ตอน บทที่ 16 จาก ปล่อยใจให้รักเธอ(จบ) – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 16 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย จบแล้ว ปล่อยใจให้รักเธอ(จบ) ที่เขียนโดย เมฆทอง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ตอนที่ 16 การสอบสวน
วันนั้นเขาเห็นรินลดากอดผู้ชายคนนี้
ถ้าไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใคร?
หัวใจของเจตนินปวดร้าว ถ้าวันนั้นเขาได้พบเธอ ก็คงไม่มีเรื่องราววุ่นวายในวันนี้
ในสายตาของธีรสิทธิ์ การนิ่งเงียบของเจตนินคือการตอบรับ ธีรสิทธิ์เย้ยหยัน “เธอเพิ่งจะสิบแปด—”
"คุณมันจะไปรู้อะไร?" เจตนินตะคอกกลับ ดวงตาของเขาแดงก่ำ เขารู้ว่าธีรสิทธิ์กำลังจะพูดอะไร เขากำลังจะว่ารินลดาทำตัวสำส่อน
ว่าเธอเหลวแหลก ปล่อยให้ตัวเองท้องตั้งแต่อายุสิบแปด
เขารู้ไหมว่าเธอต้องเจออะไรมาบ้าง?
เจตนินมองธีรสิทธิ์หัวจรดเท้า เขาอยู่ในชุดสูทราคาแพง ราคาของมันอาจจะมากกว่าเงินเดือนทั้งปีของพนักงานทั่วไปเลยก็ได้
“คุณเกิดมาบนกองเงินกองทอง คุณเคยสัมผัสชีวิตที่ยากลำบากบ้างไหม? คุณรู้ไหมว่าสำหรับบางคนแค่การหาข้าวกินสักมื้อมันยากขนาดไหน? คุณรู้ไหมว่าคนที่เขาอยู่อย่างไม่มีหวัง อยู่อย่างหมดหนทางมันรู้สึกยังไง? คุณไม่รู้หรอก! คุณไม่รู้ว่ากว่าเธอจะมีชีวิตรอดมาถึงวันนี้เธอต้องเจออะไรมาบ้าง!”
รินลดาดึงเจตนินมาแล้วส่ายหน้า เธอไม่ต้องการความเห็นอกเห็นใจหรือความสงสารจากใคร เธอแค่ต้องการทำชีวิตของเธอให้ดีที่สุด ดูแลแม่และลูกในท้องของเธอให้ดีที่สุด แค่นั้นเองที่เธอต้องการ
“ช่วยพาฉันไปโรงพยาบาลที” เธอแทบจะยืนไม่ไหวแล้ว
"ทำใจดี ๆ ไว้นะ" เจตนินอุ้มเธอไว้ในอ้อมกอด
รินลดามองธีรสิทธิ์ที่ยังดูตกใจกับคำพูดทั้งหมดของเจตนิน “ฉันขอโทษนะคะ ฉันลาออกไม่ได้ แต่ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ให้ใครรู้ถึงความสัมพันธ์ของเราสองคน ฉันจะไม่ยอมให้คุณต้องเสื่อมเสียเพราะฉัน”
ธีรสิทธิ์ขมวดคิ้ว กระพริบตาด้วยความสบสน สายตาของเขามองไปที่ใบหน้าของเธอ ผู้หญิงคนนี้—
ในตอนนี้ คงไม่มีใครรู้และเข้าใจรินลดาได้มากกว่าไปเจตนินอีกแล้ว เขาสัมผัสได้ว่าเธอกำลังสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขาอุ้มเธอขึ้นรถพลางปลอบใจ “ไม่ต้องห่วงนะ ยังไม่มีเลือดไหลออกมา เธอจะต้องไม่เป็นอะไร”
เจตนินรีบขับรถพาเธอมาที่โรงพยาบาล
ธีรสิทธิ์มองรถคันนั้นจนหายลับไปจากสายตา ภายในใจยังคงนึกทบทวนคำพูดของเจตนิน รินลดามีความลับอะไร?
เธอมักมีเรื่องให้เขาแปลกประหลาดใจอยู่บ่อยครั้ง
เพื่อให้สิ้นความสงสัยในใจ ธีรสิทธิ์จึงโทรหายิ่งยศทันที
“เช็คประวัติรินลดาให้ฉันที”
“เช็คอะไรครับ”
"ทุกอย่าง"
และธีรสิทธิ์ก็วางสาย
“ธีคะ” ดวงเดือนวิ่งออกจากร้านมาดึงแขนเขาไว้ “คุณยังโกรธฉันอยู่ใช่ไหมที่ไม่ยอมรับรินลดาเข้าทำงาน? ฉันรู้ว่าฉันผิด ฉันก็แค่รักคุณมากเกินไป—”
“เปล่า ไม่มีอะไร กลับบ้านกันเถอะ” ไม่มีอารมณ์ใด ๆ บนใบหน้าหรือในน้ำเสียงของเขา
เขาซ่อนความรู้สึกทุกอย่างไว้ในใจ ไม่มีใครสามารถอ่านเขาได้
ดวงเดือนรู้สึกกังวล
เมื่อกี้เขาโทรหาใคร?
ที่โรงพยาบาล
รินลดาถูกนำเข้าห้องผ่าตัดทันที
เจตนินรออยู่ด้านนอก การรอคอยยาวนานเสมอ บางครั้งเขาก็ลุกขึ้นไปแอบมองผ่านช่องหน้าต่างของห้องผ่าตัด
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ประตูห้องผ่าตัดเปิดออก และรินลดาก็ถูกเข็นออกมา เจตนินรีบวิ่งไปถามหมอ “เธอเป็นยังไงบ้างครับ?”
หมอดึงหน้ากากอนามัยออกแล้วตอบว่า “เธอมีภาวะเสี่ยงการแท้งลูกเพราะร่างกายที่อ่อนแอ ตอนนี้เธอสบายดีแล้ว แต่ต้องพักผ่อนให้มาก ๆ ครั้งต่อไปเธออาจจะไม่โชคดีแบบครั้งนี้ก็ได้นะครับ”
"ผมเข้าใจครับ" เจตนินเดินตามเธอไปยังห้องพัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ปล่อยใจให้รักเธอ(จบ)