ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 442

เหล่าเพื่อน ๆ ต่างพากันแอบหัวเราะ พวกเขาเองก็รู้สึกว่าฉินจุนหัวโบราณเกินไปจริง ๆ คนอื่นเขาพากันออกไปเต้น มีแต่เขาคนเดียวที่นั่งดื่มเหล้าอยู่ตรงนี้

“คนพวกนี้อะนะ เป็นตัวอย่างของพวกผู้ชายเนิร์ด ๆ ติดเกม พวกนี้นอนอยู่แต่ในบ้านอะรู้จักปะ？เป็นพวกนักเลงคีย์บอร์ดเก่งแต่ในเน็ต แต่พอเจอตัวเป็น ๆ ไม่กล้าทำอะไรสักอย่าง”

“ใช่ ๆ ครั้งก่อนฉันเคยไปเดตกันคนแบบนี้ เราไปเจอกันที่ผับ แล้วมีพวกอันธพาลมาลวนลามฉัน เขากลับทำเป็นมองไม่เห็น ทำเอาฉันโมโหมาก ๆ เลยล่ะ！”

“เห้อคนประเภทนี้เนี่ยนะ ควรอยู่เป็นโสดไปจนตาย ถ้าหาแฟนได้นี่ถือว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์เลยล่ะ！”

“……”

ความประทับใจของทุกคนที่มีต่อฉินจุนแย่ลงทันที เดิมที่ก็คิดว่าเขาเป็นแค่ไอ้กระจอกอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอเรื่องเล่าของผู้ชายที่ไปนัดบอดเจอแบบนั้นด้วย ทุกคนก็คิดว่าฉินจุนเป็นคนแบบนั้นเหมือนกันขึ้นมาทันที

เฉินเค่อเอ๋อร์เองก็รู้สึกว่าฉินจุนซื่อบื้อไปหน่อย แต่ว่าเธอก็ไม่ได้อะไร เพราะถึงยังไงเขาก็เป็นพี่เขย

พี่สาวของเธอเป็นพวกเด็กเรียน ซื่อ ๆ อยู่แต่ในกฎระเบียบ คนแบบเธอหาแฟนก็คงเป็นพวกซื่อ ๆ เหมือนกัน มันก็สมเหตุสมผล

ขณะที่ทุกคนกำลังดื่มเหล้าและพูดคุยกันนั้น จู่ ๆ ก็มีชายหนุ่มสี่ห้าคนร่างกายเต็มไปด้วยรอยสักเดินเข้ามา

ในมือของพวกเขาถือขวดเหล้าอยู่ แต่ละคนท่าทางดูน่ากลัว ชายหนุ่มเดินเข้ามาตรงหน้าพร้อมกันจ้องหน้าพานถิงถิงแล้วเอ่ย

“นังตัวดี เมื่อกี้แกเป็นคนถีบฉันใช่ไหม？”

พานถิงถิงหันกลับไปมอง พอเห็นคนมากมายขนาดนี้ เธอก็ออกอาการตื่นตระหนกทันที

“ใครกัน นายพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ ฉันไม่รู้จักนายด้วยซ้ำ”

ชายหนุ่มคนนั้นหัวเราะอย่างน่ากลัว “ไม่รู้จักฉัน？งั้นกูจะทำให้มึงรู้จักกูเอง！”

พูดจบชายหนุ่มก็เอาขวดเหล้าเขวี้ยงลงบนโต๊ะอย่างแรง

เพล้งง ขวดเหล้าแตกกระจายไปครึ่งหนึ่ง ส่วนอีกครึ่งยังอยู่ในมือ

เศษแก้วแตกเต็มบนโต๊ะ บางส่วนก็กระเด็นไปใส่คนที่อยู่ตรงนั้น ทำเอาทุกคนต่างหวาดกลัวขึ้นมาทันที

เพราะถึงยังไงพวกเธอก็ยังเป็นแค่นักเรียน ยังเรียนมหาลัยอยู่เลย คนที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจริง ๆ มีแค่ฉินจุนกับเกาจื่อเหวิน

ไม่มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน สีหน้าเริ่มแย่ลง

โดยเฉพาะพานถิงถิง เธออดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลังไปจับแขนของเกาจื่อเหวิน

