PLAYBOY คุณพ่อฝึกหัด นิยาย บท 10

Chris Part

.

"ถ้าเขาท้องลูกมึงจริง ๆ แปลว่ามึงกำลังจะมีลูกสองคน"

“ระ...เรื่องจริงเหรอวะไอ้วิล” เป็นอีกครั้งที่ผมถามย้ำเพื่อความมั่นใจ เควิลจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดที่ผมเอาแต่ซักไม่เลิก

“จริง!! กูส่งรูปอัลตร้าซาวด์ไปให้มึงในไลน์แล้ว เปิดดูซะ และหลังจากนี้มึงต้องมีคำตอบเรื่องนี้กับพวกกูด้วย” เควิลเอ่ยสั่งก่อนจะวางสายไปทันที ผมถือมือถือค้างไว้แบบนั้นด้วยความช็อคจนสติแทบหลุดหาย

.

.

นี่มันเรื่องจริงเหรอวะ

แม้จะพยายามหลอกตัวเองแค่ไหนแต่สุดท้ายทุกอย่างมันก็เป็นความจริงอยู่ดี ผมรวบรวมลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ก่อนจะกดเข้าไปที่แอพพลิเคชั่นสีเขียวยอดฮิต แชทของเควิลที่ขึ้นแจ้งเตือนทำให้ผมมือสั่นอีกครั้ง

“เป็นไงเป็นกัน” ผมพูดกับตัวเองก่อนจะกดเข้าไปที่แชทนั้น รอเพียงไม่ถึงสองวินาทีรูปก็โหลดขึ้นมา

นี่...ลูกของผมกับพรีมเหรอ

วันนั้นที่ได้เห็นมันไม่ชัดเท่ากับตอนนี้ ผมเผลอแตะปลายนิ้วลงบนอะไรบางอย่างที่คล้ายช่องสองช่องเบา ๆ ตรงนี้คือที่ที่มีเด็กสองคนอยู่ใช่ไหม...

“คริส ทำอะไรไม่เข้าบ้าน”

“ป๊า” ผมสะดุ้งด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบคว่ำมือถือลงกับโต๊ะและหันไปยิ้มให้ป๊า หรือพ่อแท้ ๆ ของผมที่เดินเข้ามาหา

“เป็นอะไร ทำไมหน้าซีดแบบนั้น”

“หน้าผมซีดมากเลยเหรอครับ”

“มาก ป่วยหรือเปล่า” ป๊าถามก่อนจะใช้หลังมือแตะเข้าที่หน้าผากของผมเบา ๆ ไม่ว่าจะโตแค่ไหนแต่ป๊าก็ยังทำเหมือนผมเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ อยู่วันยันค่ำ ผมเองก็ไม่อยากขัดใจ แค่ทุกวันนี้ทำตัวไหลไปไหลมาให้ป๊าคอยเป็นห่วงก็แย่อยู่แล้ว “ตัวไม่ร้อนนะ”

“ผมไม่ได้ป่วยครับ”

“ดีแล้ว งั้นเข้าบ้านเถอะ ม้าเราอยากให้ไปลองชิมขนม” ป๊ายิ้มให้บาง ๆ ก่อนจะหันหลังเตรียมเดินเข้าบ้าน แต่ผมกลับคว้ามือของท่านไว้เสียก่อน ป๊าหันกลับมาพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย

“ปะ...ป๊า”

“มีอะไรหรือเปล่า”

“นั่งคุยกันแปปนึงได้ไหมครับ”

“เอาสิ” ท่านพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินมานั่งบนเก้าอี้ตัวตรงข้ามกับผม ผมมองหน้าป๊าที่ค่อนข้างแตกต่างจากผม ป๊าเป็นผู้ชายหน้าตี๋ตามแบบฉบับจีนแท้ร้อยเปอร์เซนต์ แต่ผมมีเครื่องหน้าที่ชัดเจนแม้ผิวจะขาวแค่ไหน ตาสองชั้น คิ้วเข้ม ๆ และลักยิ้มคือสิ่งที่ผมได้มาจากหม่าม้า ส่วนปาก จมูก สีผิว และส่วนสูงผมได้มาจากป๊าเต็ม ๆ

“ป๊า...”

