ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 646

เมื่อได้ยินสิ่งที่หวังยวี่พูด ทุกคนก็ตื่นเต้น แม้จะเคยเห็นหวังคุนมาหลายครั้งแล้ว แต่พวกเธอทั้งหมดก็อยู่ในคอนเสิร์ต

มีผู้ชมหลายหมื่นคน และหวังคุนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเธอเป็นใคร

แต่ครั้งนี้ต่างออกไป ครั้งนี้ หวังคุนนัดทานอาหารเย็นกับพวกเธอเป็นการส่วนตัว และความสัมพันธ์ก็ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

แม้แต่เฉินเค่อเอ๋อร์ก็ยังรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ท้ายที่สุด เธอกำลังจะได้พบกับไอดอลคนนั้น พวกเธอทั้งสามรีบหาห้องน้ำ และเริ่มแต่งหน้า

ถึงแม้ว่าฉันจะแต่งตัวอย่างพิถีพิถันก่อนออกไปข้างนอก แต่ฉันก็ยังต้องดูดีขึ้นก่อนที่จะพบกับไอดอล

หวังยวี่และหลิงหลิงตื่นเต้นมาก “คุนคุนจะอยากดื่มกับเราอีกนานมั้ย?”

“คงไม่หรอก คุนคุนเป็นเด็กดีมาก ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยดื่มอะไรมากในวันธรรมดา”

“ก็ดี ฉันดื่มได้แย่มาก ๆ ไม่ต้องอายทีหลัง”

“ฮ่าฮ่า อย่าเห็นคุนคุนตื่นเต้น และพูดไม่ออก”

ทั้งสองล้อเลียนกัน แต่งหน้า แล้วไปบาร์ในรถที่เพิ่งซื้อมาใหม่

พวกเธอไม่เคยไปที่บาร์แห่งนี้มาก่อน มันถูกเรียกว่า 39 Degree Bar ภายนอกดูติดดินมาก เหมือนอาคารโรงงานทั่วไป ทันทีที่ประตูถูกเปิด เสียงของเพลงอีดีเอ็มดังมาจากข้างใน ซึ่งก็หูหนวกมาก …

คนดี ปรากฏว่าฉนวนกันเสียงด้านนอกนั้นดีมาก และคุณไม่ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวข้างในเลยแม้แต่น้อย

ถ้าไม่ใช่สำหรับคนที่ไปไนต์คลับบ่อย ๆ พวกเขาจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่มีสถานที่แบบนี้

เฉินเค่อเอ๋อร์ไม่ค่อยได้มาที่นี่ หลังจากเข้ามา เธอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่เธอต้องแบกรับมันเพื่อที่จะได้พบกับไอดอล

บาร์นี้คล้ายกับบาร์ทั่วไป ยกเว้นว่ามีผู้ใหญ่มากกว่า พอเข้ามาแล้ว แทบไม่ได้ยินของคนที่คุยกันเลย หวังยวี่ชี้ และพาทั้งสองคนไปที่ห้องส่วนตัวบนชั้นสอง

ห้องส่วนตัวชั้นบนเป็นห้อง ktv ขนาดเล็ก ที่คุณสามารถร้องเพลงเพื่อความเป็นส่วนตัวของบางคนได้

อันที่จริง คนดังหลายคนมักมาที่นี่ และถือว่าเป็นสถานที่ที่มีค่าบริการการบริโภคสูง แต่ผู้จัดการที่ทุ่มเทมักจะต้อนรับพวกเขาเสมอ และคนทั่วไปมองไม่มีโอกาสได้มาเห็นเลย

ที่ประตูห้องส่วนตัว หวังยวี่และคนอื่น ๆ ยืนอยู่ที่นั่น รอให้ใครสักคนออกมารับพวกเธอ

ไม่กี่นาทีต่อมา ชายวัยกลางคนสวมหมวกทรงแหลม และแจ็กเกตหนังออกมา และพูดกับคนสองสามคน

“ผมเป็นผู้จัดการของคุนคุน นามสกุลของผมคือหม่า เรียกฉันว่าพี่หม่าก็ได้”

“สวัสดีค่ะพี่หม่า” ผู้หญิงสามคนทักทายพวกเขาอย่างสุภาพ เหมือนนักเรียนที่ประพฤติตัวดี

พี่หม่ามองทั้งสามคนขึ้นและลง ดวงตาของเขาแสดงความเห็นด้วย แน่นอนว่ายังมีร่องรอยของความโลภ และไม่สำคัญอีกด้วย

แม้ว่าสายตาที่ตรงไปตรงมาจะทำให้หวังยวี่และคนทั้งสามรู้สึกไม่สบายใจ แต่ดูเหมือนว่าพวกเธอจะไม่สามารถคิดถึงเรื่องนี้ได้อีก

ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องปกติ ผู้จัดการของวงการบันเทิง พวกเขายังเป็นผู้สอดแนมและมักค้นพบผู้หญิงที่มีศักยภาพที่จะเป็นดารา

