ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 444

ฉินจุนพูดแค่ประโยคนี้ก็วางสายโทรศัพท์ไปทันทีเลย

ทุกคนต่างพากันส่ายหน้าด้วยท่าทางไม่เชื่อ จะตอแหลทั้งทีก็ไม่น่าจะทำอะไรชุ่ย ๆ แบบนี้ อย่างไรก็ตามน่าจะเป็นทางการกว่านี้หน่อย

นี่อะไรนายฉินจุนอะไรนี่แค่โทรศัพท์พูดประโยคเดียว ไม่ได้ทำอะไรก็วางสายแล้ว นายคิดว่านายเป็นใครกัน？มีอำนาจบาตรใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ？

พอฉินจุนวางสาย วอสื่อสารของรปภ.ที่อยู่หน้าประตูก็ดังขึ้น

“เสี่ยวตู้！รีบต้อนรับท่านประธาน！”

สีหน้าของเสี่ยวตู้เปลี่ยนไปทันที เขารีบเดินเข้ามาเอ่ยด้วยท่าทางเคารพนอบน้อม

“คุณผู้ชายครับ ต้องขอโทษจริง ๆ นะครับ ผมไม่รู้ว่าท่านเป็นท่านประธาน เชิญด้านในเลยครับ”

ทุกคนต่างพากันตะลึง

จากนั้นก็ทำสีหน้าดูถูกเหยียดหยามออกมา

“แสดงได้สมจริงดีนี่ ท่านประธานเลยเหรอ？ฮ่าฮ่า”

สงสัยเมื่อกี้คงไม่ได้เตี๊ยมกันเอาไว้ ตอนนี้เลยเอาใหม่ แสดงได้สมจริงมาก แถมยังเป็นเจ้าของกิจการเชียว……

ทุกคนเดินจามฉินจุนเข้าไปด้วยท่าทางไม่เชื่อ

หลังจากเดินตามทางเดินยาวเข้ามา ก็มาถึงหน้าประตูของปราสาท

ปราสาทสไตล์ซีแอตเทิลภายนอกดูเคร่งขรึมและสง่างาม ส่วนภายในอลังการสุด ๆ ดูแล้วหรูหรามาก ๆ

พอเดินเข้ามาด้านใน สีหน้าของทุกคนก็ออกอาการตกตะลึงทันที

“ว้าว ที่นี่หรูหราชะมัด？”

“สมแล้วที่เป็นกิจการของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เหอกรุป สุดยอดจริง ๆ ถ้าได้นอนค้างที่นี่สักคนนี้ ตายก็คุ้มพูดเลย！”

“อย่าว่าแต่โรงแรมระดับห้าดาวเลย เจ็ดดาวก็ยังเทียบไม่ได้？”

“ฉินเพื่อนรัก นายคงเสียเงินไปไม่น้อยเลยใช่ไหม？”

“……”

ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะเข้ามานี่ได้จริง ๆ ครั้งนี้ฉินจุนต้องเสียเงินไปไม่น้อยแย่ ๆ ต่อให้ติดสินบนคนพวกนั้น เพื่อให้พวกเขาได้เข้ามาเล่นในนี้สักชั่วโมงสองชั่วโมง มันก็ต้องเสียเงินไปไม่น้อยแหละ

ฉินจุนยิ้มบาง ๆ แต่ก็ไม่ได้อธิบายอะไร ปล่อยให้พวกเธอได้ชื่นชมความงามของที่นี่

“นี่พวกเธอดูแค่ตาเปล่าพอนะ อย่าไปจับอะไรเล่น ถ้าพังขึ้นมาจะชดใช้ไม่ไหว”

เฉินเค่อเอ๋อร์เองก็คิดว่าฉินจุนเช่าที่นี่มา เฟอร์นิเจอร์ข้างในที่ตกแต่งมีแต่ของแพงทั้งนั้น จะปล่อยให้พวกนั้นจับซี้ซั้วไม่ได้

พูดจบเฉินเค่อเอ๋อร์ก็ถอยหลังไปพิงกำแพง ทันใดนั้นภาพวาดที่แขวนอยู่ที่กำแพงก็ตกลงมา

เพล้งง กรอบรูปที่เป็นกระจกตกลงมาแตกทันที ทำให้ภาพวาดฉีกขาด！

“แย่แล้ว นั่นมันภาพวาดของสวีเปยหงใช่ไหม？”

ทุกคนหันไปมองภาพวาดที่ฉีกขาด ทันใดนั้นก็อ้าปากตาค้างอย่างตกตะลึง สีหน้าแต่ละคนย่ำแย่สุด ๆ

“เฉินเค่อเอ๋อร์ทำไมเธอถึงไม่ระวังเลย เธอเป็นคนเตือนพวกเรา แต่สุดท้ายกลับเป็นเธอเองที่ทำลายรูปวาดนั่น！”

“เรื่องนี้เธอเป็นคนทำคนเดียวนะ พวกเราไม่เกี่ยว！”

“ใช่พวกเราไม่ได้เป็นคนชน ที่นี่มีกล้องวงจรปิดหรือเปล่า？”

ทุกคนหันไปมองรอบ ๆ ทันใดนั้นก็มีคนเอ่ยขึ้นมา

“ไม่มีกล้องวงจรปิด ถ้าหากโดนฟ้องขึ้นมา รูปภาพนี่เราต้องรับผิดเท่า ๆ กันแน่เลย”

ทันใดนั้นเหล่าเพื่อน ๆ ก็แสดงสีหน้าขมขื่นออกมา หน้าแต่ละคนซีดเผือดไปเลย

ถ้าเป็นภาพวาดของสวีเปยหง อย่างน้อยต้องมีราคาสิบล้านเป็นอย่างต่ำ พวกเขามีกันอยู่สิบกว่าคน ต้องชดใช้ตกคนละล้าน？

มีเพื่อนบางคนที่มีเงินไม่ถึงหนึ่งล้านด้วยซ้ำ แบบนี้บ้านไม่ล้มละลายกันพอดีเหรอ！

สีหน้าของพานถิงถิงก็ทำสีหน้านิ่งทันที

“เฉินเค่อเอ๋อร์ เธอนี่มันอวดดีจริง ๆ เลยนะ！ไม่ให้โอ้อวด เธอก็รั้นจะอวดอยู่นั่น เพื่อนกันทั้งนั้นจะมาเล่นละครอะไรกัน ตอนนี้เป็นไงหาเรื่องจนได้！”