PLAYBOY คุณพ่อฝึกหัด นิยาย บท 29

Pream Part

.

สัปดาห์ที่ 18

.

“สวัสดีค่ะคุณแม่ ไม่เจอกันนานเลย วันนี้พาคุณพ่อมาด้วยเหรอคะ” ฉันหันกลับไปมองคริสเมื่อหมอเอ่ยทักแบบนั้น หมอคนนี้ชื่อว่าหมอมิเชล เป็นหมอที่ฉันฝากท้องด้วยตอนอยู่ที่นี่ ทุกครั้งที่ฉันมาหาหมอฉันไม่เคยพาคริสมาด้วยเลย นี่เป็นครั้งแรก...

“ครับ” คริสตอบแทนเมื่อเห็นว่าฉันไม่รู้จะตอบอะไรดี “ผมเพิ่งมาจากที่ไทย ยังไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่ ยังไงก็รบกวนคุณหมอแนะนำด้วยนะครับ”

“ด้วยความยินดีค่ะ” หมอมิเชลส่งยิ้มกว้างให้คริส ก่อนจะหันกลับมาคุยกับฉัน “คุณแม่ยังแพ้ท้องอยู่หรือเปล่าคะ”

“ไม่ค่อยแล้วค่ะ”

“ดีแล้วค่ะ แพ้ท้องมันทรมาน” คุณหมอขยิบตาให้ฉัน มิเชลเป็นคุณหมอที่ใจดี ขี้เล่น แถมยังอายุแค่เพียงสามสิบกลาง ๆ เท่านั้นเอง เพราะฉะนั้นเธอเลยค่อนข้างเข้าใจคุณแม่ที่ยังสาวแบบฉันดี และที่มิเชลเรียกฉันว่าคุณแม่เป็นเพราะว่าชื่อฉันออกเสียงยาก พยายามเรียกอยู่หลายครั้งแต่ก็เรียกไม่ได้เลยตัดปัญหาเรียกว่าคุณแม่ไปเลย “น้ำหนักกลับไปคงที่แล้วนะคะ ถือว่าคุมอาหารได้ดีมาก”

“สามีฉันเขาดูแลค่ะเรื่องนี้” ฉันยกความดีความชอบให้คริสไป เพราะถ้าไม่ได้คริสมาคอยช่วยดูแลและควบคุมอาหารการกินให้ ฉันก็คงน้ำหนักขึ้นเยอะกว่าเกณฑ์ไม่หยุด

“มีสามีดีนี่โชคดีสุด ๆ เลยนะคะ เวลาท้องถ้าเจอสามีที่ไม่ช่วยอะไรเลย แถมยังไม่เข้าใจอารมณ์แปรปรวนของคนท้องก็จะยิ่งทรมาน” คำพูดของหมอมิเชลทำให้ฉันแก้มร้อนขึ้นมาอีกแล้ว แต่ลึก ๆ ก็อดภูมิใจไม่ได้ เพราะที่ผ่านมาคริสเป็นสามีที่ดีจริง ๆ เรื่องอารมณ์ที่แปรปรวนของฉันคริสก็รับมือได้ดีตลอดจนฉันเริ่มเกรงใจ และพยายามไม่ทำตัวงี่เง่ากับเขามากนัก “ไปค่ะ เดี๋ยวอัลตร้าซาวด์น้องก่อน ตอนนี้อายุครรภ์สิบแปดสัปดาห์แล้ว เพราะฉะนั้นถ้าน้องไม่ขี้อายวันนี้เราจะได้เห็นเพศน้องแล้วค่ะ คุณพ่อคุณแม่อยากทราบเพศน้องเลยไหมคะ หรือจะเอาไว้ก่อนดี”

“นายว่ายังไง” ฉันหันไปถามความเห็นคริส เพราะไม่รู้ว่าเขาอยากรู้เลยหรือรอเซอร์ไพรส์ตอนคลอด ส่วนฉันไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว รู้เลยก็ได้ รู้ตอนคลอดก็ได้

“ดูเลยก็แล้วกัน เราจะได้เตรียมตัวถูก”

“ค่ะ งั้นขึ้นไปนอนรอบนเตียงเลยนะคะ ขอหมอกรอกข้อมูลอีกนิดนึง”

ฉันขึ้นไปนอนบนเตียงที่เคยขึ้นมาแล้วเมื่อเดือนก่อน ฉันไม่ได้มาหาหมอซักระยะแล้วทั้ง ๆ ที่ความจริงต้องมาหาหมอทุกสองสัปดาห์ ฉันบอกหมอล่วงหน้าไว้แล้วแหละว่ามีธุระที่ไทย แต่ไม่ได้บอกว่ากลับไปแต่งงาน

“มาค่ะ เปิดเสื้อให้หมอหน่อยน้า”

ฉันเปิดเสื้อขึ้นให้หมอ รู้สึกอายนิดหน่อยเพราะคริสยืนมองอยู่ด้วย แต่พอหมอเริ่มทาเจลลงบนหน้าท้องความอายก็จางหายไป และแทนที่ด้วยความรู้สึกตื่นเต้นเพราะไม่ได้เห็นลูกมาซักพักแล้ว ไม่รู้ว่าโตกันแค่ไหนเพราะกินจุเหลือเกิน

“หลับกันอยู่ค่ะ นอนเก่งจัง” หมอชี้ให้ดูเด็กสองคนที่นอนขดอยู่ในจอ ทั้งคู่นอนนิ่งเหมือนกำลังหลับฝันดี แต่พอหมอทักปุ๊ปก็เริ่มดิ้นไปมาเหมือนต้องการจะทักทาย “ตื่นกันแล้ว”