“เรียกแต่ป๊าอยู่นั่นแหละ มีอะไรทำไมไม่พูด”

“คริสไม่รู้จะเริ่มยังไงดี” ผมเริ่มแทนตัวเองด้วยชื่อ เป็นโค๊ดลับที่รู้กันในครอบครัวว่าถ้าแทนตัวเองแบบนี้เมื่อไหร่แปลว่ากำลังอยากจะได้อะไร หรือไปทำอะไรผิดมา

“ก็แค่พูดมันออกมา ไม่ต้องอ้อมค้อมอะไร”

“ป๊า...” ผมมองหน้าผู้ให้กำเนิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา ปกติแล้วผมจะสนิทกับป๊ามากจนคุยได้ทุกเรื่องตามประสาผู้ชาย ป๊าสอนผมตั้งแต่เรื่องทั่วไปยันเรื่องที่ไม่มีสอนในวิชาเรียน เรื่องผู้หญิงป๊าก็รับรู้มาตลอด

แต่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่มากจริง ๆ ผมกลัวว่าถ้าพูดออกไปจะทำให้ป๊าเสียใจ

“คริส มีปัญหาอะไรใช่ไหม” ป๊าคงจับสีหน้าผมออกถึงได้ถามมาแบบนั้น ผมไม่ได้ตอบอะไร แต่จากการที่ไม่กล้าสบตาผู้ให้กำเนิดก็คงจะเป็นคำตอบที่ชัดเจนแล้ว “มีปัญหาก็บอกป๊า บอกครอบครัว เราสามารถผ่านมันไปด้วยกันได้นะ ขอแค่คริสพูดออกมาให้ป๊ารู้ แต่ถ้าคริสไม่บอกแล้วเก็บเอาไปเครียดคนเดียวป๊าคงรู้สึกแย่ที่ช่วยอะไรลูกไม่ได้เลย”

“...” ผมเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าขาวตี๋ของป๊าที่เต็มไปด้วยความกังวล ผมนี่เป็นลูกที่ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย ทำให้ป๊าเครียดจนได้

“ป๊า...” ผมเลื่อนมือถือของตัวเองไปให้ป๊า “อย่าเกลียดคริสนะ”

“ใครจะเกลียดลูกตัวเองได้ลง” ป๊าตอบก่อนจะหยิบมือถือเครื่องบางขึ้นไปดู ก่อนที่ดวงตาที่เคยตี่เล็กจะเบิกกว้างขึ้นจนผมกลัวว่ามันจะถลนออกมา “ไอ้คริส!”

“ป๊า! ป๊าบอกแล้วนะว่าจะไม่เกลียดคริส”

“ไม่เกลียดไม่ได้แปลว่าไม่โกรธโว้ย! นี่มันอะไร!!” ป๊าลุกขึ้นยืน หน้าขาว ๆ ขึ้นสีแดงด้วยความโกรธ ผมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองป๊าเลย ปกติป๊าเป็นคนใจดี แต่คนในบ้านรู้ดีว่าถ้าป๊าโกรธ ใครก็ห้ามไม่ได้

“ป๊า มีอะไร ทำไมเสียงดังแบบนี้”

“ม๊า มาดูผลงานของลูกชายตัวเองเลย!” ผมเหลือบตามองก็เห็นว่าร่างอวบ ๆ ของหม่าม้า และร่างเล็ก ๆ ของครีม น้องสาววัยสิบแปดปีกำลังเดินเร็ว ๆ เข้ามาหา ก่อนจะหยิบเอามือถือเครื่องนั้นไปดู

“นี่มัน...”