ดังนั้นเวลาเห็นผู้หญิงก็มักจะใช้ความละเอียดอ่อนแบบนี้เข้าตา

“ตามผมมา”

ทั้งสามตามพี่หม่า และเดินไปที่ชั้น 3

ทางเดินจากชั้น 2 สู่ชั้น 3 ถูกปิดและดูแลโดย รปภ.พิเศษ ห้องส่วนตัวบนชั้น 3 มีไว้สำหรับแขก VIP และคนธรรมดาไม่สามารถไปถึงที่นั่นได้เลย

เมื่อมาถึงชั้นสาม จู่ ๆ ก็รู้แจ้ง การตกแต่งและทุกอย่างดูหรูหรากว่าชั้นล่างมาก

และมีกระจกทางเดียวขนาดใหญ่สองใบ คุณสามารถเห็นผู้คนเต้นรำบนฟลอร์เต้นรำด้านล่าง และผู้คนด้านล่างเห็นว่าส่วนบนมืด

เข้าไปในห้องส่วนตัวสุดหรูที่ตกแต่งเหมือน KTV ทั่วไป หวังคุนนั่งอยู่บนโซฟา

เมื่อทั้งสามเข้ามาในห้อง และเห็นหวังคุน พวกเธอก็กรีดร้องด้วยความตื่นเต้น

“คุนคุน!”

หวังคุนยืนขึ้น และพูดด้วยรอยยิ้ม

“สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ”

หวังยวี่และคนอื่น ๆ ตื่นเต้นมาก เดินขึ้นไปหาหวังคุนและนั่งบนโซฟา มันดูคับแคบมาก

“เอาล่ะ ทุกคนมาด้วยกัน!”

หลังจากดื่มอวยพร หวังคุนหยิบไมโครโฟนขึ้นมา และร้องเพลงของเขาเอง

สำหรับซูเปอร์สตาร์ยอดนิยมอย่างเขา การร้องเพลงทำได้แค่เพลงของตัวเองเท่านั้น เพราะทักษะการร้องเพลงที่แย่ของเขา เพลงที่เขียนให้เขานั้นถูกปรับแต่งขึ้นมาโดยเฉพาะ ไม่มีเสียงแหลมและไม่มีเสียงเบส เป็นการบรรเลงประกอบและประสานเสียงโดยพื้นฐานแล้วเท่านั้น ฟังแล้วรู้สึกดี ใคร ๆ ก็ร้องได้

แต่พวกเขาทั้งหมดเป็นแฟนของหวังคุน ดูเหมือนว่าพวกเธอจะชอบเขามาก ๆ พวกเขาร้องเพลงตาม และดื่มอีกโดยไม่รู้ตัว

ในตอนท้ายของเพลง พี่หม่าเริ่มเป็นผู้นำในการปรบมือ หวังยวี่และหลิงหลิงยังคงเคลื่อนไหวเล็กน้อย น้ำตาคลอเบ้า

พี่หม่าถือโอกาสนี้ชูแก้วไวน์ขึ้น

“มาเถอะ ในนามของบริษัทเหวินเชียนเอ็นเตอร์เทรนเมนต์ ขอบคุณสำหรับการสนับสนุน ไวน์แก้วนี้ ฉันจะดื่มให้ก่อนเอง!”

เพื่อเห็นแก่ทุกสิ่ง และการร้องเพลงในตอนนี้ก็น่าประทับใจจริง ๆ ทุกคนจึงดื่มอีกแก้ว

“มาเลย มาอวยพรวันเกิดคุนคุนล่วงหน้า!”

“มาเถอะ โกลบอลทัวร์ของคุนคุนในช่วงครึ่งหลังของปี เพื่อเป็นการให้กำลังใจเขา ทุกคนมาชนแก้วกัน!”

“…”

ทีละแก้ว ๆ แม้ว่าไวน์จะดี แต่ระดับการดื่มก็ไม่ต่ำเลย

หลังจากดื่มไวน์ไปสองสามแก้ว หวังยวี่และหลิงหลิงก็เมาเล็กน้อย พวกเธอไม่ต้องการให้คนอื่นดื่มอวยพร ดังนั้นพวกเธอจึงริเริ่มที่จะดื่มเอง

เนื่องจากเฉินเค่อเอ๋อร์เคยดื่มน้ำเกาเก่อมาก่อน และฉินจุนก็ฝังเข็มให้เธอ ดังนั้นเธอจึงยังคงมีสติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และรู้สึกเสมอว่าบรรยากาศค่อนข้างแปลก

และไม่มีการโต้ตอบของแฟนคลับไอดอลระหว่างหวังคุนกับพวกเธอ ในทางกลับกัน พวกเธอเป็นเหมือนเด็กผู้หญิงรุ่นที่สองที่ร่ำรวยที่ถูกลวนลามในบาร์

เธอรู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย แต่เธอก็อายที่จะจากไป

“ฉันจะไปห้องน้ำ”

เฉินเค่อเอ๋อร์ลุกขึ้น และเดินออกจากห้องส่วนตัว