ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ นิยาย บท 1

หลังจากพ่อแม่ตายไป เย่มู่มู่ก็ใช้ชีวิตอย่างเลอะ ๆ เลือน ๆ มาตลอดจึงไม่ได้สังเกตเห็นแต่แรกว่าในบ้านมีสิ่งของเพิ่มขึ้นมาโดยไร้สาเหตุ

ยกตัวอย่างเช่น

บางครั้งก็เป็นกระดาษเหลืองโบราณที่เขียนรายงานเกี่ยวกับการรบ ภัยแล้งและทุพภิกขภัยด้วยอักษรตัวเต็ม

บางคราก็เป็นเศษชามกระเบื้องเก่า ๆ ที่แตกไปครึ่งหนึ่ง

มีหนหนึ่งที่จู่ ๆ ในบ้านก็มีเศษดาบเปื้อนเลือดปรากฏขึ้นมา

เธอถึงได้ค้นพบด้วยความตกอกตกใจ นึกว่าในบ้านมีผีแล้วเสียอีก!

วันนี้ตอนกลางวันแสก ๆ ในบ้านอยู่ดี ๆ ก็มีเสื้อชั้นในยุคโบราณเปื้อนเลือดโผล่มา เสื้อชั้นในตัวนั้นมีสีออกเหลืองเปื้อนคราบเหงื่อไคล

มือเธอไปสัมผัสโดนเข้าพอดี~

อ้าก~

เสื้อยังอุ่นอยู่เลย!

เลือดก็อุ่นเหมือนกัน!

เย่มู่มู่กรีดร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ

นานทีเดียว จนกระทั่งในบ้านไม่มีสิ่งของโผล่มาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยอีก เธอถึงสงบสติเย็นลงได้

เย่มู่มู่หยิบเสื้อชั้นในขึ้นมาอย่างระมัดระวัง แน่ใจว่าเป็นเสื้อชั้นในแบบโบราณ เป็นของผู้ชาย เจ้าของเสื้อชั้นในตัวนี้สูงเกินหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร ช่วงไหล่กว้าง

จุดที่เสื้อชั้นในปรากฏขึ้นคือ พาดอยู่บนปากแจกันดอกไม้ใบเขื่องตรงมุมห้องรับแขก

แจกันดอกไม้สูงหนึ่งเมตร เป็นมรดกของตระกูลที่ตกทอดมาจากปู่ทวด หลังตกทอดมาถึงรุ่นปู่ก็ตกทอดมาถึงรุ่นพ่อของเธอ

เย่มู่มู่ย้ายแจกันมาตั้งกลางห้องรับแขก

แจกันไม่ได้มีลวดลายโบตั๋นหรูหรา หรือลวดลายนกยูงรำแพนหาง

แต่มีลักษณะแสนจะธรรมดา ข้างนอกมีสีหม่นทึบ ไม่ได้เคลือบ มีอายุเก่าแก่มากแล้ว ตรงปากแจกันมีรอยบิ่นเล็ก ๆ

ลักษณะของแจกันใบนี้ไม่เข้ากับคฤหาสน์ห้าชั้นที่ตกแต่งอย่างหรูหราหลังนี้เลยสักนิด

ปีนั้นคุณพ่อคิดจะนำไปประดับศาลเจ้าสำหรับบูชาสักการะ แต่ถูกคุณแม่ทัดทานไว้โดยอ้างว่าสไตล์ไม่เข้ากัน

คุณพ่อจึงนำมาตั้งไว้ตรงมุมห้องรับแขกชั้นล่าง เช็ดถูทุกวัน บอกว่านี่เป็นหลักฐานว่าคุณปู่ให้ความสำคัญและไว้เนื้อเชื่อใจคุณพ่อ

ข้างในแจกันยังสะอาดเอี่ยมไร้ฝุ่นจับ

หรือแจกันที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษของครอบครัวเธอใบนี้จะมีอิทธิฤทธิ์ขึ้นมา?

ส่งขยะมาให้ถึงในบ้านโดยเฉพาะ?

เธอเตือนแจกันใบนั้นว่าถ้าส่งขยะเข้ามาในบ้านอีกจะนำไปปิดตายไว้ในห้องใต้ดินซะ!

แจกันเหมือนจงใจท้าทายเธอกระนั้น วินาทีถัดมา แถบผ้าป่านเปื้อนเลือดก็ปรากฏขึ้นบนปากแจกัน

ใช่แล้ว เป็นแถบผ้าป่านเหลืองคร่ำอีกด้วย!

