POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 24

หลังจากที่พวกเราทั้งหมดรู้เรื่องรีสอร์ทนี่เป็นของผัวไอ้ฮาโมนี่มัน ฮาโมนี่และแอปเปิ้ลมันก็ไม่มีกะจิตกะใจที่จะดำน้ำกับพวกเรา

จังหวะที่ทุกคนกำลังสนุกกับการดำน้ำและปล่อยให้ฮาโมนี่และแอปเปิ้ลมันนั่งเครียดกันอยู่บนเรือ เสียงโทรศัพท์ของแอปเปิ้ลก็ดังขึ้น

"ฉิบหาย!!!! ผัวกูโทรมาว่ะ!!??" แอปเปิ้ลที่เดินไปหยิบโทรศัพท์ที่ส่งเสียงดังอยู่ในกระเป๋าออกมาดู และพอเห็นเบอร์คนที่โทรเข้ามาถึงกลับตกใจ

"มึงก็ไม่ต้องรับดิ่" ฮาโมนี่ที่มองดูหน้าจอโทรศัพท์ที่มีชื่อผัวของเพื่อนโทรมา นั้นก็แปลว่าตอนนี้ผัวของเธอมัน ก็คงกำลังอาละวาดอยู่แน่นอน เธอจึงบอกให้แอปเปิ้ลไม่ต้องรับสาย

"เออๆๆ" แอปเปิ้ลยอมทำตามจังหวะที่จะวางโทรศัพท์ เสียงมันก็เงียบลงและส่งเสียงร้องขึ้นมาใหม่

"อีเหี้ยยย!!! ผัวกูโทรมาอีกแล้วว่ะ ทำไงดีว่ะ!!??" แอปเปิ้ลร้องสะดุ้งตกใจที่เสียงโทรศัพท์ของเธอมันส่งเสียงร้องขึ้นมาอีก และหันไปถามฮาโมนี่ทันที

"นั้นมึงก็รับสายเลย" ฮาโมนี่ที่มองดูหน้าจอและคิดว่า ถ้าแอปเปิ้ลมันไม่ยอมรับสาย มันจะทำให้ผัวมันและผัวของเธอบุกมาที่นี่แน่นอน

"ไม่เอา!!" แอปเปิ้ลปฏิเสธเสียงแข็งเธอไม่กล้ารับสาย จังหวะที่ทั้งสองกำลังยื้อแย่งโทรศัพท์ โดยมีพวกฉันยืนมองดูอยู่

ฉันที่ได้ยินเสียงเหมือนเฮลิคอปเตอร์ กำลังบินมาทางที่พวกฉันอยู่ พร้อมเงยหน้าขึ้นมองว่าใครมันบ้าขับเฮลิคอปเตอร์บินต่ำมาแบบนี้

"อีเมียยยย!!!! มึงแต่งตัวเหี้ยอะไรของมึง!!!!" เสียงโทรโข่งจากคนที่ยืนอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ ตะโกนเสียงดังลงมา ทำให้พวกเราต้องหันไปมองถึงกับตกใจ แต่คนที่ตกใจช็อคตาค้างคงจะเป็น ไอ้ฮาโมนี่มัน

"เรื่องบ้าๆ ปัญญาอ่อน มีแต่ผัวกูคนเดียว!!" ฮาโมนี่ที่ช็อคตาค้าง พอได้สติก็บ่นพึมพำคนเดียว

หลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นไป เรือที่พวกเราแล่นมาจอดกลางทะเล ก็ต้องขับกลับเข้าเกาะทันทีโดยมีเฮลิคอปเตอร์ของผัวไอ้ฮาโมนี่มัน คอยตะโกนใส่โทรโข่งและขู่บังคับสารพัก

"มานี่ดิ่!!?? มึง" หลังจากที่เรือมาจอดท่าและพวกเราทั้งหมดก็ลงจากเรือ เสียงพี่สเวนก็กวักมือเรียกฮาโมนี่มันทันทีที่เห็นลงมาจากเรือ

"ไง คุณเมีย!!?? แต่งตัวซะคนไม่ผัวเลยนะ" เสียงของนายคาเรนพูดขึ้นอย่างประชดประชัน และจ้องมองไปที่ฉันด้วยสายตาโกรธและโมโหอย่างมาก

"ใครเมียมึง!!??" ฉันที่ลงจากเรือและกำลังเดินตามฮาโมนี่และคนอื่นๆ ก็ต้องชะงักกลับสายตาที่เขามองมาที่เธอ และไหนจะคำพูดที่บอกว่า ฉันเป็นเมียของเขาอีก ตอนนี้ทุกคนที่ยืนอยู่ต่างพากันหันมามองฉันกับนายคาเรนอย่างงงและสงสัย

"ก็มึงไง!!"