“รูปอะไรอะม้า” เสียงเจือยแจ้วของยัยครีมดังขึ้นอย่างสอดรู้ หม่าม้าไม่ได้ตอบคำถามของลูกสาว แต่กลับหันมาเล่นงานผมแทน

“เล่ามาให้หมดเดี๋ยวนี้!”

“มะ...ม้า”

“ไม่ต้องมาเสียงสั่น!” ผมสะดุ้งเมื่อหม่าม้าตะคอกเสียงดัง ถ้าป๊าเป็นคนที่ดุมากแล้ว หม่าม้าดุมากกว่าป๊าร้อยเท่า ไม่ต้องพูดถึงเวลาโกรธเลย บ้านทั้งหลังสามารถพังลงมาได้ด้วยซ้ำ “ตอบ!!”

“กะ...ก็ตามที่ทุกคนเห็นนั่นแหละ คริสทำผู้หญิงท้อง”

“ฉันจะเป็นลม หยุด!! ไม่ต้องลุกขึ้นมา นั่งอยู่ตรงนั้น ฉันไม่ได้จะเป็นลมจริง ๆ” หม่าม้าชี้หน้าผมเมื่อผมทำท่าจะลุกขึ้นไปดูอาการท่าน ผมนั่งลงที่เดิมพร้อมก้มหน้าลงเตรียมรอรับเสียงบ่นและบทลงโทษแต่โดยดี “ผู้หญิงคนนั้นคือใคร”

“เธอชื่อพรีมครับ”

“พวกเขา?” ป๊าเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยกับสรรพนามที่ผมใช้ ผมยังไม่ได้บอกทุกคนสินะว่ากำลังจะมีหลาน ไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่มีถึงสอง

“พรีมท้องแฝดครับ”

“แฝด!!!!?” สามเสียงประสานกันดังลั่นจนแก้วหูผมแทบแตก แต่ละคนมีปฏิกิริยาที่แตกต่างกันออกไป หม่าม้ายกมือขึ้นพัดลมเข้าหน้าตัวเอง ไม่รู้เพราะจะเป็นลมหรืออยากดับหัวร้อน ป๊ายืนอ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออก ส่วนยัยครีม...

“แฝดเหรอคะ ผู้ชายหรือผู้หญิง แฝดชายก็น่ารักดีนะคะ แต่ถ้าเป็นแฝดหญิงครีมต้องหลงหลานมากแน่ ๆ ครีมติดตามพี่พรีมในอินสตราแกรมอยู่ พี่เขาสวยยังกะนางฟ้า ถ้ามีแฝดผู้หญิงต้องมีแต่เด็กน่ารัก ๆ วิ่งเต็มบ้านไปหมด ครีม...”

“ครีม เลิกเพ้อเจ้อ พาม้าเข้าบ้าน” หม่าม้าเอ่ยขึ้นดับฝันของครีมจนยัยนั่นทำหน้าหงอย แต่ก็ยอมเข้าไปจับแขนอวบนั้นไว้แต่โดยดี “ป๊าคุยกับลูกเองก็แล้วกัน ม้าไม่อยากยุ่งแล้ว จะเอายังไงก็เอาเถอะ”

“ม้า...” หม่าม้าปรายตามองผม ก่อนจะทำเหมือนผมเป็นแค่นกแค่กาที่ไม่น่าสนใจและเดินกลับเข้าบ้านไป ปล่อยให้ผมอยู่กับป๊าตามลำพัง

“คริส...เรามาคุยแบบลูกผู้ชายเลยนะ” ป๊าทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม สีหน้าของท่านจริงจังกว่าตอนแรกมาก “ป๊าสอนคริสว่ายังไง จำได้บ้างไหม”

“จำได้ครับ วันนั้นคริสก็ป้องกัน แต่มันน่าจะรั่วหรือขาด เพราะคริสลืมเช็กก่อนทิ้ง”

“แล้วคริสรู้ได้ยังไงว่าเขาท้อง”