เป็นผ้าป่านที่ทำขึ้นมาหยาบ ๆ แบบที่ฝีเข็มห่าง ๆ ซึ่งไม่พบเห็นในประเทศมาหลายปีดีดักแล้ว

เธอมุ่นคิ้ว หยิบผ้าพันแผลชิ้นนั้นโยนไปไว้กับเสื้อชั้นใน

ถ้าไม่เห็นแก่ที่เป็นแจกันของรักของหวงของคุณพ่อ โกดังเก็บของใต้ดินถึงจะเป็นสถานพำนักสุดท้ายของมัน

เย่มู่มู่เดินกลับไปกลับมาในห้องรับแขก ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ดีแน่

ใครจะไปรู้ว่าคราวหน้าเจ้าแจกันใบนี้จะไม่ขนแขนหรือขาเปื้อนเลือดมาทิ้งในบ้านของเธอ

เธอคงตกใจจนวิญญาณหลุดจากร่างเลยทีเดียว

แจกันตกทอดจากบรรพบุรุษของรักของคุณพ่อ ไม่เคยนำมาใช้ใส่ดอกไม้

ประโยชน์ของแจกันคือนำมาใส่ดอกไม้ไม่ใช่เหรอ?

เธอไปตักน้ำจากในครัวมากะละมังหนึ่งแล้วเทลงไปในแจกัน

แจกันใบใหญ่เกินไป เทน้ำลงไปหนึ่งกะละมังแล้วก็กินพื้นที่แค่หนึ่งในสิบส่วนเท่านั้น

เธอตักน้ำมากะละมังแล้วกะลังมังเล่า ตักมาสิบกะละมังเต็ม ๆ

แจกันเหมือนจะรั่วอย่างไรอย่างนั้น เติมน้ำอย่างไรก็ไม่เต็ม

เย่มู่มู่กวาดสายตาดูตามขอบตรงก้นแจกัน ไม่มีรูรั่ว พรมในห้องรับแขกก็แห้งสนิท

เธอไม่เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติจึงตักน้ำมาอีกสิบกะละมัง จนมือที่ใช้ตักน้ำเริ่มจะเมื่อยแล้ว

แจกันก็ยังมีน้ำแค่ครึ่งเดียวอยู่ดี

เธอโมโหแล้วนะ!

ไปนำสายยางสำหรับรดน้ำดอกไม้มาจากในห้องเก็บอุปกรณ์ ต่อกับก๊อกน้ำในครัว แล้วเปิดน้ำใส่แจกัน

ซ่า~

สายน้ำพุ่งกระฉูดลงไปในแจกัน

เธออยากจะรู้นักว่า เจ้าแจกันที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษใบนี้สามารถบรรจุน้ำทั้งแม่น้ำหรือท้องทะเลได้เลยหรือไร

ทำไมมันถึงจุน้ำได้เยอะนัก!

*

ภายในห้องคับแคบเขรอะฝุ่น แม่ทัพหนุ่มนั่งอยู่บนตำแหน่งประธาน เขามีรูปโฉมประณีตราวแกะสลักด้วยมีดดาบ ปอยผมกระจายปรกหน้าผาก เครื่องหน้าหล่อเหลาคมสัน ใบหน้าสง่างามนั้นแฝงความซีดเซียวอมโรค!

หมอประจำกองทัพกำลังพันแผลให้เขา

กองทัพขาดแคลนยามานานแล้ว ทั้งไม่มีสุรา ไม่สามารถฆ่าเชื้อได้ บาดแผลของแม่ทัพเริ่มอักเสบเปื่อยเน่าแล้ว

หมอประจำกองทัพถอนหายใจ ใช้ผ้าป่านกลางเก่ากลางใหม่พันแผลบนแขนให้เขา

ทหารสวมชุดเกราะสามนายกึ่งคุกเข่าอยู่เบื้องล่าง ร่างกายพวกเขาเปรอะเปื้อนฝุ่นดิน ริมฝีปากแตกเป็นขุย ไม่ได้ดื่มน้ำมานานหลายวัน ทหารนายหนึ่งโซเซทำท่าจะล้มลง

เดิมนั้นเฉินขุยเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่ ตอนนี้กลับผอมจนใบหน้าซูบตอบ เหลือเพียงหนังหุ้มกระดูก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน