ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 616
สรุปบท บทที่ 616 ประธานหูจริง ๆ ?: ผู้รักษาสุดแกร่ง
สรุปตอน บทที่ 616 ประธานหูจริง ๆ ? – จากเรื่อง ผู้รักษาสุดแกร่ง โดย Internet
ตอน บทที่ 616 ประธานหูจริง ๆ ? ของนิยายการโต้แย้งเรื่องดัง ผู้รักษาสุดแกร่ง โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
หลี่จินเฉิงเยาะเย้ย ถ้านายไม่ได้โม้นายจะตายเหรอ?
หูเจียซิน?
หูเจียซินนั้นคนธรรมดาก็รู้จักเธอ?
ผู้นำวงการเครื่องประดับ ผู้ประกอบการที่สวยงาม หูเจียซินเป็นลูกสาวของคนที่ร่ำรวย เธอมีความสามารถและโดดเด่นมาก
ด้วยรูปลักษณ์และอารมณ์ที่โดดเด่น คนประเภทนี้อยู่ในระดับเดียวกับหลิ่วชิงชิง ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวระหว่างเธอกับหลิ่วชิงชิงคือเธอไม่ใช่คนที่ร่ำรวยที่สุดเท่านั้น
นอกจากนี้ หูเจียซินยังมีบุคลิกเฉพาะตัว เวลาเจอคู่ที่ชอบก็อาจจะมีทัศนคติที่ดีขึ้น หากไปเจอใครที่หน้าตาไม่ถูกใจ ทัศนคติก็ค่อนข้างแย่ อารมณ์รุนแรง และคำพูดของเธอไม่มีแม้แต่ความปรานี
ดังนั้นหูเจียซินไม่ใช่คนที่ดี ใครต่างก็กล้าพูดว่ารู้จักคนประเภทนั้น
คราวนี้ฉินจุนคุยโวนับว่าเป็นการคุยโวที่ผิดพลาด หาพูดถึงคนอื่นอาจจะเป็นไปได้ แต่เมื่อพูดถึงหูเจียซิน มันต้องเป็นความฝันอย่างแน่นอน
ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด …
หลังจากเสียงกริ่งไม่กี่สาย ก็มีการเชื่อมต่อสาย
“ฮัลโหล เหล่าฉิน เกิดอะไรขึ้น คิดถึงฉันเหรอ?”
หูเจียซินคนนี้แปลกมาก และปากของเธอก็ไร้สาระมาก
ฉินจุนก็พูดไม่ออกเช่นกัน แต่โชคดีที่หลิ่วชิงชิงไม่ได้อยู่เคียงข้างเขา ไม่อย่างนั้นมันจะไม่ง่ายที่จะทำให้เกิดความเข้าใจผิดหรอกเหรอ?
แน่นอน หลิ่วชิงชิงอาจรู้จักธรรมชาติของหูเจียซิน ดังนั้นจึงไม่ต้องแปลกใจเลย
“ฉันกำลังทานอาหารเย็นกับเพื่อน มีคนหนึ่งชื่อเจ้าอ้วนสวีทำร้านเครื่องประดับคุณรู้จักมั้ย?”
หูเจียซินตะลึงงัน “ไม่รู้จัก ตัวแทนรายย่อยล่ะมั้ง ฉันจะไปรู้จักได้ยังไง ทำไมเหรอ เป็นญาตินายเหรอ?”
ฉินจุนเอ่ย “อืม เพื่อนของฉัน เขาเป็นคนดี คุณช่วยดูแลเขาหน่อยนะ”
“ได้สิ หน้าของเหล่าฉินฉันก็ต้องให้อยู่แล้ว พอดีเลยเขตทางตะวันออกเฉียงเหนือฉันยังขาดตัวแทนทั่วไปหนึ่งคน นายให้เขาติดต่อฉันมาก็แล้วกัน”
“ได้ ไม่มีอะไรแล้วฉันวางสายแล้วนะ”
หูเจียซินมีน้ำเสียงบ่นเล็กน้อย “ทำไมล่ะ โทรมาหาฉันเพราะมีธุระแค่นั้นเหรอ ไม่รู้จักถามสารทุกข์สุกดิบกันบ้างเลย ไม่มีน้ำใจเลยสินะ? นายลืมไปแล้วเหรอว่าเคยนอนกับฉัน …”
ขณะที่หูเจียซินพูดต่อ ฉินจุนก็วางสาย
ใบหน้าของหวังตงเสี่ยวที่อยู่ข้าง ๆ เขาดูแปลกใจเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะสามารถบอกได้ว่ามันเป็นเรื่องตลก แต่การถูกล้อเลียนโดยความงามที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ทำให้ผู้คนคิดมากขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ฉินจุนพูดไม่ออก หูเจียซินนี้ยากที่จะป้องกัน
ครั้งล่าสุดที่เธออยู่บนเตียง … ครั้งล่าสุดที่เธออยู่บนเตียงฉินจุนรักษาเธอ และไม่ทำอะไรเลย หูเจียซินอยากจะทำบางอย่าง แต่ถูกฉินจุนฝังเข็มเงินที่ผู้หญิงคนนี้ ต่อมาจุนยังคงพยายามคุยกับเธอให้น้อยที่สุด ถ้าไม่มีอะไรก็วางสายหลังจากการโทร
หลังจากวางสายแล้ว เจ้าอ้วนสวีก็แสดงท่าทางตกใจอย่างมาก และมองไปที่ฉินจุนอย่างตกตะลึง
“พี่ฉิน ผู้หญิงเมื่อกี้คือหูเจียซินจริง ๆ เหรอ?”
ฉินจุนกล่าว “นายไม่รู้จักเธอเหรอ หรือว่าฟังไม่ออก?”
“รู้ รู้ ฟัง ก็แค่ …”
เจ้าอ้วนสวีรู้จักเสียงของหูเจียซินแน่นอน แต่เขาไม่อยากเชื่อ
“แล้วฉัน … ฉันควรทำยังไงดี?”
ฉินจุนมองไปที่โทรศัพท์ของเจ้าอ้วนสวี “นี่คือเบอร์ของหูเจียซิน โทรหาเธอ บอกว่านี่คือเพื่อนของฉันก็ได้แล้ว”
“โอ้ ๆ ตกลง!”
เจ้าอ้วนสวีหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาด้วยความกลัว และกดหมายเลขของหูเจียซิน หลังจากนั้นไม่กี่วินาที สายก็เชื่อมต่อ
“ฉันชื่อหูเจียซิน คุณเป็นใคร?”
“สวัสดีครับ คุณหู ผมเป็นเพื่อนของพี่ฉิน เบอร์นี้พี่ฉินให้มาเมื่อกี้ผมเลยโทรหาเลยครับ …”
“เข้าใจแล้ว เจ้าอ้วนสวีใช่มั้ย ฉันจะโทรหานายอีกสักพัก เป็นรองประธานของเรา ให้เขาจัดการให้นาย นายจะเป็นตัวแทนทั่วไปของเราในภาคตะวันออกเฉียงเหนือในอนาคต ทำงานดี ๆ นะ ฉันไม่เอาเปรียบนายหรอก”
เมื่อพูดคุยกับเจ้าอ้วนสวีแล้ว หูเจียซินดูเหมือนจะเป็นคนละคน กับสไตล์ความเด็ดขาดของผู้ที่เหนือกว่า และความเคร่งขรึมของผู้นำ
ถึงจะเป็นผู้หญิง แต่ก็ไม่มีใครกล้าดูหมิ่น
เจ้าอ้วนสวีประหลาดใจอย่างมาก “ขอบคุณ ขอบคุณมากครับประธานหู!”
หลังจากวางสาย และหลังจากติดต่อกันครั้งหนึ่งแล้ว เจ้าอ้วนสวีก็ถูกเรียกอย่างเป็นทางการว่าตัวแทนทั่วไปของเจียซินจิวเวลรี่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ตัวตนนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย อย่างน้อยก็ในระดับเงินเดือนประจำปีหนึ่งล้าน
นอกจากนี้ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือก็มีแนวโน้มที่ดีเช่นกัน เจ้าอ้วนสวีจะต้องมีอะไรให้ทำอีกมากในอนาคต
“เจ้าอ้วนสวีได้เป็นประธานาธิบดีสวีแล้ว! ต่อไปนี้ช่วยดูแลพวกเราด้วยนะ!”
“นั่นสิ อีกหน่อยจะซื้อเครื่องประดับก็ต้องมาหาประธานสวีแล้วสินะ?”
“พี่สวี ขอแสดงความยินดีกับการเลื่อนตำแหน่งเป็นตัวแทนทั่วไปด้วย ฉันขอดื่มอวยพรให้สักแก้วนะ!”
เพื่อนร่วมชั้นทุกคนแสดงท่าทีขี้เล่น ใบหน้าเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว เมื่อครู่ยังขอให้เจ้าอ้วนสวี่รินเหล้ามาให้เขาอยู่เลย
ตอนนี้เขากลายเป็นพี่สวี และตำแหน่งของเขาได้กลายเป็นคุณด้วย
ฉากนี้น่าทึ่งมาก และนักเรียนทุกคนก็แสดงความขี้เล่น
หลี่จินเฉิงทำเองก็ต้องรับเองจริง ๆ
เจ้าอ้วนสวีถูกรังแกมาเป็นเวลานาน มันถูกบังคับด้วยชีวิต แต่ไม่ใช่เพราะเขานิสัยดี
เมื่อเห็นหลี่จินเฉิงเข้ามาดื่มอวยพรอย่างสุภาพ เจ้าอ้วนสวีก็เย้ยหยัน
“ดื่มอวยพรให้ฉันด้วยเหรอ? ฉันไม่มีเหล้านะ”
หลี่จินเฉิงตกตะลึง และรีบนำขวดเหล้ามาให้ฉัน
“พี่สวี นี่มีครับ”
เจ้าอ้วนสวีหยิบเหล้า แล้วเยาะเย้ย และขว้างมันอย่างดุเดือด
เพล๊ง!
เบียร์ตกลงมาอยู่ใต้เท้าของหลี่จินเฉิง และเบียร์ก็กระเด็นเขาไปทั่ว
“ฉันดื่มแบบเย็นนายไม่รู้เหรอ?”
ใบหน้าของหลี่จินเฉิงเหมือนกับตับหมู น่าเกลียดมาก เขากัดฟันและหัวเราะเล็กน้อย
“ฮ่า ๆ ใช่ พี่สวี ฉันจะเอามันมาให้คุณใหม่นะ”
หลังจากนั้น หลี่จินเฉิงก็ออกไป และขอเหล้าเย็น ๆ จากบริกรหนึ่งขวด
หลังจากเข้าไปในร้าน เขาเริ่มดื่มเหล้า และเทให้เจ้าอ้วนสวีหนึ่งแก้ว
เจ้าอ้วนสวีสูดอากาศเย็น ๆ จิบ แล้ววางแก้วลง
“นายอวยพรฉันเหรอ? นายมีคุณสมบัติมั้ย?”
หลังจากถูกรังแกมาหลายปี เจ้าอ้วนสวีก็โมโหมานานแล้ว เขาจะทำให้เขามีหน้าที่ดูดีได้อย่างไร?
ใบหน้าของหลี่จินเฉิงทรุดลง “เจ้าอ้วนสวี! นายอย่าไร้ยางอาย!”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง