ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 589

พี่หัวเป็นคนแบบไหน เขาเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

เขายืนขึ้น หยิบขวดไวน์ในมือขึ้นอีกครั้ง และเดินไปหาเถียนยวี่ทีละก้าว

ในบรรดาคนเหล่านี้ คนที่แกล้งทำเป็นอวดดีได้มากที่สุดคือเถียนยวี่ ซึ่งเป็นคนที่พี่หัวจะปะทะด้วย และเขาค่อนข้างไม่เคารพต่อคุณฉิน ในระหว่างกระบวนการทั้งหมด

จะเห็นได้ว่า แม้ว่าฉินจุนและฝูหรงหรงจะไม่ได้อยู่ใกล้กันมากนัก แต่ฉินจุนก็ระมัดระวังที่จะปกป้องเธอ ดังนั้นเขาจึงสามารถพูดได้ว่า คนเหล่านี้สามารถเคลื่อนไหวได้ยกเว้นเธอ

แต่เถียนยวี่และคนอื่น ๆ ต่างกัน พวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉินจุน และพวกเขายังแสร้งอวดดี ทำเป็นว่ามีอำนาจกับคุณฉิน

พี่หัวหายใจไม่ออกในตอนแรก ดังนั้นเขาจึงแค่นเสียงเหอะกับพวกเขา

ใบหน้าของเถียนยวี่ซีด และใบหน้าของเขาอับอายมากเมื่อยืนขึ้น

พี่หัวหยิบขวดไวน์ และเดินไปหาเถียนยวี่ พูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าของเขา

“ฉันให้เวลาแกสองสามนาที แกสามารถขอให้พ่อโทรหาใครสักคน จำสิ่งที่แกพูดเมื่อตอนที่แกด่าฉันบนฟลอร์เต้นรำได้มั้ย?”

ใบหน้าของเถียนยวี่ซีดลงทันที

“พี่หัว พี่หัว ให้โอกาสผมด้วยพี่หัว …”

พี่หัวพูดอย่างเย็นชา “ฉันให้โอกาสแก ฉันไม่ได้บอกเหรอว่าจะให้เวลาแกสองสามนาที!”

หลังจากพูดจบ พี่หัวก็วางมือของเถียนยวี่ลงบนโต๊ะ แล้วเจาะเข้าไปด้วยขวดที่แตก

“อ๊า!!”

เถียนยวี่กรีดร้อง และขวดแก้วในมือของพี่หัวเจาะหลังมือของเถียนยวี่

พี่หัวเยาะเย้ย “โทรสิ บอกพ่อของแกหน่อย ห้านาทีหนึ่งนิ้ว”

ใบหน้าของเถียนยวี่น่าเกลียดมาก และเขาก็กดโทรศัพท์โทรหาพ่ออย่างรวดเร็ว เพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ อยากจะออกไปเมื่อพวกเขาเห็นมัน แต่พี่หูมองพวกเขา และลูกน้องทั้งหมดก็ล้อมรอบพวกเขาด้วย

เขาเยาะเย้ย “ฉันปล่อยพวกแกไปแล้วเหรอ เมื่อกี้แกด่าฉันว่ายังไง ฉันจะจัดการกับพวกแกทีละคน”

ใบหน้าของลูกคนรวยเหล่านั้นกลายเป็นคนน่าเกลียดมาก พี่หัวคนนี้โหดร้ายเกินไป แม้แต่พ่อของเถียนยวี่ก็ยอมแพ้ และภูมิหลังครอบครัวของพวกเขาก็ไม่ได้ดีไปกว่าเถียนยวี่มากนัก ดังนั้นพวกเขาคงจะโชคร้ายกว่านี้

“หรงหรง หรงหรงช่วยพวกเราด้วย!”

พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องขอร้องฝูหรงหรงในตอนนี้

มีเพียงฝูหรงหรงเท่านั้นที่สามารถคุยกับฉินจุนได้ หากพวกเขาขอร้องโดยตรงกับฉินจุน ฉันเกรงว่าฉินจุนจะไม่สนใจพวกเขา

ความหวังทั้งหมดถูกตรึงไว้ที่ฉินจุน

ฝูหรงหรงกล่าวว่า “ฉิน … ฉินจุน นายช่วยพวกเขาได้มั้ย? พวกเขาเป็นเพื่อนของฉัน”

ฝูหรงหรงมักเรียกชื่อของฉินจุนด้วยนามสกุล และรู้สึกเหมือนต้องการคุยกับเขา

แต่เมื่อเห็นฉินจุนนั่งอยู่ตรงกลางของผู้หญิงที่มีอำนาจสองคนนี้ เธอไม่สามารถพูดได้นิดหน่อย และมันก็ผิดเล็กน้อยที่จะคุยกับฉินจุนอีกครั้งในเวลานี้

ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าคุณต้องการถามคนอื่น คุณควรมีทัศนคติที่ดีขึ้น

ฉินจุนเหลือบมองเธอเบา ๆ และพูดว่า “มันเป็นเพื่อนของเธอ ไม่ใช่เพื่อนของฉัน ฉันรับผิดชอบความปลอดภัยของเธอเท่านั้น ฉันไม่สามารถควบคุมคนอื่นได้”

“นาย …” ฝูหรงหรงรู้สึกโกรธเล็กน้อย นายไม่ได้รู้จักผู้หญิงสองคนนี้เหรอมีอะไรดูถูกไม่ได้ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ มันหยิ่งผยองมาก!

ฉินจุนสนทนาสั้น ๆ กับเหลยหงและคนอื่น ๆ จากนั้นเขาก็พร้อมที่จะกลับไป

เหลือบมองฝูหรงหรง แล้วพูดว่า “กลับมั้ย ไม่งั้นฉันจะกลับเองแล้วนะ”

เขาไม่ต้องการจะอยู่ในสถานการณ์ดังกล่าว กลับไปก่อนจะไม่ดีกว่าเหรอ ถ้าฝูหรงหรงไม่กลับ งั้นก็ให้เหลยหงอยู่ที่นี่ต่อ เธอก็จะไม่มีอันตรายใด ๆ

สำหรับฝูหรงหรงแล้ว ฉินจุนไม่มีความรู้สึกต่อฝูหรงหรง ยกเว้นเพื่อความปลอดภัยของเธอ และไม่ต้องการอยู่กับเธอ

ฝูหรงหรงคิดอยู่ครู่หนึ่ง กัดริมฝีปาก และเดินตามฉินจุนออกไป

ด้วยคนจำนวนมากที่นี่ เพิ่งเห็นรูปลักษณ์ที่ดุร้ายของพี่หัว และรู้สึกว่ามันยังอันตรายอยู่เล็กน้อย ถ้าเธอไม่ไป อาจมีอันตรายบางอย่าง

ฝูหรงหรงติดตามฉินจุนเข้าไปในรถ ใบหน้าของเธอมืดมน และไม่พูดอะไร