แซ่หลัว?
ฉินจุนคิดว่าน่าสนใจดี คนแซ่หลัวมีไม่เยอะ และหลัวถิงถิงก็เป็นหนึ่งในนั้น
“ในตงไห่มีตระกูลหลัวกี่ตระกูล?”
ฉินจุนถามออกมา เขาอยากรู้ว่าคนแซ่หลัวคนนี้ใช่พ่อของหลัวถิงถิงหรือไม่
หลิ่วชิงชิงพูด “มีตระกูลเดียวนะ เป็นหนึ่งในซัพพลายเออร์ของฉันด้วย คุณบังเอิญมารู้เรื่องนี้แล้ว เพื่อเอาอกเอาใจฉัน ฉันจะต้องส่งรถไปรับคุณแล้วล่ะ”
ฉินจุนยิ้ม “โอเค เข้าใจแล้ว พรุ่งนี้ให้เขาติดต่อผมมาก็ได้ อ้อใช่ เป็นครั้งแรกที่ผมไปบ้านคุณ ผมควรเตรียมของขวัญอะไรไปไหม?”
หลิ่วชิงชิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เดี๋ยวฉันเตรียมไว้ให้เอง คุณไม่จำเป็นต้องเสียเงินซื้อหรอก พรุ่งนี้แค่เอาไปให้คุณยายก็พอแล้ว”
หลิ่วชิงชิงไม่ได้เกรงใจ และไม่ได้กลัวว่าฉินจุนจะเปลืองเงิน แต่กลัวว่าฉินจุนจะไม่สามารถหาสิ่งที่ต้องการมาได้
ตระกูลหลิ่วมีเงื่อนไขอะไรบ้าง?
เป็นถึงตระกูลที่รวยที่สุดในประเทศ มีของล้ำค่าอะไรบ้างที่ไม่เคย? ต่อให้ฉินจุนมอบสิ่งของราคาหนึ่งแสนสองแสนหยวนให้ ก็เกรงว่าคนในตระกูลก็ยังจะดูถูกเขาอยู่ดี
ดังนั้นให้หลิ่วชิงชิงเป็นคนเตรียมเองดีกว่า อย่างน้อยเธอก็รู้ใจคุณยาย
หลังจากคุยกันเสร็จ ฉินจุนก็หันไปถามป้ารอง
“นั่นหลัวถิงถิงนั่น ครอบครัวอยู่ในธุรกิจเครื่องสำอางเหรอครับ?”
ป้ารองอึ้งไปครู่หนึ่ง “น่าจะใช่นะ รู้ได้ยังไง?”
“อ่อ ไม่มีอะไรครับ ผมแค่เดาน่ะ”
ถังหมิ่นไม่ได้สนใจอะไร แต่หลินเยวี่ยเหยาเริ่มรู้สึกแปลกๆ จึงดึงฉินจุนไปด้านข้างเพื่อถาม
“คราวนี้แฟนของคุณเป็นใคร ทำไมลึกลับอย่างนี้?”
ฉินจุนยิ้ม “เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้”
หลินเยวี่ยเหยาถลึงตาใส่เขา “ไม่บอกก็แล้วแต่!”
เช้าวันรุ่งขึ้น ป้ารองและหลินเยวี่ยเหยาตื่นแต่เช้าเพื่อมาแต่งหน้า ยังไงวันนี้ก็จะต้องไปเจอครอบครัวฝ่ายหญิงจึงต้องแต่งตัวให้ดีหน่อย
นี่เป็นการไว้หน้าเสี่ยวจุน และยังมีน้องสาวสามคนไปด้วย ดังนั้นพวกเขาจึงต้องแต่งตัวให้สวยๆ
หลังจากที่ฉินจุนตื่น ป้าและคนอื่นๆ ก็มาถึงที่นี่แล้ว
“ป้ารอง วันนี้จะไปยังไงดี คงไม่เรียกแท็กซี่ไปหรอกนะ?”
ถังหมินพูด “ฉันมีรถเหล่าหลิน ขับรถของเหลาหลินไปไหม?”
a8 ของหลินยู่ เป็นรถหรูและค่อนข้างเป็นแบรนด์ดัง
เกาฟางพูด “ฉันเห็นรถของเหล่าหลินแล้ว ด้านบนเขียนว่าบริษัทเมิ่งกรุ๊ป แค่เห็นก็รู้แล้วว่าเป็นรถของบริษัท แล้วอีกอย่างพวกเรามีกันตั้งหลายคนจะนั่งพอเหรอ”
“เอางี้สิ ยืมมายบัคของถิงถิงไหม?”
หลัวถิงถิงพยักหน้า “บ้านฉันมีมายบัคสองคัน เราน่าจะนั่งพอกันนะ เดี๋ยวฉันให้คนขับขับรถขับมา”
หลังจากพูดจบ หลัวถิงถิงก็หยิบมือถือของเธอออกมา แล้วโทรออก
“ฮัลโหลเหล่าจาง ฉันต้องการใช้รถของที่บ้านน่ะ มายบัคสองคันนั้น…อะไรนะ? พ่อฉันขับออกไปแล้ว? อ่อ งั้นก็ไม่เป็นไร”
หลัวถิงถิงขมวดคิ้ว “ไม่ได้แล้วล่ะ พ่อฉันขับรถออกไปแล้ว เดาว่าน่าจะไปรับแขกคนสำคัญ”
ทันทีที่หลัวถิงถิงเพิ่งจะพูดจบ มือถือของฉินจุนก็ดังขึ้น
“ฮัลโหล?”
“คุณฉินหรือเปล่าครับ?”
“ใช่ครับ คุณคือ?”
“ผมหลัวเจิ้งกัง! เป็นเพื่อนของประธานหลิ่ว วันนี้ผมมารับคุณครับ ผมตื่นตั้งแต่ 6 โมงเช้าแต่ไม่กล้าโทรหาคุณ เพราะกลัวจะรบกวนคุณน่ะครับ ตอนนี้สะดวกไหมครับ เดี๋ยวผมจะไปรับคุณ?”
ฉินจุนพยักหน้า “ครับ คุณมาเลย”
หลังจากบอกที่อยู่แล้วก็วางสายไป
ฉินจุนมีสีหน้าขี้เล่น หลัวเจิ้งกังคนนี้น่าจะเป็นพ่อของหลัวถิงถิงใช่ไหม?
หลัวถิงถิงคนนี้น่าสนใจจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่บอกว่ารถที่บ้านของเธอถูกพ่อใช้ไปแล้ว ที่แท้พ่อของเธอเป็นคนมารับด้วยตัวเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง