ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 587

ฉินจุนมองไปที่ฝูหรงหรงพูดไม่ออกเล็กน้อย และหยิบนามบัตรคืน

ละเลยเธอ

ขโมย? นามบัตรนี้มีอะไรน่าขโมย

ฉินจุนไม่ได้พกนามบัตรติดตัวไปมากมาย แต่นามบัตรของคนเหล่านี้สามารถหลีกเลี่ยงปัญหาในช่วงเวลาวิกฤติได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองหลวงของจังหวัด ที่เขาเกิดและไม่คุ้นเคย น้อยคนที่รู้จักฉินจุน ดังนั้นชื่อของเหลยหงยังคงมีผลยับยั้งบางอย่าง

สำหรับสิ่งที่ฝูหรงหรงคิด ฉินจุนไม่สนใจที่จะไปคิดมาก

ผู้หญิงคนนี้เห็นแก่ตัวมาก

พี่หัวและคนอื่น ๆ หันกลับมา และกำลังจะลงมือ …

ทันใดนั้น ดีเจในบาร์ก็ตะโกนขึ้นบนเวที

“ว้าว! ร้านของเรายินดีต้อนรับสองสาวงาม ให้เราปรบมืออย่างอบอุ่นพี่หง! ประธานไห่!”

ด้วยเสียงนี้และการกระทำดังกล่าว สายตาของทุกคนเพ่งไปที่ประตู และเห็นหญิงสาวสวยสองคนกำลังเดินอยู่ในประตู

คนหนึ่งผมสั้นและชุดสีแดง กล้าหาญ อีกคนผมยาว สง่างามและสูง

ทั้งคู่มีลักษณะเป็นดั่งเทพธิดา และร่างที่แปลงกาย

มีสาวสวยขายาวเต้นรำอยู่ในบาร์ แต่เมื่อทั้งสองเข้ามา พวกเขาก็ถูกบดบัง และแม้แต่ตัวพวกเธอเองก็รู้สึกละอายใจเล็กน้อย

พี่หงและไห่เหยาเหยา เหยาเหยาทักทายดีเจด้วยความขอบคุณ ไห่เหยาเหยาทำท่าทางเล็กน้อย ดีเจเข้าใจทันที และตะโกนด้วยความตื่นเต้นในไมโครโฟน

“ขอบคุณ ประธานไห่จะจ่ายเงินสำหรับการบริโภคทั้งหมดในคืนนี้! ขอเสียงทุกคนให้ประธานไห่หน่อยเร็ว!”

ดีเจกรีดร้อง และบรรยากาศก็ตื่นขึ้นทันที ลูกค้าทุกคนต่างโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น

คุณหนูจากตระกูลไห่ สุดอลังการ ออกมาเที่ยวเล่น จึงทำให้ฟินกันทั้งวงการ!

ไห่เหยาเหยาและเหลยหงเป็นเพื่อนสนิทกันในห้องส่วนตัวของพวกเธอ และเป็นเรื่องปกติที่จะออกไปที่บาร์เพื่อดื่มเป็นครั้งคราว

เดิมที เสียงเพลงของดีเจเบามากในตอนนี้ เพื่อให้พี่หัวและคนอื่น ๆ ทำสิ่งต่าง ๆ ที่นี่

แต่เมื่อพี่หงละไห่เหยาเหยามา ดนตรีของดีเจกลับถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อเทียบกับสองคนนี้ พี่หัวเป็นคนบ้า และลืมเขาไปเสียสนิท

พี่หัวที่กำลังจะทำมัน เห็นฉากนี้และหยุดกะทันหัน และหลายคนก็มองหน้ากัน ทุกคนมีสีหน้าแปลก ๆ

“พี่หงอยู่ที่นี่เหรอ?”

“ไห่เหยาเหยาอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”

พวกเขากำลังพูดถึงเรื่องนี้อยู่ในขณะนี้ ส่วนใหญ่เป็นเพราะฉินจุน พวกเขารู้ว่าเขารู้จักพี่หงไม่ใช่เหรอ? และตอนนี้ก็ไม่เป็นไรหรอก หากต้องเผชิญหน้า

ในตอนนี้ ผู้ชมทั้งหมดได้ยินสิ่งที่ดีเจกล่าว ถ้าฉินจุนรู้จักพี่หงและไห่เหยาเหยาจริง ๆ เขาจะเข้าไปทักทายแน่นอน

พี่หัวไม่ขยับ รอดูฉินจุนเข้าไปทักทาย

น่าเสียดายที่ฉินจุนไม่ได้เคลื่อนไหว และในขณะนี้เขายังคงนั่งอยู่ที่นั่น

คราวนี้มันทำให้สิ่งที่พวกเขาคิดแข็งแกร่งขึ้น เด็กคนนี้ กำลังหยิบนามบัตรที่เป็นนามบัตรที่ขโมยมา