ฉันยิ้มเมื่อได้เห็นพวกเขาอีกครั้ง แม้จะเป็นแค่เงาราง ๆ แต่ก็รับรู้ได้ว่าพวกเขาโตขึ้นมากจริง ๆ ทั้งหน้าทั้งแขนหรือขาก็เห็นชัดมากแล้ว สิบแปดสัปดาห์แล้วนี่เนอะ

“น้องคนขวานี่ดิ้นเก่งตลอดเลยนะคะ”

“ใช่ค่ะ ช่วงนี้ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรสะกิดเบา ๆ ด้านขวาบ่อย ๆ”

“คุณแม่เริ่มสัมผัสว่าน้องดิ้นแล้วสินะคะ” คุณหมอเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เธอลุ้นเหมือนเป็นลูกตัวเอง

“แต่ฉันไม่รู้สึกถึงแรงดิ้นของคนซ้ายเลยค่ะ น้องเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” ฉันถามถึงความกังวลที่มีในตอนนี้ เมื่อสองวันก่อนหลังจากกลับมาที่ออสเตรียเลียและย้ายของจากบ้านแซนดี้มาอยู่กับคริส ฉันก็เริ่มสัมผัสได้ว่าลูกเริ่มดิ้น ไม่ได้แรงจนสัมผัสได้จากภายนอก แต่ก็รู้สึกอยู่บ่อยครั้ง แต่มันน่าแปลกที่ฉันรับรู้ถึงแรงดิ้นแค่ฝั่งเดียว อีกฝั่งกลับไม่รู้สึกอะไรเลยทั้ง ๆ ที่ฉันท้องลูกแฝด

“อืม... จากในภาพตอนนี้น้องปกตินะคะ แต่ดิ้นน้อยกว่าคนขวาเยอะเลย จริง ๆ แล้วน้อง ๆ เขาจะดิ้นตลอดนะคะ แต่เพราะแต่ก่อนยังตัวเล็ก ๆ อยู่คุณแม่เลยไม่รู้สึกอะไร พอตอนนี้ตัวโตแล้วเลยเริ่มรู้สึกได้ คนขวาเขาจะดิ้นเก่ง ดิ้นแรงจนบางครั้งก็กลบแรงดิ้นของคนซ้ายไป คุณแม่เลยไม่ค่อยรู้สึกน่ะค่ะ อีกอย่างคนซ้ายตัวเล็กว่าคนขวาด้วย แต่เดี๋ยวหมอดูเพศให้ก่อน แล้วจะวัดน้ำหนัก วัดความยาวของขนาดตัวให้นะคะ ไม่ต้องกังวลไป”

“ค่ะ” ฉันพยายามคลายความกังวลที่มีเพราะไม่อยากเครียด แอบเหลือบตามองคริสที่เงียบไป ฉันไม่รู้ว่าคริสเงียบไปเพราะได้เห็นลูกครั้งแรก หรือเงียบไปเพราะฉันไม่ได้บอกเขาเรื่องลูกดิ้น ก็ตอนนั้นฉันรู้สึกเหมือนคิดไปเองก็เลยไม่ได้บอกเขา ไหนจะที่รู้สึกได้แค่ข้างเดียวอีก มันไม่ชัดเจนและฉันไม่ก็มั่นใจเลยไม่อยากตื่นตูม แต่พอวันนี้ได้เห็นลูกดิ้นเต็มสองตาเลยมั่นใจว่าไม่ได้คิดไปเอง ความรู้สึกนั้นเกิดขึ้นเพราะเด็ก ๆ ดิ้นกันจริง ๆ

“น้องคนซ้ายเป็นผู้ชายนะคะ” คำพูดของหมอทำให้ฉันละสายตาจากคริสกลับไปมองจออีกครั้ง “เห็นเล็ก ๆ ตรงนี้ไหมคะ นี่คืออวัยวะเพศของน้อง เห็นไหมคะว่ามันยื่นออกมา ผู้ชายค่ะ”

“ลูกชาย” ฉันครางออกมาเสียงเบา ที่จริงแล้วฉันไม่ได้สนว่าลูกจะเป็นเพศไหน แต่ครอบครัวคริสที่เป็นครอบครัวคนจีนคงอยากได้หลานชายซักคนหนึ่ง ฉันดีใจที่ไม่ต้องให้พวกเขารอนาน “ดีใจไหมคริส”

“...” คริสไม่ได้ตอบ เขาเอาแต่จ้องหน้าจอเหมือนจะมุดเข้าไปในนั้น ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ตอบเป็นคำพูด แต่ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มก็เป็นคำตอบที่เข้าใจได้ไม่ยาก

“อีกคนหมอไม่เห็นเพศค่ะ น้องปิดไว้ตลอดเลย อ้าว หันหลังให้หมอซะแล้ว”

ฉันหัวเราะออกมาเมื่อลูกอีกคนดื้อตั้งแต่อยู่ในท้อง ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคนนี้ต้องออกมาแสบมากแน่ ๆ ทั้งซน ทั้งขี้แกล้ง ที่หันหลังให้ไม่ใช่เพราะขี้อายหรอก ไม่อยากให้พ่อกับแม่เห็นมากกว่า

“ไม่เป็นไรค่ะหมอ ไว้คราวหน้าก็ได้”

“ค่ะ งั้นฟังเสียงหัวใจน้องกันนะคะ” ฉันพยักหน้ารับ หมอหันไปเตรียมอุปกรณ์ เพียงไม่นานเสียงหัวใจก็ดังขึ้น

ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก

“ของคนขวานะคะ”