ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 446

ฉินจุนสะบัดเฉินเค่อเอ๋อร์ออกเบาๆ

เฉินเค่อเอ๋อร์ไม่มีทางเลือกจึงจำต้องแสร้งทำเป็นน่าสงสาร กอดแขนของฉินจุนและอ้อน

“พี่เขยจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ! พี่รู้ไหม ฉันก็เป็นพยาบาลที่เก่งนะ ถ้าวิทยานิพนธ์ของฉันไม่ผ่าน โลกนี้ก็จะสูญเสียพยาบาลที่เก่งๆ ไปเลยนะ!”

ฉินจุนเม้มปากแน่น “เธอก็เรียนด้านการแพทย์เหรอ?”

เฉินเค่อเอ๋อร์พูด “ใช่แล้ว ฉันกับพี่คิดเหมือนกัน เธอเรียนหมอ ส่วนฉันเรียนพยาบาล เข้ากันพอดีเลย คุณว่าฉันเหมือนนางพยาบาลตัวน้อยไหม?”

หลังจากพูดจบ เฉินเค่อเอ๋อร์ก็ทำท่าทางเกาหัว

ฉินจุนแค่นหัวเราะ “ก็เพราะเธอยังเป็นพยาบาลตัวน้อยไง ถ้าผู้ป่วยตกอยู่ในมือเธอ คงจะอายุสั้นไปสามปี”

“…….”

เฉินเค่อเอ๋อร์กลอกตา และพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอีกครั้ง

“พี่เขย ขอร้องล่ะ ช่วยไปคุยกับอาจารย์ให้ฉันหน่อย คุณก็เป็นหมอเหมือนกัน พวกคุณก็พอจะมีเรื่องให้คุยกันได้!”

ฉินจุนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ทนต่อแรงรบเร้าของเธอไม่ไหว

“โอเค เอาวิทยานิพนธ์ของเธอมาให้ฉันดูหน่อย”

เฉินเค่อเอ๋อร์หยิบแฟ้มออกมาจากกระเป๋าของเธอแล้วยื่นให้ฉินจุน ด้านในมีวิทยานิพนธ์ของเธออยู่

เนื้อหาของวิทยานิพนธ์ส่วนใหญ่เกี่ยวกับความสำคัญของเจ้าหน้าที่พยาบาล เจ้าหน้าที่พยาบาลควรมีความรับผิดชอบอย่างไร

“วิทยานิพนธ์เล่มนี้มีปัญหาอะไรไหมคะ?”

ในทางวิชาการนี่เป็นวิทยานิพนธ์ที่ปกติเล่มหนึ่ง มุมมองของเฉินเค่อเอ๋อร์ไม่แย่เลย ขยายบทบาทความสำคัญของพยาบาลได้ดี และเน้นย้ำถึงหน้าที่ของพยาบาล ฉินจุนคิดว่าไม่ได้มีปัญหาอะไร

เฉินเค่อเอ๋อร์เม้มปาก “ที่ปรึกษาของเราบอกว่า การรักษาพยาบาลควรให้ความสำคัญกับแพทย์ก่อน การพยาบาลเป็นเพียงหน้าที่เสริม บอกว่าวิทยานิพนธ์เล่มนี้ของฉันมันเกินจริงไปหน่อย”

ฉินจุนขมวดคิ้ว เขาไม่คิดว่ายังมีคนอคติเช่นนี้อยู่

“โอเค ฉันจะลองไปกับเธอดู”

หากเป็นเรื่องอื่นฉินจุนอาจจะไม่สามารถช่วยอะไรได้ แต่ในเรื่องการแพทย์เขาก็ยังพอจะพูดได้อยู่บ้าง

ไม่นานทั้งสองคนก็มาถึงมหาวิทยาลัย คราวนี้ไม่ต้องโกหกแล้ว พวกเขาตรงไปที่ห้องทำงานอาจารย์ทันที

“อาจารย์คะ ผู้ปกครองของหนูมาแล้วค่ะ”

ด้านหน้าเป็นอาจารย์ผู้หญิงสวมแว่น เธอดูเหมือนอายุสามสิบต้นๆ เธอเป็นที่ปรึกษาของเฉินเค่อเอ๋อร์

เมื่อได้ยินดังนั้น อาจารย์จึงเงยหน้าขึ้นมา และขมวดคิ้ว

“เฉินเค่อเอ๋อร์ เธอล้อเล่นเหรอ? ผู้ปกครองเหรอ? ทำไมเด็กขนาดนี้?”

เฉินเค่อเอ๋อร์พูด “แน่นอนว่าหนูไม่ได้ล้อเล่น นี่คือพี่เขยของหนูค่ะ พี่เขยก็นับว่าเป็นผู้ปกครองใช่ไหมคะ?”

