ปล่อยใจให้รักเธอ(จบ) นิยาย บท 15

 ตอนที่ 15 พ่อของเด็กในท้อง

 ดวงเดือนพยายามซ่อนความตื่นกลัวไว้ภายใน เธอบีบน้ำตาและหลบตาลงต่ำ “ตอนนี้เธอก็อยู่กับคุณทุกวันอยู่แล้ว ถ้าเธอได้งานที่บริษัท เธอก็จะยิ่งได้ใกล้ชิดกับคุณมากขึ้น ฉันกลัวว่าพอนานเข้า คุณจะเริ่มมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเธอ”

ไหน ๆ เธอก็ปกปิดความรู้สึกหึงหวงนี้ไว้ไม่ได้แล้ว และเธอก็ไม่ต้องการที่จะปกปิดมันแล้วด้วย เธอจึงเลือกบอกเขาไปตรง ๆ ให้หายสงสัย ให้เขารู้ไปเลยว่าเธอกลัวที่จะต้องสูญเสียเขาไป

เธอเบิกตาที่มีน้ำตาคลอกว้างขึ้นเพื่อแสดงความจริงใจ “เรารู้จักกันมานานแล้ว และคุณก็รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับคุณ—”

ดวงเดือนยังคงกลั้นน้ำตาของเธอต่อไป “ฉันกลัวว่าจะต้องสูญเสียคุณไป ตอนที่ฉันเห็นใบสมัครของเธอ ฉันถึงได้ต้องทำแบบนั้นไงคะ”

ธีรสิทธิ์ขมวดคิ้วยุ่ง “ผมบอกคุณแล้วว่าเราจะหย่ากันภายในหนึ่งเดือน”

เขาบอกเธอแล้ว และถ้าไม่ใช่เพราะรินลดาเป็นผู้หญิงในคืนนั้น เธอก็คงจะเต็มใจรอ เธอรอมานานหลายปีแล้ว รออีกเดือนเดียวจะเป็นไรไป แต่ตอนนี้เธอจะยอมเสี่ยงไม่ได้

เธอจะยอมให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ใกล้ธีรสิทธิ์ไม่ได้!

ไม่มีทาง!

“ริน เอาจานนี้ไปเสิร์ฟโต๊ะ 2 ด้วย”

รินลดารับคำสั่ง แต่คงเพราะเมื่อคืนนี้เธออดนอนบวกกับการยืนทำงานมาทั้งวัน เธอเริ่มรู้สึกปวดบริเวณท้องส่วนล่าง 

เธอเดินตรงไปที่โต๊ะ 2 พร้อมถาดอาหาร แต่ก่อนจะไปถึง เธอเห็นดวงเดือนนั่งหันหน้ามา โดยมีธีรสิทธิ์นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเธอ

รินลดาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่นี่เป็นงานของเธอ เพราะฉะนั้นเธอจะไม่ทำไม่ได้

เธอฝืนยิ้มสดใส "นี่ค่ะ อาหารมาแล้ว"

รินลดายกอาหารออกจากถาด

เมื่อเธอวางจานไว้หน้าธีรสิทธิ์ จู่ ๆ เขาก็คว้าข้อมือเธอไว้ "คุณมาทำอะไรที่นี่?"

น้ำเสียงของเขาฟังดูเย็นชา 

สายตาของเขาจ้องมองไปที่ชุดที่เธอสวมใส่ เสื้อเชิ้ตสีขาวกับเสื้อกั๊กสีดำ และกระโปรงสั้นพอดีตัวที่ปิดแค่ช่วงสะโพก เผยให้เห็นเรียวขาคู่งาม

สายตาของเขาจ้องไปที่ขาของเธอพร้อมใบหน้าที่เคร่งขรึมขึ้นทุกขณะ 

เธอใส่ชุดอะไร? จะเปิดให้ใครดู?

เธอเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว เธอมาทำอะไรที่นี่?

รินลดายิ้มให้ "ฉันทำงานที่นี่ค่ะ"

ธีรสิทธิ์ขมวดคิ้วมุ่นด้วยความโกรธ นอกจากแปลเอกสารและขอเงินจากเขาแล้ว ตอนนี้เธอยังต้องทำงานแบบนี้อีกด้วย พวกโชคอนันต์ลำบากขนาดนี้เลยเหรอ?

“ปล่อยฉันค่ะ” รินลดาไม่ได้มองว่าเป็นเรื่องใหญ่ เพราะนี่คืองานที่สุจริต 

ดวงเดือนเอื้อมมือไปคว้ามือธีรสิทธิ์ “ธีคะ โต๊ะอื่นมองกันใหญ่แล้ว ออกไปคุยข้างนอกไหม?”

ยังไม่มีใครรู้เรื่องการแต่งงานระหว่างธีรสิทธิ์กับรินลดา และดวงเดือนก็ไม่อยากใครรู้เรื่องนี้ด้วย

ธีรสิทธิ์มองรินลดาเขม็ง เขาพยายามระงับความโกรธที่แม้แต่ตัวเองก็ยังอธิบายไม่ได้ว่าเพราะอะไร ทุกอย่างหยุดนิ่งไปชั่วขณะก่อนที่เขาจะปล่อยมือเธอ “ผมไม่อยากให้คุณทำงานที่นี่”

รินลดารู้สึกได้ว่าความเจ็บปวดในช่องท้องส่วนล่างของเธอรุนแรงขึ้น เหงื่อเม็ดเล็กค่อย ๆ ผุดขึ้นบนหน้าผาก เธอต้องการจะอธิบาย แต่เธอไม่มีแรงพอ เธอจึงเดินถือถาดอาหารออกไปเงียบ ๆ 

เธอวางถาดลงแล้วเข้าไปในห้องน้ำ ความรู้สึกนี้ทำให้เธอกลัว แต่โชคดีที่ยังไม่มีเลือดไหลออกมา

หลังออกจากห้องน้ำ เธอล้างมืออยู่ที่อ่างล้างมือพร้อมก้มหน้าลงและสัมผัสหน้าท้องของเธอ “เป็นเด็กดีนะคะลูก”

แม่ต้องทำงานหาเงิน แม่ต้องมีเงิน ถึงจะเลี้ยงดูลูกและคุณยายได้