เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 148

ตอนที่ 148 ฉันจะไปหาเขา1

เงยหน้าขึ้นมา เขานั้นเห็นแม่ของเขานั้นผมเผ้ารุงรัง สีหน้าจืดชืด เหงื่อเต็มไปทั่วตัว เขานั้นเต็มไปด้วยความตกใจ

“แม่ เป็นอะไร?”

ร่างกายอันเล็ก ๆ ของเขานั้นวิ่งไปใส่รองเท้า แล้วก็วิ่งไปหาคุณแม่ของเขา

กู้ฮอนก้มหน้าลง แล้วก็นิ่งไปสองวินาที

แล้วก็ไม่อาจจะยืนขึ้นได้ แล้วก็ล้มลงไป

แล้วก็เข้าไปกอดในอ้อมกอดของเฉิงเฉิง กับร่างกายที่สั่นอยู่เช่นนั้น

เฉิงเฉิงนั้นถูกแม่กอดอย่างรัดแน่น เขานั้นก็มองแม่ที่มีใบหน้าที่ไร้กำลัง แล้วก็ถามว่า “พ่อทำร้ายแม่อีกแล้วใช่ไหม ?”

ลูกชายที่เรียกว่า พ่อ นั้น ทำให้เธอนั้นใจแทบแตกสลาย

น้ำตานั้นก็ไม่อาจจะหยุดไว้ได้ แล้วก็ร่วงลงมา

“แม่ เป็นเพราะพ่อทำให้แม่ร้องไห้ใช่ไหม ? เฉิงเฉิงนั้นอ่อนไหวต่อความรู้สึก แม่นั้นก็สั่นและมีน้ำตา ซึ่งชัดเจนว่าเขานั้นเดาไม่ผิด

แล้ว เขานั้นก็ได้จับมือแม่แน่น ๆ แล้วก็โมโหว่า “คุณแม่ไม่ต้องกลัว ผมจะไปจัดการกับเขาเอง”

พอพูดเสร็จเฉิงเฉิงก็กำลังจะรีบวิ่งออกไป

“ไม่ได้” กู้ฮอนนั้นรีบกอดลูกให้แน่นกว่าเดิม แล้วก็พูดอย่างแข็งทื่อว่า “ลูกเอ๋ย อย่าไปเลย แม่หาเราเจอว่ายากแล้ว แม่ไม่อยากเสียเราไป”

“แต่ผมก็ไม่อาจจะให้พ่อมาทำร้ายแม่แบบนี้” เฉิงเฉิงนั้นพูดอย่างตั้งอกตั้งใจ ถึงแม้ห้าปีที่ผ่านมา คุณพ่อที่อยู่ในใจเขานั้นฝังลึกไปด้วยความเจ็บปวด แต่เขากลับอดทนกับการที่พ่อของเขานั้นไม่สนใจเขา แต่กลับไม่อาจจะอดทนได้กับการที่พ่อนั้นทำร้ายแม่

“ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี” เธอนั้นสูดหายใจลึก ๆ แล้วพูดว่า “ลูกอย่าเป็นห่วงเลย แม่ไม่มีอะไรหรอก”

“แม่หลอกหยางหยางได้ แต่หลอกผมไม่ได้หรอกนะ บนโลกนี้นอกจากพ่อแล้ว ก็ไม่มีใครที่จะทำให้แม่กลัวและร้องไห้ได้ ขอโทษครับคุณแม่ เป็นเพราะผมไม่โตพอ ไม่สามารถดูแลปกป้องแม่ได้เลย”

เฉิงเฉิงนั้นมีน้ำเสียงที่อ่อนนุ่ม ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอนั้นก็คิดถึงยี่เฟิงพูดว่า เพราะว่าไม่แข็งแกร่งพอ เลยไม่อาจจะเป็นที่บังลมบังฝนให้กับคุณได้

“เฉิงเฉิง....” เธอนั้นก็อำ ๆ อึ้ง ๆ แล้วก็รู้สึกน้ำตาเต็มไปทั่วตา

แล้วก็กอดลูกของเขานั้นอย่างตั้งใจ เหมือนกับทำให้เรื่องราวที่ตนเองนั้นเจอนั้นกลับมาปกติอีกครั้งหนึ่ง จึงรู้ว่า บนโลกนี้มีเพียงแต่ลูกเท่านั้น ที่จะเป็นกำลังใจในการทำให้เธอนั้นเดินหน้าต่อไป

กอดลูกมานานอยู่สักพัก แล้วก็เหมือนตัดสินใจอะไร แล้วก็ดึงลูกออกมาจากอ้อมก่อน แล้วก็มองลูกอย่างตั้งใจมาก ๆ แล้วก็พูดว่า “เจ้าลูกน้อย ควรจะเป็นแม่ที่จะต้องแข็งแกร่งให้มากกว่านี้ ปกป้องเรากับหยางหยาง ถึงจะถูกต้องไงล่ะ”

“แต่คุณแม่....”

“ชวู่..” เธอนั้นกับน้ำเสียงที่อ่อนนุ่ม และมือที่ไปแตะปากของลูกไว้ และยิ้มด้วยความรักของน้ำตา “อย่าเป็นห่วงเลย แม่ไม่มีอะไรจริง ๆ หวังแค่ว่าพวกเราพี่น้องปลอดภัย แม่ก็ไม่กลัวอะไรแล้ว”

“จริงใช่ไหม ?” เฉิงเฉิงนั้นก็เอามือไปเช็ดน้ำตาให้แม่ “แม่อย่ากลัวเลยนะ ผมสบายดีมาก ๆ เพียงแต่หยางหยางไม่ค่อยดี”

ฟังถึงหยางหยาง เธอนั้นก็สูดหายใจแล้วก็พูดว่า “หยางหยางทำไมล่ะ ? พ่อของเราทำร้ายเขาหรือ ?”

เฉิงเฉิงนั้นพยักหน้า และสายตาที่ดกดำ “วันนี้เขานั้นแอบโทรศัพท์มาหาผม บอกว่าพ่อนั้นตีผมเพราะคุณน้าคนหนึ่ง ตอนนี้ก้นของเขานั้นยังร้องเจ็บอยู่เลย”

“พ่อตีเขาหรือ ?” กู้ฮอนนั้นตกใจ ลูกถูกตีแต่แม่เจ็บที่ใจ แล้วก็กำมือสุด ๆ “คุณน้าคนไหน ? soso ?”

“ใช่แล้ว” เฉิงเฉิงพยักหน้า แล้วก็ทำหน้าจริงใจ “คุณแม่ ให้ผมกลับไปเปลี่ยนตัวกับหยางหยางเถอะ ไม่งั้นหยางหยางที่นิสัยแบบนั้น มาต่อสู้กับพ่อนั้น จะต้องโดนพ่อฆ่าอย่างแน่นอน”

“ฆ่า ?”

กู้ฮอนฟังคำพูดออกจากปากของลูกชาย ก็ไม่อาจจะไม่ร้องไห้ออกมา