ไม่อย่างนั้น ถ้ารู้จักกันจริง ๆ เขาจะเข้าไปทักทายทันที

ใบหน้าของพี่หัวมีรอยขี้เล่น และเขามองไปที่ฉินจุน และกล่าวว่า

“นายไม่ได้บอกว่ารู้จักพี่หงเหรอ ทำไมนายไม่ไปดื่มไวน์สักแก้วกับพวกเธอล่ะ”

ในเวลานี้ เขาได้กำหนดไว้แล้วว่า ฉินจุนกำลังตีหน้าซื่อเพื่อเติมเต็มช่องว่าง ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องให้หน้าเขา มีเพียงไม่กี่คนที่ล้อมรอบฉินจุน และพวกเขาจะสามารถรุมเขา เมื่อพวกเขาเริ่ม ต่อให้เด็กคนนี้จะสู้ได้อีกครั้ง ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะต้านทานการล้อมของผู้คนได้มากกว่าสิบคน

ฝูหรงหรงขมวดคิ้ว และใบหน้าของเขาดูน่าเกลียดมาก

“ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามามั่ว! นายยังกล้าที่จะใช้นามบัตรปลอม! ตอนนี้ยังดี ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่นายต้องออกหน้า! ไม่รู้จักเจียมตัวจริง ๆ!

ฝูหรงหรงรู้รายละเอียดของฉินจุน แต่เขาเป็นเพียงนายน้อยผู้น่าสงสาร ฉันจะพบชายผู้มีอำนาจเช่นนี้ได้ที่ไหน?

แม้ว่าจะเป็นการช่วยให้พวกเขาก้าวไปข้างหน้า แต่ก็ชัดเจนว่านี่เป็นการกระทำที่ผิด

ถ้าไม่ใช่เพราะหน้าลุงฝู ฉินจุนอยากจะตบหน้าเธอจริง ๆ

พี่หัวชี้ไปที่จมูกของฝูหรงหรง และพูดอย่างเย็นชาว่า “นังบ้า นั่งลงซะ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอที่นี่!”

ฝูหรงหรงตกตะลึงกับรูปลักษณ์ที่ดุร้ายของพี่หัว และเธอก็ก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว และนั่งลงอย่างตรงไปตรงมา

ด้วยร่องรอยการล้อเล่นบนใบหน้าของพี่หัว เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วยื่นให้ฉินจุน

“มาเถอะ ใช้สายของฉัน นายไม่ได้จะโทรหาพี่หงเหรอ? ฉันจะดูว่านายคุยกับเธอยังไง?”

ฉินจุนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และกดหมายเลขของเหลยหงโดยตรง

ตื๊ด ๆ …

หลังจากเสียงดังสองครั้ง เหลยหงก็วางสาย

พี่หัวหัวเราะ “แกล้งทำเป็นว่าเป็นเพื่อนกับพี่หง ทำไม พี่หงไม่รับสายสินะ?”

ฉินจุนเยาะเย้ย “เพราะนี่คือการโทรของนาย”

โทรศัพท์มือถือของฉินจุนถูกฝูหรงหรงโยนลงไป เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจากพื้น หยิบซิมโทรศัพท์มือถือออกมา ใส่ลงในโทรศัพท์ของพี่หัว แล้วกดหมายเลขของเหลยหงอีกครั้ง

เมื่อครู่มีสายเรียกเข้าที่ไม่คุ้นเคย เหลยหงก็วางสายและไม่รับสาย คราวนี้โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง และเหลยหงขมวดคิ้ว และกำลังจะวางสายอีกครั้ง

ทันใดนั้นเธอก็เห็นหมายเลขผู้โทรด้านบน คุณฉิน

เหลยหงโบกมือให้ดีเจบนเวทีอย่างรวดเร็ว ดีเจปิดเพลงทันที ยังไงซะเธอก็พี่หง ไม่มีใครกล้าพูดจาไร้ความรับผิดชอบเวลารับโทรศัพท์และปิดเพลง ทุกคนก็เงียบแทน และรอเหลยหงรับสาย

ดีเจที่ส่งเสียงดังแต่เดิมเริ่มเงียบผิดปกติในเวลานี้ จนได้ยินเสียงเข็มหล่น

เพียงแค่ได้ยินเหลยหงพูดด้วยความเคารพที่นั่น

“คุณฉิน คุณจะสั่งอะไรคะ?”

ฉินจุนเอ่ย “ผมอยู่ในห้องส่วนตัวหมายเลข 5 มาดื่มกับผมหน่อย”