ชายหนุ่มเห็นแบบนั้นก็เดินถือขวดเหล้าที่แตกเหลือครึ่งเดียวเดินไปตรงหน้าสองคนนั้น แล้วชี้หน้าเกาจื่อเหวินพร้อมเอ่ยถาม

“มึงเป็นผัวนังนี่ใช่ไหม？จะออกหน้าแทนมันใช่ไหม？”

พูดไปชายที่มีรอยสักเหล่านั้นก็เดินเข้ามาล้อม ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่องอาจโดนรุมซ้อมได้เลย

สีหน้าของเกาจื่อเหวินเปลี่ยนไปทันที รีบสลัดมือของพานถิงถิงออกแล้วก้าวถอยหลัง

“ไม่ใช่ ไม่ใช่ครับ พวกเราเป็นแค่เพื่อนกันเฉย ๆ ！”

เกาจื่อเหวินพูดจบก็รีบถอยห่างจากพานถิงถิง ทำท่าทางเหมือนไม่รู้จักกับเธอ

พานถิงถิงช็อกไปเลย “ไอ้เกาจื่อเหวิน！แกพูดอะไรของแก！แกไม่รู้จักฉันงั้นเหรอ？แกกล้าดีนักก็พูดออกมาอีกสิ！”

เกาจื่อเหวินหันหน้าไปอีกทาง ทำเป็นไม่รู้จักเธอ

สีหน้าของพานถิงถิงย่ำแย่สุด ๆ คิดไม่ถึงเลยว่าแค่ไอ้พวกนังเลงไม่กี่คนก็ทำไอ้เกาจื่อเหวินกลัวจนกลายเป็นแบบนี้！

เมื่อกี้พวกเธอเพิ่งเยาะเย้ยว่าฉินจุนเป็นพวกไม่ได้เรื่อง บอกว่าเป็นพวกเด็กเนิร์ด เจอพวกนักเลงหน่อยก็ถอยหัวหดแล้ว

ตอนนี้เป็นไง แฟนเธอต่างหากที่เป็นไอ้พวกกระจอกแบบนั้น แบบนี้มันตบหน้าเธอเองชัด ๆ ！

ขณะที่ชายหนุ่มคนนั้นกำลังต้อนพานถิงถิงให้จนมุม พานถิงถิงที่มีสีหน้าย่ำแย่จู่ ๆ เธอก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เธอชี้ไปที่เฉินเค่อเอ๋อร์

“แกดูนั่ง หล่อนสวยกว่าฉันอีก แถมยังสดใหม่กว่าฉัน เธอยังไม่เคยมาก่อน ฉันน่ะผ่านมาโชกโชนแล้ว แกไปเล่นยัยนั่นดีกว่า！”

พอพานถิงถิงพูดแบบนั้น เหล่าชายหนุ่มก็มุ่งความสนใจไปที่เฉินเค่อเอ๋อร์ ทันใดนั้นดวงตาของพวกเขาก็เปล่งประกายทันที

มันเป็นเรื่องจริง เฉินเค่อเอ๋อร์นั้นสวยกว่าพานถิงถิงมาก แถมยังมีออร่ามากกว่า

ชายหนุ่มหัวเราะอย่างเย็นชา “ไม่ต้องห่วง พวกฉันมีเยอะขนาดนี้แบ่งกันไม่พอหรอก ยังไงพวกเธอก็หนีไปไม่รอด！”

เป็นอย่างที่พานถิงถิงพูด ไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตาหรือออร่า เฉินเค่อเอ๋อร์นั้นอยู่เหนือทุกด้าน

ที่ชายหนุ่มมาหาพานถิงถิงก็เป็นเพราะต้องการแก้แค้นล้วน ๆ ในเมื่อเป็นการแก้แค้นเขาให้พวกลูกน้องแก้แค้นแทนก็ได้

เขาอยากจะลองของดีกว่า นั่นก็คือเฉินเค่อเอ๋อร์

ทั้งโต๊ะนี้มีแต่นักศึกษามหาลัย ไม่ต้องกลัวเลยด้วยซ้ำว่าจะเกิดเรื่องอะไร พวกนักเรียนจะมีแบ็คอัพที่ไหนกัน？ต่อให้ใช้กำลังข่มขืนพวกเธอ มากสุดก็แค่ให้เงินก็จบเรื่องแล้ว