”
สีหน้าของเฉินเหยียนซืออับอาย เขากัดฟันและหัวเราะเล็กน้อย
“ฮ่าฮ่า เสี่ยวฉินนายกำลังพูดถึงอะไร เราทุกคนคือครอบครัว มีสินสอดไม่มีสินสอดอะไรกัน เมื่อกี้มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องหรอก สินสอดนี้ฉันไม่เอาแล้ว ชีวิตของพวกนายนี้ พวกนายจัดการกันเองก็พอ”
เฉินเหยียนซือหัวเราะสองครั้ง และก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าฉินจุนจะเสียใจ
กลับไปที่บ้านตระกูลเฉิน เฉินหลิงยิ้ม
“พ่อ นายฉินนั้นสร้างปัญหาให้กับคุณรึเปล่า คุณได้สั่งสอนเขามั้ย?”
ทันทีที่เสียงหายไป เฉินเหยียนซือก็จ้องเขม็ง หันศีรษะแล้วตบมัน
ด้วยการตบ เฉินเหยียนซือตบหน้าเฉินหลิง และเฉินเหยียนซือก่นด่าด้วยดวงตาเบิกกว้าง
“ไร้สาระ นั่นเป็นพี่เขยของแกนะ เคารพเขาหน่อย!”
เฉินหลิงถูกตบหน้า และเธอก็สับสนเล็กน้อย
แต่เธออยากรู้จริง ๆ เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงทัศนคติของเธอหากไม่มีเงิน
ในตอนเย็น ครอบครัวเฉินนั่งบนโต๊ะขนาดใหญ่ในสนาม ทานอาหารมากมาย
มีการเปลี่ยนแปลงมากมายในครอบครัวในวันนี้ ทุกคนมีความสุขมาก โดยเฉพาะเฉินเหยียนซือที่มักจะดื่มเหล้ากับฉินจุนบนโต๊ะไวน์ ดื่มไปเฮฮาไป ราวกับว่าได้สิ่งที่ต้องการ ไม่มีความสุขไม่ได้
เฉินหยวนรู้สึกงงงวยมากถัดจากเขา ฉินจุนเทซุปอะไรให้พ่อของเธอกิน?
ทันใดนั้นเฉินเหยียนซือก็พูดขึ้น เมื่อเขาอิ่มไปด้วยไวน์และอาหาร
“ว่าแต่ พรุ่งนี้น้องสาวคนเล็กของพวกนายจะกลับมาจากต่างประเทศ ใครจะไปรับเธอ?”
ทุกคนส่ายหัว “พ่อ มีคนจำนวนมากนัดกับครอบครัวของเราเพื่อหารือเรื่องธุรกิจพรุ่งนี้ และเกือบทั้งหมดจะถูกส่งไปเจรจา”
“ให้พี่ใหญ่ไปเถอะ”
เฉินหยวนขมวดคิ้ว “ฉันก็เช่นกัน พรุ่งนี้จะมีการปรึกษาผู้เชี่ยวชาญที่โรงพยาบาลของเรา และฉันจำเป็นต้องเข้ารับการรักษา”
โรงพยาบาลยุ่งกว่าทำธุรกิจมาก และเฉินหยวนก็เป็นรองประธานด้วย ในหลายกรณี คุณไม่สามารถช่วยให้คุณออกจากโรงพยาบาลได้
เฉินเหยียนซือคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ลูกเขยของฉัน พรุ่งนี้รบกวนคุณหน่อยได้มั้ย ไปรับเธอให้หน่อยสิ”
ฉินจุนผงะไปครู่หนึ่ง เขาอยู่ในเมืองหลวงของจังหวัดอีกสองวันแล้ว เพราะเขาคิดว่าเขาจะกลับไปในวันพรุ่งนี้ ทั้งหมดเพื่อช่วยเฉินหยวน
ตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณต้องอยู่ต่ออีกหนึ่งวัน?
เฉินหยวนด้วยสายตาอ้อนวอน มองไปที่ฉินจุน และรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย
ฉินจุน “โอเค ไม่มีปัญหา”
เฉินหยวนหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา และส่งข้อความวีแชทถึงฉินจุนอย่างเงียบ ๆ
“นับว่าข้าเป็นหนี้บุญคุณนะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเหลือคุณในครั้งต่อไป!”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง