ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 94

พอเห็นซูเหวินฉีปรากฏ สีหน้าของจู้หมิงและจู้ซานกูก็เปลี่ยนไปทันที

ซูเหวินฉี ！

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ค่อยรู้เรื่องวงการบันเทิง แต่ก็ได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของซูเหวินฉี โด่งดังคนรู้จักทั่วบ้านทั่วเมือง เป็นราชินีแห่งวงการบันเทิง！

โหวยวิ๋น ถึงแม้ว่าจะมีชื่อเสียงมานาน แต่ถ้าพูดถึงเรื่องความโด่งดังและอิทธิพลนั้น เทียบไม่ได้กับซูเหวินฉี

ทั้งสองคนไม่ได้อยู่ระดับเดียวกันเลยด้วยซ้ำ คิดไม่ถึงเลยว่า ยัยจู้หลินหลินจะเชิญซูเหวินฉีมาเป็นพรีเซนเตอร์ได้！

ในโฆษณา ซูเหวินฉีเล่นเป็นนักข่าว

ตามกล้องไป เธอเดินเข้าไปในบ้านของคนชาวบ้านคนหนึ่ง

ภายในบ้านมีผู้ป่วยโรคเบาหวานกำลังนอนอยู่บนเตียง โดยฉีดอินซูลินเข้าไปในท้องเพื่อลดน้ำตาลในเลือด เตรียมจะทานอาหาร

ตอนนั้นเองซูเหวินฉีก็ส่งถังเสินหมายเลข 2 ให้

หลังจากผู้ป่วยทานยาเข้าไป ก็ทำการเช็กค่าน้ำตาลในเลือด พอผลออกมาทุกคนก็ต่างทำท่าทางตกใจ

หลังจากนั้น ผู้ป่วยก็กินข้าวในจานที่ไม่ได้กินมานานอย่างตื่นเต้น ดื่มเครื่องดื่มที่ไม่ได้ดื่มมานาน

โฆษณามีระยะเวลาไม่นาน ประมาณ 30 วินาที ไม่มีบทสนทนา มีเพียงดนตรีประกอบ ในช่วงเวลานั้นจะมีการถ่ายโคลสอัพของยาถังเสินหมายเลข 2 และถ่ายสโลว์โมชั่นเล็กน้อย การทำโฆษณาประเภทนี้ดูผิวเผินก็ไม่ได้มีความคิดสร้างสรรค์อะไร ออกจะดูธรรมดาด้วยซ้ำไป

แต่ว่าในแง่มุมของการโปรโมตทำให้คนดูเข้าใจนั้น กลับตราตรึงและทำให้คนจดจำ

รู้ไหมว่าจู้หลินหลินลงทุนกับค่าโฆษณาสองพันล้านหยวน ในด้านการทำโฆษณานั้นเธอทุ่มไม่อั้น

หลังจบโฆษณา ครอบครัวจู้หมิงก็ตกอยู่ในความเงียบทันที สีหน้าแต่ละคนต่างเคร่งเครียดอย่างสุด ๆ

การตลาดของถังเสินหมายเลข 2 นี้ เกรงว่าคงจะสกัดไม่อยู่แล้ว ทั้งมีประสิทธิภาพ มีการโปรโมต มีพรีเซนเตอร์ เมื่อใดที่ออกสู่ตลาดมันต้องดึงดูดความสนใจจนสะเทือนวงการแน่ ๆ

“ยานี้ของพวกมันขายเท่าไหร่？”

“พี่ใหญ่ เหมือนว่าจะขายอยู่ที่ แปดร้อยกว่าหยวนนะ”

แปดร้อยกว่าหยวน……

จู้หมิงอิจฉาริษยาจนกัดฟันกรอด เขารู้ดีว่า ผลลัพธ์ของยานี่ อย่าว่าแต่แปดร้อยกว่าหยวนเลย ต่อให้แปดพันหยวนก็มีคนซื้อ

ถ้าหากจู้หลินหลินขายราคาสูงกว่านี้ก็ยังดี เขายังสามารถอยู่ในตลาดราคาล่างขายให้พวกลูกค้าที่ไม่มีเงินซื้อยาราคาแพงได้

แต่ว่าตอนนี้ ยาถังเสินหมายเลข 2 ราคาแปดร้อยกว่าหยวนก็ไม่ได้ถือว่าแพงมาก ผู้ป่วยที่สามารถซื้อยาถังโยว่สองขวดต่อเดือนได้ ก็สามารถซื้อยาถังเสินหมายเลข 2 ได้แน่นอน

ตอนนี้พวกเขาจบเห่แล้ว

ไม่นาน โทรศัพท์ของจู้หมิงก็ดังขึ้น

“ฮัลโหล ประธานสวี่？อะไรนะ！จะหยุดร่วมมือกับเรา？แต่ว่าสัญญาของเรายังเหลืออีกตั้งครึ่งปีนะ แบบนี้ถือว่าคุณผิดสัญญานะ……”

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที สีหน้าของจู้หมิงก็เคร่งเครียดเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอย่างสับสนหลายรอบ

เขาขมวดคิ้วและมีสีหน้าเคร่งเครียดทันทีหลังจากวางสาย

“ประธานสวี่ยอมละเมิดสัญญา และต้องการยุติความร่วมมือกับพวกเรา พวกเขาต้องการได้สิทธิ์ตัวแทนของยาถังเสินหมายเลข 2”

จู้ซานกูได้ยินดังนั้นก็ตบโต๊ะลุกขึ้นยืน “อะไรนะ！ที่แท้ยัยเด็กนั่นตั้งใจขัดขาเรา？ถึงได้ใช้กฎนี้มาบีบบังคับพวกเรา？หล่อนยังเป็นคนของตระกูลจู้อยู่ไหม ทำไมถึงได้หน้าด้านขนาดนี้！”

จู้ซานกูก็เป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้ เวลาที่เธอวิจารณ์คนอื่น เธอเป็นคนตรงไปตรงมามาก แต่เวลากับตัวเองเธอไม่เคยคิดถึงเรื่องพวกนั้นบ้างเลย

สิ่งที่พวกเขาทำกับจู้หลินหลินก่อนหน้านี้ก็ถูกลืมไปหมด

จู้หมิงถอนหายใจ “จบแล้ว ยัยจู้หลินหลินมันทำให้พวกเราจนตรอก！”

จู้ซานกูครุ่นคิดทันใดนั้นก็เอ่ย

“พี่ใหญ่ ฉันยังมีอีกวิธีหนึ่ง！”