"เดี๋ยวนะอีชะนี!!?? มึงกับพี่คาเรน...." อีรีซี่ที่ยืนฟังส้มหวานและพี่คาเรนกำลังเถียงกันไปมา และเริ่มสงสัยความสัมพันธของทั้งคู่ จึงเดินตรงเข้าไปห้ามและถามขึ้นอย่างสงสัย

"ไม่ใช่!!!" ฉันรีบหันไปปฏิเสธอีรีซี่ที่มันกำลังจะถามอะไร เพราะเธอก็คิดว่ามันคงจะต้องถามเรื่องที่นายนั้นเรียกเธอว่า เมีย

"ใช่ครับ!!"

"มึงไม่ต้องไปฟังพี่มัน ฟังกูนี้!!" ฉันรีบหันไปปฏิเสธกับอีรีซี่ที่ตอนนี้ทำหน้าช็อคตกอกตกใจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และพยายามจะอธิบายปพร้อมปฏิเสธ

"พออีชะนี!! กูไม่ฟังมึงค่ะ" อีรีซี่ที่พอจะเริ่มได้สติและทำใจได้ที่จะต้องเสียผัวมโนให้เพื่อนไปอีกคน

"อีเชี้ยยย!! มึงมันร้ายว่ะ ไอ้ส้มหวาน!!" ฮาโมนี่ที่พึ่งจะมารู้ว่าเพื่อนของตนไปมีความสัมพันธ์กับพี่คาเรน ก็เอ่ยปากแซวขึ้นมาทันที

"กูไม่คิดว่ามึงจะกล้าคบกับมัน แต่นี้มึงเป็น..." หลินหลินที่มีอาการช็อคไม่ต่างจากอีรีซี่และคนอื่น

"เอ้า!! ทำไมครับ ผมไม่ดีตรงไหน" นายคาเรนที่ถูกหลินหลินด่า ก็หันไปทำตาดุใส่และถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ

"ทุกตรง!!!" เสียงร้องประสานของหลินหลิน นานา และไมโลพูดขึ้นพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

"ฮืออ เมียจ้า!! ผัวโดนรังแก" นายคาเรนที่โดนพวกหลินหลินด่าก็หันมางอแงกับเธอทันที แต่โชคดีที่พี่สเวนผัวไอ้ฮาโมนี่เข้ามาลากคอออกไป

"ไอ้สัส!!! มึงมานี่ดิ่ ไอ้คาเรน!!" พี่สเวนที่ยืนมองเพื่นของตนกำลังทำตัวปัญญาอ่อน จึงรีบเข้าไปลากคอออกมา

"อะไรของมึงว่ะ ไอ้สเวร"

"สเวน ไอ้สัส!!"

"โทษทีว่ะ"

"ตกลงมึงมาได้ไงค่ะ คุณสามี!!??" ฮาโมนี่ที่หันไปหันว่าตอนนี้ไม่ได้มีแค่ผัวของเธอแต่ยังมีพวกเพื่อนๆของเขามากันด้วย

"มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง กูต้องถามมึงไหมว่ามาทำอะไรที่นี้" สเวนที่ยืนทะเลาะกับคาเรน ก็หันมาถามฮาโมนี่มันกลับ

"กูมาพักผ่อนกับพวกเพื่อน มึงก็เห็นแล้วนี้!!??" ฮาโมนี่ตอบตามความจริง

"เห็น!! กูเห็นเต็มตาเลย มึงนี้พอออกมาก็แรดเลยนะ ดูแต่งตัวเข้าสิ่ มึงจะไปอ่อยใครว่ะ อีเมีย!!!" สเวนพูดขึ้นก่อนจะก้มลงมองดูการแต่งตัวของฮาโมนี่มัน

"เปล๊าาาา!!! กูไม่เค๊ยยยยจริ๊งงง"

"โธ่อีเมียๆๆๆ มึงนี่ ไม่มีพิรุธเล๊ยยย"

"กูมีพิรุธตรงไหนค่ะ คุณผัว!!??" ฮาโมนี่ถามขึ้น

"ไม่เลย...ไม่มี๊พิรุธเลย.อีดอกก!!??" อีรีซี่ที่ยืนฟังสองผัวเมียคุยกัน ก็หมั่นไส้และพูดขึ้น

"กูว่ามึงมีพิรุธตั้งแต่มึงทำตาล๊อกแล๊กแล้ว อีเวร!!" ตามมาด้วยเสียงของแอปเปิ้ลที่ยืนมองเพื่อน

"ถ้ามึงจะมีพิรุธแบบนี้มึงบอกผัวมึงไปเลยดีกว่าไหม!!??" ฉันได้แต่มองอย่างปลงที่ฮาโมนี่มันทำตัวอย่างมีพิรุธอย่างมาก ถ้าจะมีพิรุธแบบนี้มึงบอกผัวมันเลยไหม

"โทษหนักจะได้เป็นหนัก!!" อีรีซี่แกล้งพูดขึ้น

"อีเชี้ยยย!!! เบาก็พอมั้ง มึงจะไม่ให้กูอุทรณ์เลยหรือไง"

"มึงมาให้กูลงโทษสักดีๆ อีเมีย!!"

