มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 452

หลังจากนั้นหลินจื่อเฟิงก็ชี้แจงความแตกต่างของสถานะ เจ้าสำนัก เจ้าสำนัก(พรรค) เจ้าอาจารย์และเทพศักดิ์สิทธิ์ ให้เขาฟัง

เมื่อฟังจบ ทันใดนั้นหลัวซิวก็ตระหนักได้ว่า ตอนนั้นเองถึงได้เข้าใจว่าทำไมหลายคนถึงมองมาที่ตนด้วยสายตาแปลก ๆ

ที่กล่าวกันว่า ต้นไม้ใหญ่มักต้านลมนั้น ถ้าหากมีคนรู้สึกว่าไม่ถูกใจ ไม่พอใจตนขึ้นมา ก็มีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดปัญหาโดยไม่จำเป็น

“ขอบใจเฮียหลินที่ชี้แนะ” หลัวซิวเอ่ยขอบคุณ สำหรับเรื่องหลักเกณฑ์พวกนี้ เขาไม่มีความรู้เลยจริง

“ศิษย์พี่หลัวไม่ต้องเกรงใจไป เราทั้งสองแค่พบเจอก็รู้สนิทสนม เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ เหตุใดต้องใส่ใจด้วยเล่า?” หลินจื่อเฟิงพูดพร้อมรอยยิ้ม “ไม่รู้ว่าศิษย์พี่หลัวมาร่วมงานงานประมูลยาไม้เสวียน เพื่อหายา หรือหาวัตถุดิบสมบัติ?”

“ข้าต้องการดินเหลืองเสวียน” หลัวซิวตอบไปโดยตรง เรื่องพวกนี้ ไม่ได้มีอะไรจำเป็นต้องปิดบังอยู่แล้ว

อีกอย่างเขาพบว่า หลินจื่อเฟิงคนนี้ดูเหมือนจะรู้เรื่องอะไรมากมาย บางทีเขาอาจจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับดินเหลืองเสวียนได้บ้าง

“ดินเหลืองเสวียน? เหมือนจะเป็นวัตถุดิบหนึ่ง ใช่เพื่อสร้างค่ายพิทักษ์เขาใช่หรือไม่?”

“ใช่แล้ว” หลัวซิวยิ้มบาง ๆ “เฮียหลินรู้หรือไม่ว่าจะหาดินเหลืองเสวียนได้จากที่ใด?”

ในความจริงดินเหลืองเสวียน นอกจากจะใช้เพื่อสร้างค่ายพิทักษ์เขาระดับ7แล้ว ยังสามารถใช้เพื่อหลอมอาวุธนักยุทธ์ขั้นดินกลางได้อีกด้วย นักยุทธ์ขั้นดินกลางที่มีส่วนผสมของดินเหลืองเสวียน จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น ไม่หักหรือพังได้ง่าย ๆ

“เหย ๆ ศิษย์พี่หลัวถามถูกคนแล้วล่ะ ข้ารู้มาว่ามีคนหนึ่งที่มีดินเหลืองเสวียนในครอบครอง” หลินจื่อเฟิงพูดพร้อมรอยยิ้ม

“ใครหรือ?”