“นี่……”

อาจารย์ก็จนใจไม่รู้จะพูดยังไง เธอรู้ดีว่าเฉินเค่อเอ๋อร์เป็นคนยังไง อยากจะให้เธอเรียนจบเร็วๆ แต่ก็ช่วยไม่ได้ คณบดีไม่เห็นด้วยกับวิทยานิพนธ์ของเฉินเค่อเอ๋อร์ ดังนั้นเธอจึงต้องแก้ก่อนถึงจะจบ

อาจารย์พูด “ผู้ปกครองท่านนี้ ที่เราให้คุณมาในครั้งนี้ หลักๆ แล้วเพื่อพูดถึงสถานการณ์การสำเร็จการศึกษาของเฉินเค่อเอ๋อร์ค่ะ วิทยานิพนธ์จบการศึกษาของเธอมีปัญหานิดหน่อยค่ะ และจำเป็นต้องเขียนใหม่ แต่เฉินเค่อเอ๋อร์ไม่ยอม จึงต้องให้ผู้ปกครองช่วยคุยให้หน่อยค่ะ”

ฉินจุนหยิบวิทยานิพนธ์ขึ้นมาแล้วพูดอย่างสุภาพว่า “อาจารย์ครับ วิทยานิพนธ์เล่มนี้ผมดูแล้วก็ไม่มีปัญหาอะไรนะครับ ในเมื่อเป็นวิทยานิพนธ์ของนักเรียน ก็ควรจะออกมาจากความคิดของนักเรียนนะครับ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรใช่ไหมครับ?

แต่วิทยานิพนธ์จบการศึกษาของเฉินเค่อเอ๋อร์ไม่ได้เขียนตามความคิดของคณบดีเมิ่ง และสุดท้ายคณบดีเมิ่งก็ดุเธอ และเรียกให้ผู้ปกครองมาพบ

ฉินจุนยิ้มบาง ๆ “ผมไม่มีข้อโต้กับวิธีการสอนของคุณหรอกครับ แต่ผมแค่สงสัยในทักษะทางการแพทย์ของคุณ”

ตุ้บ!

คำพูดของฉินจุนทำให้วิทยานิพนธ์ในมือของอาจารย์ตกพื้นทันที

ทั้งสำนักงานเงียบไปครู่หนึ่ง เงียบมาก จนสามารถได้ยินเสียงหายใจ

มุมปากของเฉินเค่อเอ๋อร์ก็กระตุกเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงเลยว่าพี่เขยคนนี้จะพูดจารุนได้แรงขนาดนี้ สงสัยในทักษะทางการแพทย์ของคณบดีเมิ่งเหรอ?

อาจารย์ตกตะลึง พยายามจะขยิบตาให้ฉินจุน แต่ฉินจุนก็แสร้งทำเป็นไม่เห็น

เธอขยิบตาให้เฉินเค่อเอ๋อร์ เฉินเค่อเอ๋อร์ก็แสร้งทำเป็นไม่เห็นเช่นกัน

ไม่ง่ายเลยที่จะหาพี่เขยที่เจ๋งขนาดนี้ได้ เฉินเค่อเอ๋อร์ก็ไม่ยอมแพ้ถึงได้ขอให้พี่เขยของเธอมาช่วยพูดให้

แม้ว่าทักษะทางการแพทย์ของเขาจะสู้คณบดีไม่ได้ แต่แค่ได้ยั่วโมโหเขาก็พอแล้ว!

สีหน้าของคณบดีนั้นมีหลากหลายอารมณ์มาก ตอนแรกเขาก็ผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ตะลึง แล้วก็โกรธ และสุดท้ายก็เป็นสีหน้าเยาะเย้ย

คณบดีเมิ่งมีชื่อเสียงมาหลายปีแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ถูกคนตั้งคำถามในอาชีพของเขา

“ดี! ดีมาก! ฉันกำลังจะมีประชุมพอดี ในเมื่อคุณมีข้อสงสัยเกี่ยวกับผม มันจะเป็นการดีที่จะได้พูดคุยและหารือกันต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญมากมาย เดี๋ยวผมจะรับฟังเอง!”

คณบดีเมิ่งคิดว่าน่าขำมาก ทำไมเด็กปากไม่สิ้นกลินน้ำนมกล้าที่จะมาตั้งแง่กับผู้อาวุโส?

วันนี้มีผู้เชี่ยวชาญหลายคนมาประชุมทางวิชาการพอดี คณบดีเมิ่งจะต้องให้เด็กคนนี้พูดออกมาให้รู้กันไปเลยว่าเขามีปัญหาอะไรกับความสามารถของเขา!