ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 83

หวังจื่อตกตะลึงทันที

ทำไมถึงนัดกับคนอื่นแล้วล่ะ?

นัดกับคนอื่นแล้ว แต่ทำไมถึงยังมาที่ร้านอาหารฟิวชั่นแห่งนี้อีกล่ะ?

“อาซุนครับ คุณกำลังล้อเล่นใช่ไหมครับ?”

ซุนเจี้ยนหมินขมวดคิ้ว “ฉันล้อเล่นอะไร ฉันมีนัดสำคัญ วันนี้ฉันทานข้าวกับนายไม่ได้แล้ว วันหลังเราค่อยนัดกับพ่อนายด้วยแล้วกัน”

หลังจากพูดจบ ซุนเจี้ยนหมินก็เดินผ่านเขาไป และเดินขึ้นไปชั้นบน

ทันใดนั้นหวังจื่อก็มีลางสังหรณ์ไม่ดี เขาก็รีบเดินตามไปอย่างกังวล

ซุนเจี้ยนหมินขึ้นไปที่ชั้นบนสุด เมื่อเห็นที่นั่งที่ฉินจุนนั่งอยู่เขาก็รีบเดินไปทันที

“คุณฉิน”

ความสัมพันธ์ศิษย์พี่ศิษย์น้องไม่ควรเปิดเผยต่อหน้าคนอื่น

ฉินจุนไม่ได้ยืนขึ้น เพียงแค่หลบทางให้ซุนเจี้ยนหมินนั่ง

“นั่งสิ”

ซูเหวินฉีตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ซุนเจี้ยนหมินคนนี้ไม่ว่าจะเป็นการแต่งตัวหรือท่าทางก็ไม่ใช่คนธรรมดาเลย หรือว่าเขาคือผู้บริหารซุน?

แต่เมื่อดูจากท่าทีธรรมดาของฉินจุนแล้ว เธอก็แทบไม่อยากจะเชื่อเลย หากผู้บริหารซุนมาแล้วจริง ๆ อย่างน้อยก็ต้องลุกขึ้นต้อนรับไหม?

“นี่คือเพื่อนของผม ซูเหวินฉี”

ซุนเจี้ยนหมินผงะไปครู่หนึ่ง เขาต้องรู้จักซูเหวินฉีอยู่แล้ว แต่เขาไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นแฟนของศิษย์พี่?

“สวัสดีครับ ผมซุนเจี้ยนหมิน”

ซูเหวินฉีช็อคไปแล้ว ผู้บริหารซุนจริง ๆ งั้นเหรอ?

เธอรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และจับมืออย่างสุภาพ

ขณะที่ทั้งสองจับมือกันอยู่นั้น หวังจื่อที่ตามขึ้นมาเมื่อเห็นซุนเจี้ยนหมินนั่งอยู่ที่โต๊ะของฉินจุน สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปทันที

“อาซุน ที่คุณบอกว่ามีนัดสำคัญก็คือนัดกับพวกเขาเหรอ?”

ซุนเจี้ยนหมินขมวดคิ้ว สีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย

“เด็กคนนี้นี่ ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าวันอื่นค่อยไปทานข้าวกัน วันนี้ฉันมีเรื่องต้องคุยกับคุณฉินและน้องเขา นายก็ตามสบายแล้วกัน”

ใบหน้าของหวังจื่อบูดเบี้ยว

คุณฉิน? น้อง?

หวังจื่อที่เรียกว่าเขาว่าอาอยู่ปาว ๆ แต่ฉินจุนกลับได้เป็นพี่น้องกับซุนเจี้ยนหมิน? แถมยังยอมรับว่าซูเหวินฉีเป็นน้องอีกงั้นเหรอ?

ชาติหน้าเถอะ!

ฉินจุนเป็นแค่คุณชายของตระกูลที่ที่ตกต่ำเท่านั้น ตอนนี้ก็เป็นแค่หมอ ไม่มีใครตะโกนด่าในตงไห่ก็ดีแล้ว ทำไมเขายังไปสนิทกับผู้บริหารซุนอีก?

แม้ว่าซูเหวินฉีจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ก็เห็นได้ชัดว่าที่ฉินจุนบอกว่าเขาจัดการให้เธอได้ทานอาหารกับผู้บริหารซุน เขาทำได้จริง ๆ

เขาหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยันและพูดว่า

“ฉันจำได้ว่าเมื่อกี้มีคนพูดว่าถ้าคุณเชิญผู้บริหารซุนมาทานอาหารได้ จะยอมเรียกฉันว่าพ่อน่ะ ไม่ทราบว่านี่จริงไหม?”

ใบหน้าของหวังจื่อซีดเผือด เขากำกำปั้นแน่น ใบหน้าบูดบึ้ง

และฉินจุนก็พูดขึ้น “ช่างเถอะ ฉันก็ไม่มีลูกแบบคุณหรอก”

หวังจื่อ : ……..

การเชิญผู้บริหารซุนมาทานอาหาร ตรงนี้มีคนเยอะมาก ซึ่งรบกวนนิดหน่อย ซูเหวินฉีจึงเรียกพนักงานเสิร์ฟมา

“จัดห้องส่วนตัวให้หน่อยค่ะ”

ตอนแรกที่เลือกตำแหน่งริมหน้าต่างเพื่อทานอาหารค่ำกับฉินจุนก็เพื่อที่จะได้มีสีสันมากขึ้น แต่เมื่อผู้บริหารซุนมาแล้วก็ไปที่ห้องส่วนตัวเงียบ ๆ หน่อย

พนักงานเสิร์ฟรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย “พี่ซูครับ ห้องส่วนตัวเต็มแล้วครับ”

เมื่อหวังจื่อได้ยินดังนี้ เขาก็มีความสุขในทันที

“ห้องส่วนตัวเหรอ? ฉันจองไว้แล้ว ผู้บริหารซุนผมจองห้องส่วนตัวไว้ข้าง ๆ คุณไปกับผมสิ!”

ซุนเจี้ยนหมินผงะไปครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า