"กูต้องการทนายความ!!"

"มึงไม่มีสิทธิ์พูด เพราะทุกคำพูดของมึง กูไม่ฟังครับ อีเมีย!!!"

"ม่ายยยยยย ว๊ายยยยย" พอพี่สเวนพูดเสร็จก็เดินเข้าชาร์ตฮาโมนี่และอุ้มพาดบ่าและเดินตรงเข้าไปในรีสอร์ท

พวกเราทั้งหมดได้แต่ยืนดูนักโทษอย่างมันที่จะโดนพี่สเวนลงโทษ อย่างไว้อาลัยทันที

"ไม่ต้องไปยืนไว้อาลัยเพื่อน มึงก็โดนเหมือนกัน!! คุณเมีย!!" เสียงพี่แม็ททิวพูดขึ้นจากด้านหลังของแอปเปิ้ล จึงมันถึงกับสะดุ้งตกใจเลยทีเดียว

"เดี๋ยวๆๆ..หนูอธิบาย....ว๊ายยยยยย" แอปเปิ้ลที่พึ่งจะรู้ว่าตนเองกำลังจะมีชะตาไม่ต่างจาก ฮาโมนี่เพื่อนของเธอ จึงหันมาอธิบายกับพี่แม็ททิวแต่ก็ถูกพี่แม็ททิวอุ้มพาดบ่า ตามสเวนและฮาโมนี่เข้ารีสอร์ทไปอีกคน

"ตอนนี้ก็เหลือแต่พวกสาวโสด ส่วนพวกมีผัวก็โดนผัวจัดการ" หลังจากที่ยืนมองดูแอปเปิ้ลโดนผัวจับอุ้มพาดบ่า ก่อนจะหันกลับไปถามพวกที่เหลือ

"เอาไงต่อดีว่ะ" นานาถามขึ้นเพราะตอนนี้เหลือแต่พวกเธอ

"ไปเล่นน้ำกัน!!" ฉันออกความคิดเห็นและหันไปชวนพวกมันเล่นน้ำ ในเมื่อพวกเรายังดำน้ำไม่จุงใจเลย

"ไม่ทุกข์ร้อนเลย!!??" เสียงของไมโลพูดขึ้นที่เห็นว่าส้มหวานไม่ทุกข์ร้อนเลย เหมือนเพื่อนของเธอมันจะลืมอะไรไปหรือเปล่า

"ช่วยไม่ได้กูยังไม่มีผัว"

"มึงจะไปไหนอีก อีเมีย!!??"

"อุ้ย!!" ฉันที่กำลังจะเดินไปที่ทางสระว่ายน้ำ ก็ต้องชะงักเพราะอยู่ๆก็มีมือของใครไม่รู้เข้ามาจับและกระชากแขนให้หันกลับไปมอง

"สงสัยจะมีอีกคนที่กำลังจะมีชะตาไม่ต่างจากพวกนั้น!!" ไมโลที่เห็นว่าส้มหวานมันโดนคาเรนจับแขนกระชากให้หันกลับไป ก็พูดขึ้น

"พวกกูไปล่ะ" นานาหันมาบอกลาส้มหวานที่ถูกนายคาเรนจับแขนเอาไว้

"โชคดีนะพวก" ตามมาด้วยเสียงของหลินหลิน

"พี่คาเรน อย่าทำเพื่อนหนูหนักนะคะ" ปิดท้ายด้วยอีรีซี่ที่ตอนนี้ยิ้มกรุ้มกริ่ม และเดินตามพวกเพื่อนไปอีกคน

ตอนนี้ก็เหลือแค่ฉันกับนายคาเรนที่กำลังยืนยื้อแย่งกันอยู่ จึงเธอรู้สึกเหนื่อยและเริ่มเจ็บข้อมือที่ถูกนายคาเรนบีบและล็อคไม่ให้หลุม

"กูยอมแล้ว!! มึงมีอะไรกับกูอีก!!??" ฉันหันกลับไปบอกนายคาเรนและก้มลงมองที่มือของเขา ที่จับข้อมือของเธอจนตอนนี้มันเริ่มแดงเป็นรอยนิ้วมือของเขา

"มี!! มึงทำอะไรผิดมา!!??"