ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 435

ฉินจุนยิ้ม และไม่พูดอะไร เขาไม่มีเรื่องอะไรที่จำเป็นต้องให้เฉินหยวนช่วย การเป็นแฟนปลอม ๆ ของเธอเหรอ? ดูเหมือนว่าไม่จำเป็น

คืนนั้น ฉินจุนนอนในห้องพักคนเดียว แม้ว่าเฉินเหยียนซือต้องการให้ทั้งสองคนนอนในห้องเดียวกัน แต่เขาเป็นพ่อ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากที่จะผลักลูกสาวของเขาลงบนเตียงของคนอื่นอย่างแรง

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เฉินหยวนส่งรูปถ่ายไปที่ฉินจุนด้วยโทรศัพท์มือถือของเธอ พร้อมกับข้อมูลเที่ยวบินและที่อยู่

จากนั้นฉินจุนก็ขับรถ Passat ที่ยืมมาไปที่สนามบิน

เมื่อดูรูปถ่ายบนโทรศัพท์ ฉินจุนก็พูดไม่ออกเล็กน้อย

ภาพนี้สวยเกินไปใช่มั้ย?

สำหรับสาว ๆ สมัยนี้ คนจริงคือคนจริง และรูปถ่ายก็คือรูปถ่าย

แม้แต่สาวหน้าตาดียังต้องทบทวนภาพ ซึ่งต่างจากเธอมาก

พูดตามตรง ความสามารถในการแยกแยะของฉินจุนนั้นแข็งแกร่งมากอยู่แล้ว แต่เมื่อดูภาพเหล่านี้แล้ว ฉันเกรงว่าจะหาคนจริง ๆ ได้ยาก

เขาสามารถมองหาพวกเขาได้ตามหน้าตาของเฉินหยวน และเฉินหลิงทั้งสามพี่น้องน่าจะคล้ายกัน

หลังจากรอสักครู่ เครื่องบินก็ลงจอดตรงเวลา

ผู้โดยสารออกมาทีละคนเพื่อขนสัมภาระ

หลังจากลงจากเครื่องบิน เด็กสาวแสนสวยคนหนึ่งถือกระเป๋าเดินทาง สวมหมวกเบสบอล และโทรศัพท์มือถือในมือของเธอก็เริ่มเล่นไปรอบ ๆ

หลังจากดูรูปถ่ายของฉินจุนเป็นเวลานาน ฉันก็รู้ถึงรูปร่างหน้าตาของเขาอย่างชัดเจน

“ฉันว่านะพี่สาว พี่ได้เหรอ พี่เขยฉันหล่อมาก? ฉันลวนลามสักหน่อยคงไม่รังเกียจใช่มั้ย?”

เฉินหยวนตอบว่า” “อย่ายุ่ง! ฉันเพิ่งคุยกับพี่เขยของเธอเมื่อไม่นานนี้เอง!”

เธอกับฉินจุนไม่ใช่ของจริง สาวน้อยคนนี้เฉินเค่อเอ๋อร์ไม่ดื้อรั้น เธอเป็นคนแปลกหน้าที่อาศัยอยู่ต่างประเทศตลอดทั้งปี เธอเต็มไปด้วยสิ่งแปลก ๆ ในหัวของเธอ ถ้าเธอทำอะไรมากเกินไปจริง ๆ เฉินหยวนไม่มีอะไรจะอธิบายให้ฉินจุนฟัง

เฉินเค่อเอ๋อร์ยิ้มและตอบ

“โอเค พี่สาว ไม่ต้องพูดอะไร ฉันลงจากเครื่องบินแล้ว”

เฉินเค่อเอ๋อร์ปิดโทรศัพท์มือถือของเธอ และเริ่มมองเข้าไปในฝูงชนโดยจงใจสวมแว่นกันแดด

ฉินจุน ไม่เคยเห็นเธอมาก่อน และตอนนี้เขาจำเธอไม่ได้แล้ว

เฉินเค่อเอ๋อร์ พบเป้าหมาย ภาพของฉินจุนเป็นภาพเหมือน และเสื้อผ้าก็เหมือนกัน ดังนั้นเธอจึงจำได้อย่างรวดเร็ว

เฉินเค่อเอ๋อร์เดินไปหาฉินจุน และเดินไปมาสองครั้งด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ โดยที่ฉินจุนไม่รู้ตัว

ทันใดนั้น เฉินเค่อเอ๋อร์ก็นอนราบกับพื้นหลับตา และสลบไป

คนรอบข้างต่างอุทานออกมา

“อ๊า! เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนี้?”

ฉินจุนมองย้อนกลับไป และเห็นหญิงสาวนอนอยู่บนพื้นขมวดคิ้ว

ท้ายที่สุดเขาเป็นหมอ และเขาต้องวิ่งไปข้างหน้าเมื่อพบสิ่งนี้ ฉินจุนดินไปด้านหน้าและหมอบลง

เฉินเค่อเอ๋อร์หรี่ตาและพอใจเมื่อเห็นฉินจุนเดินผ่านแว่นกันแดดของเธอ

เธอเรียนรู้จากพี่สาวของเธอว่าฉินจุนก็เป็นหมอด้วย เขาเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ เขาชนะการแข่งขัน ดังนั้นถ้าเธออยู่ในสถานการณ์นี้ ฉินจุนจะดำเนินการอย่างแน่นอน

เฉินเค่อเอ๋อร์ใช้มือข้างหนึ่งปิดหน้าอกของเธอ มืออีกข้างปิดคอของเธอไว้ และปิดปากของเธอ แกล้งทำเป็นหายใจไม่ออก

“เป็นอะไรกับเด็กคนนี้ ทำไมยังไม่หายใจอีก!”

