ปล่อยใจให้รักเธอ(จบ) นิยาย บท 18

 ตอนที่ 18 พลอดรักกลางโรงพยาบาล

 ไฟแห่งความโกรธกำลังลุกโหมปะทุไหม้อยู่ในหัวใจของเขา มันลุกพรึ้บอย่างกระทันหันและเขาเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพราะอะไร

“นี่ถึงขั้นพลอดรักกันกลางโรงพยาบาลเลยเหรอ?” น้ำเสียงของเขาเย็นเยือก

เสียงนี้—

แม้ว่ารินลดาจะเพิ่งย้ายมาอยู่กับเขาได้ไม่นาน แต่เธอก็รจำได้ทันทีว่าเสียงนี้เป็นของใคร เธอตัวแข็งเกร็ง ขณะหันหน้าไปมอง และแน่นอนว่าเธอไม่พลาด

เขายืนอยู่ไม่ห่างนัก ท่าทางของเขาก็เคร่งขรึม “คุณลืมสิ่งที่ผมเคยขอไว้แล้วงั้นเหรอ?”

รินลดาพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนของเจตนินโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้ในสมองของเธอมีแต่ความเป็นห่วงกานดา จนไม่ทันได้คิดว่าเธอกำลังตกอยู่ในอ้อมกอดของเจตนิน 

"ฉัน-"

ขณะที่รินลดากำลังจะอธิบาย เจตนินก็คว้าข้อมือเธอไว้ เขามองไปที่ธีรสิทธิ์ “การแต่งงานของคุณเป็นเพียงข้อตกลงหนึ่งเดือน คุณมีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของรินลดา”

หลังจากที่เจตนินรู้เรื่องของเธอ เขารู้สึกอกหักและสงสารรินลดาในเวลาเดียวกัน และตอนนี้เขาก็ต้องการที่จะปกป้องดูแลเธอ

ธีรสิทธิ์จ้องไปที่มือของเจตนินบนข้อมือของรินลดา เสียงหัวเราะเยาะอย่างเย้ยหยันผ่านมาจากลำคอของเขา “คุณปล่อยให้ผู้หญิงที่อุ้มลูกของคุณแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น และตอนนี้คุณเกิดอยากได้เธอกลับไปงั้นเหรอ?”

เขาหัวเราะที่มุมปาก พร้อมสายตาเฉียบแหลมที่จ้องมองราวกับดาบที่กดลงไปบนตัวของเจตนิน “แบบนี้ยังกล้าเรียกตัวเองว่าผู้ชายได้ยังไง?”

หัวใจของรินลดาเต้นผิดจังหวะ เธอรู้สึกอับอายและโดดเดี่ยว

เขาคิดว่าเด็กในท้องเป็นลูกของเจตนิน แต่ความรู้สึกเดียวที่เธอมีให้เจตนินคือความกตัญญูรู้คุณและความเคารพ เธอไม่มีวันยอมให้เขาลงมาเกลือกกลั้วกับผู้หญิงไร้ค่าอย่างเธอ 

เธอพยายามสะบัดข้อมือออกจากเจตนิน และมองธีรสิทธิ์ “ถ้าจะว่าอะไร ก็มาว่าที่ฉันเถอะนะคะ อย่าลากคนอื่นลงมาด้วยเลย ฉันขอร้อง”

ธีรสิทธิ์ไม่คิดว่ารินลดาจะออกโรงปกป้องเจตนินขนาดนี้ 

คงจะรักมันมาก!

แต่ในสายตาของเขา มันช่างน่าสมเพชและน่าโมโหอย่างที่สุด

ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของเขา แต่เธอกลับกำลังประกาศความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าเขา!

ไฟแห่งความโกรธโหมปะทุเผาไหม้อยู่ในใจของเขาอย่างไม่มีท่าทีว่าจะมอดดับ 

เจตนินพูดถูก การแต่งงานของพวกเขาเป็นเพียงข้อตกลง เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะไปว่าอะไรเธอ เขาเพียงแค่ไม่อยากเห็นทั้งคู่ยืนพลอดรักกันอยู่แบบนี้

“ที่ดินที่อ่าวรีพัลส์ ถ้ายังอยากได้อยู่ล่ะก็ มาพบผมด้วย” เขาหันหลังและจากไปหลังจากพูดจบ

รินลดาประหลาดใจและตกอยู่ในภวังค์แห่งความสงสัยชั่วครู่หนึ่ง เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะให้โอกาสเธออีกครั้งหลังจากที่เธอคิดว่าหมดสิทธิ์แล้ว

สำหรับรินลดา ข้อเสนอนี้ดึงดูดใจมาก

ถ้าเธอมีสิทธิ์ในที่ดินผืนนั้น เธอก็จะมีอำนาจต่อรองกับจตุเทพได้ 

เธอจะไม่ต้องก้มหัวให้มันลากจูงเธอไปอย่างนี้อีกแล้ว

“ริน” เจตนินเริ่มรู้สึกกังวลใจ ดูเหมือนว่าเธอจะเชื่อคำพูดของธีรสิทธิ์เอามาก 

"ฉันไม่เป็นไรค่ะ" รินลดาส่ายหน้า

หลังจากยี่สิบนาทีผ่านไป กานดาถูกพาออกมาจากห้องผ่าตัด เธอเป็นลมเนื่องจากได้รับการกระทบกระเทือนทางจิตใจอย่างรุนแรง 

ตอนนี้เธอเหลือลูกสาวแค่คนเดียว กานดาสะเทือนใจมากที่ได้ยินชาวบ้านด่าทอลูกสาวของตัวเอง แล้วยังจะถ้อยคำหยาบคายบนประตูและกำแพงห้องนั่นอีก เธอคงรับไม่ไหว 

“ผู้ป่วยไม่สามารถต้านทานการกระทบกระเทือนทางจิตใจที่รุนแรงได้ ต้องพยายามให้เธอได้พักอย่างเงียบสงบ” แพทย์แจ้งหลังจากส่งเธอไปที่หอผู้ป่วย

“ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ” รินลดาพยักหน้ารับทราบ

รินลดารู้ว่าการตายของน้องชายกระทบกระเทือนจิตใจแม่มากแค่ไหน ถ้าไม่ใช่เพราะยังมีเธออยู่อีกคน แม่คงจะตายตามน้องชายของเธอไปแล้ว

เธอคิดว่าการพาแม่ออกมาจากสภาพแวดล้อมเดิม ๆ จะช่วยทำให้แม่มีความสุขมากขึ้น

แต่ตอนนี้แม่กลับต้องมาทุกข์ทรมานกับเรื่องของเธออีก

มันเป็นใคร? มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เรื่องการตั้งครรภ์ของเธอ

พวกมันทำอย่างนี้ทำไม?

พวกมันต้องการอะไร?

เจตนินรู้ดีว่ารินลดากำลังคิดอะไรอยู่ “คุณกับแม่คงกลับไปอยู่ที่เดิมไม่ได้แล้ว ผมจะช่วยคุณหาที่อยู่ใหม่นะ”

รินลดาพยักหน้าเห็นด้วย บ้านนั้นไม่เหมาะแล้วจริง ๆ เธอไม่มีทางพาแม่กลับไปอยู่ที่นั่น มันเสี่ยงต่อสุขภาพของแม่เธอเกินไป

“ฉันอยากรู้ว่าใครเป็นคนทำ” รินลดาเชื่อว่ามันไม่ใช่เหตุบังเอิญ ต้องเป็นแผนของใครบางคน