“เรื่องมันยาวมากครับป๊า เอาเป็นว่าคริสรู้จากแม่ของเขา เพราะตัวเขาหอบลูกหนีไปออสเตรเลียแล้ว” ผมตอบเลี่ยง ๆ ไป ถ้าบอกป๊าไปตรง ๆ ว่าเรื่องมันเป็นมายังไงคงคุยกันวันเดียวไม่จบ ความสัมพันธ์ทุกอย่างมันซับซ้อนจนบางทีผมเองก็ไม่เข้าใจ

“หนีไปแบบนั้นแปลว่าเขาไม่อยากให้คริสรับผิดชอบ”

“คริสก็คิดว่าแบบนั้นครับ”

“แล้วทีนี้คิดไว้หรือยังว่าจะทำยังไงต่อ” ผมส่ายหน้าไปมาเมื่อป๊าถามแบบนั้น ผมเองก็รู้เรื่องนี้ก่อนที่ป๊าจะออกมาเจอไม่นาน อย่าว่าแต่ทางแก้ปัญหาเลย ผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรรู้สึกยังไงดีกับการที่กำลังจะได้เป็นพ่อคน

“ผมยังคิดไม่ออกเลยครับ”

“จำที่ป๊าสอนตอนเด็ก ๆ ได้ไหม เป็นลูกผู้ชาย กล้าทำก็ต้องกล้ารับผิดชอบ ไม่อย่างนั้นก็อย่าเรียกตัวเองว่าลูกผู้ชาย”

“แต่...คริสไม่ได้รักเขา”

“ป๊าเชื่อว่าเขาเองก็ไม่ได้รักคริส ไม่อย่างนั้นคงไม่หนีไปแบบนั้น” ผมพยักหน้ารับ เราสองคนไม่ได้รักกัน ไม่มีแม้แต่ความผูกพันต่อกันเลยด้วยซ้ำ “แต่ตอนนี้เขากำลังเผชิญความยากลำบากเพียงลำพัง ต้องแบกทั้งท้อง ทั้งความอับอายที่ท้องไม่มีพ่อ แล้วยังต้องเลี้ยงลูกคนเดียวอีก คริสว่าผู้หญิงคนหนึ่งควรได้รับอะไรแบบหรือเปล่า”

“ไม่ควรครับ”

“ใช่ไหม การมีลูกมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ ป๊ากับม้ามีคริสกับครีมห่างกันตั้งเกือบสี่ปี เราช่วยกันเลี้ยงแถมมีพี่เลี้ยงอีกหนึ่งคนยังแทบไม่มีเวลาพักผ่อน แล้วเธอคนนั้นที่ต้องเลี้ยงลูกสองคนด้วยตัวเองในอนาคตล่ะ”

ผมนิ่งและคิดตามที่ป๊าพูด เรื่องการสร้างครอบครัวไม่เคยมีอยู่ในหัวมาก่อน หรือถ้าอย่างน้อยจะต้องแต่งงานกับใครก็อยากให้เลยสามสิบไปแล้ว แต่ตอนนี้มันกลับมีปัจจัยที่สำคัญเข้ามาทำให้ผมต้องคิดใหม่ เด็กสองคนที่กำลังจะเกิดมาไม่ผิดอะไรเลย เรื่องความรู้สึกมันสำคัญก็จริง แต่ความรับผิดชอบก็สำคัญไม่แพ้กัน ตอนนี้พรีมแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียวอย่างกล้าหาญ และผมล่ะ กำลังลังเลเพียงเพราะหวงชีวิตโสดของตัวเองอย่างนั้นเหรอ?

”คิดให้ดี ๆ นะคริส จะเอาความรู้สึกตัวเองเป็นที่ตั้งและกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว หรือจะทำหน้าที่ลูกผู้ชายและพ่อที่ดีคนหนึ่ง เรื่องแบบนี้ป๊าเชื่อว่าคริสตัดสินใจได้เองอยู่แล้ว”

“ครับป๊า ผมตัดสินใจได้แล้ว”