ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 50

เพียงไม่กี่นาที ผิวของหวังเหม่ยก็เต่งตึง ผมสีขาวของเธอเปลี่ยนเป็นสีดำ ผิวของเธอแดงระเรื่อ อายุเธอเด็กลงนับสิบปี!

เดิมทีคิดว่าฉินจุน เป็นเพียงสัญลักษณ์วูบวาบ อย่างไรก็ตาม บรรดาผู้ที่ขายผลิตภัณฑ์ดูแลสุขภาพกล่าวว่าผลิตภัณฑ์ดูแลสุขภาพนั้นมีประสิทธิภาพ แต่เม็ดยาของฉินจุนนั้นน่าทึ่งมาก และภายในไม่กี่นาทีหลังจากกินยานี้ หวังเหม่ยเหมือนเกิดใหม่อีกครั้ง

เธออายุน้อยลงและสวยกว่าเมื่อสิบปีก่อนที่เป็นคุณป้า

ฉินจุนกล่าวว่า “การกระชับผิวเป็นเพียงผลเพิ่มเติมของยานี้ ที่ป้าหวังไปห้องน้ำเมื่อกี้ จริงๆแล้วเป็นกระบวนการล้างพิษ ผลนี้จะเห็นได้ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า หลังจากนั้นสองสามวันจะรู้สึกเบาขึ้น เด็กลง 10 ปีจริงๆ”

หวังเหมยดีใจมาก ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา เธอประสบกับเรื่องเลวร้ายมากมาย และเธอไม่สนใจเรื่องการดูแลตัวเองเลย เมื่อเทียบกับคนรอบข้างเธอน่าอดสูมาก

แต่ตอนนี้ยาเม็ดนี้ทำให้เธออ่อนกว่าวัยสิบปี ซึ่งยากเกินไป

“ฉันอยากลองเหมือนกัน!”

เย่หลงรีบกินยาและอดใจรอไม่ไหวที่จะลองใช้ แน่นอนว่าเมื่อเขาไปห้องน้ำและออกมา เย่หลงก็กล้าหาญมากขึ้นเช่นกัน แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดเกินจริงเหมือนซูเหมย ผมขาวและริ้วรอยของเขาหายไปซึ่งทำให้ เย่หลงมีความกระปรี้กระเปร่ามากจากแต่ก่อนที่ทรุดโทรม

หัวใจของเย่หวันเอ๋อเต้นแรง และเธอกินยาในไม่กี่นาทีต่อมา

เย่หวันเอ๋อขมวดคิ้วและออกจากห้องน้ำ เธอทำหน้างงเล็กน้อย

“ทำไมฉัน…ไม่มีการเปลี่ยนแปลง?”

ฉินจุนกล่าว “น้องหวันเอ๋อสวยอย่างเป็นธรรมชาติ เลยดูไม่เปลี่ยนแปลงเท่าไหร่”

เย่หวั่นเอ๋อหน้าแดง เขินอายเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้นฉันก็กินเปล่าสิ？”

จริงๆ แล้ว มันไม่ใช่เสียเปล่า เย่หวันเอ๋อรู้สึกว่าผิวของเธอนุ่มขึ้น และรูปร่างของเธอก็ดูดีขึ้นเล็กน้อย ร่างกายของเธอเบาและสบายมาก ยานี้เทพจริงๆ

“เสี่ยวจุน ยาวิเศษขนาดนี้ราคาน่าจะแพงมาก?”

ฉินจุนกล่าว “ราคาไม่ได้แพง แต่มันลำบากกว่าที่จะกรอง อาจารย์ของผมมีเตาโอสถเพียงอันเดียว มันยังส่งมาไม่ถึงผมดังนั้นผมไม่สามารถผลิตได้ในขณะนี้ เมื่อมีโอกาสผมจะซื้อเตายา ยาชนิดนี้มีแค่ไหนแค่นั้น”

ได้ยินสิ่งที่ฉินจุนพูด ทั้งสามคนก็สามารถวางใจได้ ไม่งั้นถ้าเม็ดแพงมากก็ให้กินเป็นเม็ดเยลลี่ก็สิ้นเปลืองเกินไป

เย่หลงกินยาเม็ดสุดท้ายและใบหน้าของเขาก็มีความสุข ด้วยยาเม็ดนี้ความเจ็บป่วยของพ่อเขาน่าจะไม่เป็นไร

“ไปกันเถอะ”

ทั้งสี่คนนั่งแท็กซี่มาที่บ้านของตระกูลเย่ซึ่งไม่ได้อยู่ที่นี่มาสิบปีแล้ว

เมื่อเห็นประตูที่ดูเหมือนจะคุ้นเคยแต่ไม่คุ้นเคยนี้ พวกเขาทั้งสามก็ถอนหายใจ

เมื่อเดินเข้าไปในประตู คนมากมายของตระกูลเย่อยู่ในสนาม

“พี่ใหญ่กลับมาแล้ว!”

หญิงวัยกลางคนรีบเข้ามาทักทายเธอ ยิ้มด้วยท่าทางที่ใจดี

เย่หวันเอ๋อรู้สึกเขินเล็กน้อย แต่ตอนนี้เธอได้เคลียร์ข้อสงสัยก่อนหน้านี้แล้ว

“อาสาม”

“หวันเอ๋อ ไม่ได้พบเธอมาสิบปีแล้ว พวกเธอสวยมาก เข้ามาสิ พ่อรอนานแล้ว”

ทุกคนตามเย่หลงเข้าไปในบ้าน ในห้องนั่งเล่น ชายชราร่างผอมบางนั่งอยู่ที่เก้าอี้ ผิวซีดเผือดเล็กน้อย เขาดูไม่แข็งแรง

มีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆ เขาอายุพอๆกับเย่หลงและรูปร่างหน้าตาของคล้ายคลึงกัน

เขาเป็นน้องยของเย่หลง ลูกคนที่สองของตระกูลเย่ เย่เผิง

เมื่อเห็นเย่หลงกลับมา เย่เผิงก็ลุกขึ้นและเรียกพี่ชายคนโตของเขา

แม้ว่าเขาจะเรียกพี่ชายคนโต แต่การแสดงออกของเขาไม่ได้แสดงความเคารพมากนักแ

เย่หลงไม่สนใจเช่นกัน อย่างไรก็ตาม คราวนี้เขาสามารถกลับมาตระกูลเย่ได้ก็เพราะพ่อของเขาแก่ และสุขภาพไม่ดี