“บ้า ฉันควรทำยังไงดี?”

“ใครรู้จักวิธีการช่วยผายปอดบ้าง?”

ฉินจุนเหลือบมอง ขมวดคิ้ว งงเล็กน้อย

ดึงเขามือของเฉินเค่อเอ๋อร์เพื่อตรวจสอบชีพจร แต่เฉินเค่อเอ๋อร์ ได้ปกป้องเขามานานแล้วโดยจับมือแน่น

ยิ่งกว่านั้น เฉินเค่อเอ๋อร์กลั้นหายใจจริง ๆ และในไม่ช้าก็หน้าแดง

ฉินจุนเห็นว่ามันไม่ดี เรามาทำเครื่องช่วยหายใจกันก่อน

สองมือบีบริมฝีปากทั้งสองของเฉินเค่อเอ๋อร์ตามลำดับ ปากของฉินจุนถูกพิมพ์ลงไป และเขาก็เป่าเข้าไป

เครื่องช่วยหายใจมาตรฐาน

แชะ!

เมื่อริมฝีปากทั้งสองบรรจบกัน เสียงถ่ายรูปก็ดังขึ้น

“ฉันยังบอกพี่สาวของฉันด้วยว่า คุณกำลังวางแผนข่มขืนฉัน และต้องการลากฉันไปที่โรงแรม!”

“ได้”

“คุณ …”

เฉินเค่อเอ๋อร์พูดไม่ออก เหตุใดจึงแตกต่างจากการออกแบบการวางแผนมา

ทำไมพี่เขยดูเฉยเมยจัง

ปกติแล้ว ถ้าภรรยารู้ว่าเขาและน้องสาวของเธอมีพฤติกรรมใกล้ชิดกัน ไม่ตกใจจนจิตหลุดไปแล้วเหรอ?

อย่างไรก็ตาม ฉินจุนคนนี้ไม่ดี ใบหน้าของเขาสงบ และหลังจากขึ้นรถ เขาก็ขับรถโดยไม่มีเจตนาประนีประนอมใด ๆ

เฉินเค่อเอ๋อร์หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา เปิดวีแชทของพี่สาวคนโต ส่งรูปนั้น และแสดงให้เขาเห็นต่อหน้าฉินจุน

“ฉันส่งไปแล้วนะ? ฉันส่งไปแล้ว! ตราบใดที่ฉันคลิก มันก็จะถูกส่งไป!”

ฉินจุน ไม่ได้หรี่ตา “แล้วแต่เธอ”

เฉินเค่อเอ๋อร์โกรธและคลิกเพื่อส่งโดยตรง หลังจากโพสต์ภาพ ฉินจุนยังคงไม่ตอบสนองและเขาไม่เสียใจเลย

เฉินเค่อเอ๋อร์รีบเอากลับคืน “ช่างมันไปซะ ฉันจะให้โอกาสคุณ”

ฉินจุนและเฉินหยวนไม่ใช่คู่รักกันจริง ๆ นับประสาจูบเฉินเค่อเอ๋อร์ แม้ว่าพวกเขาจะส่งรูปบนเตียงกับเฉินเค่อเอ๋อร์ก็ตาม เฉินหยวนจะไม่พูดอะไร และฉินจุนก็ไม่สนใจโดยธรรมชาติแล้ว หนังสาวน้อยประเภทนี้ยังคงต้องการที่จะคุกคามเขา? เรียกค่าไถ่เหรอ?

“พี่เขย พวกเราอย่าเพิ่งกลับบ้านเลย คุณไปกินข้าวกับเพื่อนของฉันก่อนได้มั้ย?”

ฉินจุนขมวดคิ้ว “พี่สาวของเธอขอให้ฉันพาเธอกลับบ้าน”

เฉินเค่อเอ๋อร์ กล่าวว่า “ถึงฉันอยู่บ้านแล้ว และไม่มีใครอยู่บ้านเลย พวกเขากำลังยุ่งกับการทำงานในระหว่างวัน เมื่อคุณกลับถึงบ้าน คุณทำอาหารให้ฉันมั้ย? ฉันได้นัดกับเพื่อนร่วมชั้นและทานอาหารแล้ว ไปกับฉันได้มั้ย?”

ฉินจุนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ก็ได้”

อันที่จริง ตอนนี้ไม่มีใครในบ้านของพวกเขาแล้ว และผู้หญิงคนนี้ก็แปลกเล็กน้อย ถ้าเขาไม่เห็นด้วยกับเธอ เธอก็จะส่งภาพนั้นไปทุกที่จริง ๆ และทำให้ฉินจุนปวดหัวขึ้นเล็กน้อย

ท้ายที่สุด เพื่อช่วยให้เฉินหยวนแกล้งเป็นแฟน เขายังต้องพิจารณาว่าคนอื่นรู้สึกอย่างไร

แค่ไปกินข้าวกัน ไม่มีอะไรมาก

“พี่เขย ระหว่างทานอาหารเย็น คุณช่วยแกล้งเป็นแฟนฉันได้มั้ย?”