ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน นิยาย บท 1

ปัง!

โป๋มู่หานทิ้งใบหย่าลงตรงหน้าหลินเอินเอิน

“พี่สาวของคุณฟื้นแล้ว ผมสัญญากับเธอว่าตราบเท่าที่เธอยังมีชีวิตอยู่ ตำแหน่งคุณนายโป๋ต้องเป็นของเธอเท่านั้น”

“หลินเอินเอิน เซ็นซะ เราหย่ากันเถอะ”

ตั้งแต่เดือนก่อนที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอฟื้นขึ้นมา ดูเหมือนว่าหลินเอินเอินจะรู้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้

เธอเงยหน้าขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “จนถึงตอนนี้คุณก็ยังไม่เชื่อฉันเหรอ?”

“ตั้งแต่ต้นจนจบคุณเป็นแค่ผู้หญิงที่โลภมาก คุณไม่มีมีค่าอะไรให้ผมเชื่อ” โป๋มู่หานพูดอย่างเย็นชา “อย่าให้ผมพูดเป็นครั้งที่สอง เซ็นชื่อซะ บ้านหลังนี้เป็นของคุณ นี่คือศักดิ์ศรีที่ผมให้คุณเป็นครั้งสุดท้าย”

สายตาของหลินเอินเอินมีความเยาะเย้ย

เหอะ... ไม่ให้เธอมีสิทธิ์ในการแบ่งทรัพย์สิน โป๋มู่หานคุณช่างไม่ปรานีจริงๆ

หยิบใบหย่าขึ้นมา เห็นว่าเขาเซ็นชื่อเรียบร้อยแล้ว หลินเอินเอินพูดด้วยสีหน้าที่ไม่สะทกสะท้าน “คุณย่าจะยอมเหรอ”

“คุณคิดว่ามีคุณย่าอยู่คุณจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นเหรอ” โป๋มู่หานมองเธออย่างเย็นชา “เราแต่งงานกันเพราะอะไร คุณรู้ดีกว่าผมซะอีก หลินเอินเอิน อย่าโลภมาก อย่าทําให้ผมรังเกียจคุณไปมากกว่านี้”

หลินเอินเอินหัวเราะเยาะ “รังเกียจฉันไปมากกว่านี้ มันต่างกันตรงไหน”

สีหน้าของโป๋มู่หานเคร่งขรึม “หลินเอินเอิน!”

หลินเอินเอินหยิบปากกาขึ้นมา “ได้ ฉันจะเซ็น”

ลูกพี่ลูกน้องของเธอส่งรูปภาพของตัวเองกับโป๋มู่หานมาให้เธอดูตั้งมากมายขนาดนั้น การแต่งงานแบบนี้ดําเนินต่อไปก็ไม่มีความหมายอะไร

หลินเอินเอินขีดฆ่าโฉนดบ้านที่เขาให้เธอ เซ็นชื่อตัวเองอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

แต่งงานกันมาสามปี มันจบลงแล้ว

ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เธอก็เป็นอิสระแล้ว