ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 473

เศษแก้วถูกใส่เข้าไปในปาก ก่อนจะค่อย ๆ หยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นมากระดกอย่างระมัดระวัง

บนหน้าผากของอู่ต้าจินมีเม็ดเหงื่อผุดออกมาเต็มไปหมด สีหน้าของเขาซีดเผือด ก่อนจะกลั้นใจกลืนลงไป ทันทีที่ขยับลูกกระเดือก เศษแก้วพวกนั้นก็ค่อยถูกกลืนลงไปอย่างฝืดเคือง

ภายในปาก ลำคอ กระเพาะ ต่างเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว

พออู่ต้าจินกลืนลงไปชิ้นนึงเสร็จ ฉินจุนก็ได้นำอันอื่นมาวางให้ในจานแล้ว

พอเห็นเศษแก้วในจานเล็ก ๆ ศรีษะของอู่ต้าจินก็ชาไปเลย เมื่อกี้กว่าจะกลืนอันนั้นไปได้เขาก็เกือบตาย ตอนนี้ที่ลำคอรู้สึกโดนทิ่มแทงจนเจ็บปวดไปหมด มาตอนนี้ต้องมากลืนเศษแก้วพวกนี้ไปให้หมดอีก แบบนั้นเขาไม่ตายเลยเหรอ！

ที่สำคัญที่สุดคือไม่ใช่ตอนที่กลืนลงไป แต่เป็นตอนที่มันออกมาพรุ่งนี้！

เศษแก้วพวกนี้กระเพาะไม่มีทางย่อยได้ พรุ่งนี้ตอนถ่ายออกมารูทวารหนักเขาไม่บานกันพอดีเหรอ？

ฉินจุนเห็นอู่ต้าจินออกอาการลังเล ก็เอ่ยอย่างเย็นชา

“ฉันอุตส่าห์บอกคุณโจวเชิญเขามาดูกายกรรมกินแก้วด้วยปากเปล่า ถ้านายแสดงแค่นี้ คุณโจวเขาจะโกรธเอาได้ง่าย ๆ นะ”

อู่ต้าจินเงยหน้ามองโจวเก๋อ

เห็นเพียงสีหน้าของโจวเก๋อเต็มไปด้วยความเฉยเมย ดวงตาของเขายังมีแววตาแห่งความเลือดเย็นของนักฆ่า

มันน่ากลัวจนทำให้ขาทั้งสองข้างของอู่ต้าจินสั่นไปหมด เขากลั้นใจรีบกินต่อไป

เพื่อนคนอื่น ๆ มองดูแต่ก็ไม่ได้มีใครรู้สึกสงสาร แบบนี้มันสมควรแล้ว เมื่อกี้ฉินจุนเขาอุตส่าห์อยู่เฉย ๆ ไม่ได้หาเรื่องใครก่อน มีแต่อู่ต้าจินทั้งนั้นที่เอาแต่หาเรื่องยั่วยุ

ตอนนี้พอโดนเล่นงานเข้า เขาก็ควรรับผลกรรมของตัวเอง

อู่ต้าจินกลืนเศษแก้วพวกนั้นลงไปทั้งหมดท่านกลางสายตาของทุกคนที่มองดู

พอกินจนหมดอู่ต้าจินก็ทรุดทันที ร่างกายเขาเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เขานอนทรุดตัวลงที่พื้น ที่ปากและลำคอมีเลือดออกมาไม่นอน กระเพาะก็โดนแทงจนปวดไปหมด

โจวเก๋อนั้นค่อนข้างเป็นกังวล

“คุณฉินครับ มันจะถึงชีวิตไหมครับ？”

แน่นอนว่าต่อให้เกิดเรื่องจนถึงชีวิต โจวเก๋อก็ไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรเขาเพียงแค่ถามไปอย่างนั้นเฉย ๆ

ฉินจุนเอ่ย “ไม่ถึงชีวิตหรอก”

ต่อให้ไอ้อู่ต้าจินนี่มันจะน่ารำคาญขนาดไหน แต่ก็ไม่จำเป็นถึงขั้นเอาชีวิต

อีกอย่างถ้าหากเขาอยากจะฆ่ามันจริง เขาก็จะทำเลยไม่รีรอ

ฉินจุนเดินไปตรงหน้าของอู่ต้าจิน จากนั้นเขาก็หยิบเข็มออกมา ฝังลงไปที่บริเวณท้ายทอยของหมอนั่น

จากนั้นก็ใช้มือตี

ทันใดนั้นอู่ต้าจินก็รู้สึกท้องไส้ปั่นป่วน เขาก็เริ่มอาเจียนออกมาทันที

พวกเศษแก้วที่เขากลืนลงไปเมื่อครู่นี้ได้ออกมาจนหมด

ประสบการณ์ความเจ็บปวดที่กินเศษแก้วพวกนั้นก่อนหน้านี้ มันได้เกิดขึ้นอีกครั้งตอนที่อาเจียนออกมา

พออู่ต้าจินอาเจียนออกมาจนหมด สีหน้าของเขาก็ซีดเผือด นอนไร้เรี่ยวแรงอยู่ที่พื้นไม่ขยับเขยื้อนไปไหน มันไม่ได้ต่างอะไรกับการตายเลย

ทุกคนไม่ได้เป็นห่วงใจสภาพน่าอเนจอนาถของอู่ต้าจิน พวกเขาเพียงแค่เหลือบมองแล้ว ก่อนจะรีบระริกระรี้ไปถ่ายรูปคู่ขอลายเซ็นกับโจวเก๋อ

วุ่นวายกันอยู่พักหนึ่งถึงได้กันพวกเพื่อน ๆ เหล่านี้ออกไปได้