พอผู้จัดการซุนโดนตบหน้าเข้า สีหน้าของเธอก็ย่ำแย่อย่างสุด ๆ
“แกกล้าดียังไง!แกกล้าตบฉันเหรอ รปภ.มัวอึ้งอะไรอยู่!”
รปภ.เองก็เพิ่งได้สติ เขารีบคว้ากระบองออกมา ตั้งใจจะลงมือกับฉินจุน
แต่ว่าท่าทางที่ฉินจุนตบผู้จัดการซุนเมื่อกี้นี้ดูมีรังสีแห่งความน่ากลัวออกมา แถมเขายังร่างกายสูงใหญ่ ทำให้รปภ.ยืนลังเลไม่กล้าทำอะไร
ผู้จัดการซุนหัวเสียอย่างสุด ๆ “ไร้ประโยชน์!ไร้ประโยชน์จริง ๆ !”
พอด่าเสร็จ ผู้จัดการซุนก็รีบเดินเข้าไปในตึกใหญ่ทันที
ฉินจุนมองรปภ.ก่อนจะเอ่ยออกมานิ่ง ๆ
“เรียกใครก็ได้ลงมารับฉัน”
รปภ.ส่งเสียงไม่พอใจ “เรียกคนลงมารับนาย?นายคิดว่านายเป็นใคร?ให้ฉันเรียกท่านประธานลงมารับนายเลยไหมล่ะ?”
ฉินจุนเอ่ย “ก็ได้”
“ฮ่าฮ่าฮ่า!” รปภ.หัวเราะออกมาทันที “นายนี่มันตลกจริง ๆ ฉันไม่เคยเห็นใครตอแหลเท่านายมาก่อน คิดจะให้ท่านประธานลงมารับ นายใหญ่โตขนาดนั้นเลยเหรอ?”
พอเห็นว่า รปภ.ไม่เรียกคนมา ฉินจุนก็หยิบโทรศัพท์ออกมา กดโทรออกเบอร์ของหลิ่วชิงชิง
หลิ่วชิงชิงกำลังประชุมอยู่ในบริษัท โทรศัพท์ส่วนตัวของเธอดังขึ้น โดยหลักการแล้วไม่ควรจะรับสาย แต่พอเห็นว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา หลิ่วชิงชิงก็ชะงัก และรีบกดรับโทรศัพท์ทันที
เธอเอ่ยเสียเบา “ฮัลโหลค่ะ?”
เหล่าผู้ถือหุ้นต่างมึนงง ปกติแล้วหลิ่วชิงชิงเป็นคนเข้มงวดมาก ๆ ในเวลาประชุมไม่มีใครได้รับอนุญาตให้รับโทรศัพท์
แม้แต่ตัวเธอเองก็ด้วย แต่ว่าวันนี้หลิ่วชิงชิงกลับนอกกฎ ไม่รู้ว่าบุคคลสำคัญท่านใดโทรเข้ามา
ฉินจุนเอ่ย “ผมอยู่ที่ชั้นล่างของบริษัทคุณ ตอนนี้ขึ้นไปไม่ได้ คุณลงมารับได้ไหม?”
“ได้ค่ะ”
พูดจบหลิ่วชิงชิงก็กดวางสายแล้วเดินออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว พอเดินไปได้สองก้าวเธอก็นึกขึ้นได้ว่ากำลังประชุมกันอยู่ เธอจึงเอ่ยกับรองประธาน
“พวกคุณคุยกันไปก่อน ฉันออกไปข้างนอกสักครู่”
พูดจบหลิ่วชิงชิงก็เปิดประตูเดินออกไปทันที
ทุกคนต่างพากันตะลึง ไม่เคยเห็นท่าทางรีบร้อนกังวลใจแบบนี้ของหลิ่วชิงชิงมาก่อนเลย ขนาดตอนที่เจอกับเหล่านักธุรกิจที่มีชื่อเสียงระดับโลก หรือผู้นำต่าง ๆ ก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
หรือว่าที่ด้านล่างจะ ‘สามีท่านประธาน’ ในอนาคต?
รปภ.เห็นว่าฉินจุนทำท่าทางโทรศัพท์หาใคร เขาก็หัวเราะเยาะออกมาทันที
“นายนี่มันแสดงละครเก่งจริงๆ เลยนะ นายจะบอกเมื่อกี้แกโทรศัพท์ไปหาท่านประธาน?”
ฉินจุนยิ้มเย็นชา “ทำไม นายไม่เชื่อหรือไง?”
“หึหึ ถ้าหากท่านประธานของพวกฉันลงมารับนายจริง ฉันจะยอมคุกเข่าคำนับเลย!
พอรปภ.พูดจบ ที่โถงล่างก็มีเสียงส้นรองเท้าต๊อกแต๊ก ๆ ๆ ดังออกมา เสียงส้นรองเท้าส้นสูงที่ดังออกมาฟังดูก็รู้ว่าคนด้านในต้องรีบร้อนมาก ๆ
ไม่กี่วินาทีต่อมา หญิงสาวรูปงามคนหนึ่งก็ปรากฏตัวที่หน้าประตู พอเห็นว่าฉินจุนอยู่ที่หน้าประตูจริง ๆ หลิ่วชิงชิงก็เผยรอยยิ้มที่หาดูยาก
“คุณมาได้ยังไงคะ?”
รปภ.ตะลึงตาค้างทันที
“ทะ……ท่านประธานหลิ่วสวัสดีครับ!”
ฉินจุนยิ้มบาง ๆ จากนั้นก็หันไปมองรปภ.
“คนนี้ใช่ท่านประธานของนายไหม?ทำไมยังไม่คุกเข่าอีกล่ะ?”
หลิ่วชิงชิงได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกแปลก ๆ จึงขมวดคิ้วมุ่นแล้วเอ่ยถาม
“ทำไม นายทำร้ายคุณฉินเหรอ?”
รปภ.ตกใจกลัวจนขาอ่อนแรงไปหมด เขาลงไปคุกที่พื้นทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง