ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 155 ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนหน่า
[ ปรับปรุงตัวเพื่อเราเหรอ เหอะ ปรับปรุงตัวกับผีสิ เจอเราแล้วมาบอกว่าอยากปรับปรุงตัว กรรมของเราจริงๆที่เจอคนอย่างเขา ]
พิมไม่สนใจและไม่เอ่ยอะไรกับเตชินอีก เธอนั่งนิ่งสายตาจดจ่อกับการดูทีวีอย่างเงียบๆโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังดูอะไร
ดูก็เหมือนไม่ได้ดู ดูไปงั้นๆได้ยินเสียงแต่จับเนื้อหาใจความของเรื่องที่ดูไม่ได้เลย
พอนั่งนิ่งๆนานหลายชั่วโมงเข้าเธอก็เริ่มรู้สึกง่วง หนังตาก็ค่อยๆตก หนังตาหนักอึ้งจนลืมแทบไม่ขึ้น
แต่เธอก็ยังคงฝืนตัวเองหาวถี่ขึ้น เตชินที่นั่งข้างๆก็เงียบคอยดูคนหัวดื้อ
ดื้อรั้นฝืนร่างกายไม่ยอมหลับไม่ยอมนอนอย่างเงียบๆ ผ่านไปอีกสักพักเขาจึงเอ่ยขึ้น
" พิม ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนหน่า ง่วงก็หลับเถอะ
ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก คุณไม่ต้องกลัว "
แม้ตากับสมองจะไปประเทศอาหลับ(หลับ)แล้ว แต่ระบทประสาทกับปากและสติสัมปชัญญะของเธอยังทำงานได้ดี เธอจึงเอ่ยเสียงดุใส่เตชินว่า
" ฉันไม่ได้กลัวคุณ ฉันแค่ไม่อยากนอนบนเตียงเดียวกันกับคุณ เข้าใจมั้ย "
เตชินมองหน้าพิมแล้วเอ่ย
" ผมล่ะนับถือสติกับปากของคุณจริงๆ "
พิมกลับมาเงียบอีกครั้ง ผ่านไปครึ่งชั่วโมง
หนังตาของเธอก็ค่อยๆปิดลง
เตชินเห็นดังนั้นก็ไม่กวนใจเธออีกต่อไป ขอแค่เธอหลับสนิท เขาก็จะจับเธอนอนลงบนเตียงดีๆ
เขานั่งรอเป็นชั่วโมงกว่าพิมจะหลับสนิท
คลายมือจากรีโมททีวี
จากนั้นเขาก็จัดให้เธอนอนลงในท่าทีหลับสบายตัวที่สุด
ดึงเอาผ้าห่มมาห่มให้เธอรู้สึกอุ่นตัวแล้วกดปิดทีวีนอนลงข้างๆเธอ
ในเช้าวันรุ่งขึ้น พอพิมรู้สึกตัว เธอรู้สึกอุ่นแบบแปลกๆเหมือนกำลังนอนขดตัวในอ้อมกอดคน
เหมือนมีมือใหญ่โอบช่วงเอวเธอไว้ เธอค่อยๆลืมตาขึ้นพอสติสัมปชัญญะครบถ้วน
ก็เห็นกล้ามเนื้อซิกแพคของเตชินปรากฏตรงหน้าอย่างจังดวงตาเธอเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ
" คุณ!!! "
เธอรีบลุกขึ้นมาแล้วกระเถิบห่างจากเขาเล็กน้อย
แล้วก็ใช้หมอนตีเขา
ไม่สาแก่ใจเธอก็ใช้มือตีเขาแรงๆพร้อมกับโวยวาย
" คุณเตชิน คุณนอนกอดฉันทำไม ใครใช้ให้คุณจับฉันมานอนในอ้อมกอดคุณห๊ะ! "
เตชินนอนไม่ใส่เสื้อใส่เพียงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว
ใช้ผ้าห่มปกปิดร่างกาย
ทำให้พิมโกรธมากเพราะรู้สึกเหมือนได้หลับนอนแบบเกินเลยกันอีก
เธอเลยตีเอาๆด้วยความโมโห แต่มันกลับไม่ระคายเคืองผิวของร่างสูงใหญ่ของเตชินเลย
เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมองพิมแล้วจับมือเธอไว้
เอ่ยอย่างเนิบๆไม่รีบร้อนด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่
" พิม คุณโวยวายแต่เช้าทำไมกัน คุณเข้ามานอนในอ้อมกอดผมเองนะ
ผมไม่ใช่คนใจดำแล้งน้ำใจเหมือนคุณที่เวลาคุณต้องการผมแล้วผมจะปฏิเสธ
อ้อมกอดของผมไม่เคยปฏิเสธหรือคิดราคากับคุณเลย ยินดีให้คุณใช้ตลอด24ชั่วโมง "
พิมกระชากแขนดึงมือกลับมาแล้วเอ่ยเสียงขุ่นอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าบึ้ง
" ช่างมันเถอะ ขอแค่คุณไม่ได้ทำอะไรเกินเลย
ฉันจะไม่โกรธคุณไม่โมโหคุณแล้ว
ตอนนี้เช้าแล้วคุณรีบลุกขึ้นแล้วกลับไปหาผู้หญิงของคุณซะ
ฉันไม่อยากให้คุณป๊อบเข้าใจผิดและยิ่งไม่อยากให้เขามาเห็นเราอยู่ด้วยกันลำพัง นอนห้องเดียวกันแบบนี้ "
ในเมื่อทำอะไรเขาไม่ได้เธอก็ได้แต่ใจเย็นแล้วปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป
ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ให้เหมือนนอนคนเดียวตามปกติจะดีที่สุด
แต่พอเตชินได้ยินเธอเอ่ยถึงป๊อบเขาก็ไม่พอใจขึ้นมา
จึงจ้องใบหน้าเย็นชาของเธออย่างนิ่งๆแล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างโกรธเคือง
" ดูเหมือนคุณจะแคร์ความรู้สึกเขามากเลยนะ
ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว "
พิมมองเขาแล้วเอ่ยขึ้น
" ใช่ค่ะ ฉันแคร์เขา เพราะเขาให้เกียรติฉัน
และยังมีใจที่มั่นคงต่อฉันอีก ไม่แคร์เขาแล้วฉันควรจะแคร์คุณหรือไง "
เตชินผงกหัวอย่างเอาแต่ใจแล้วเอ่ยตอบพิมว่า
" ใช่ คุณควรจะแคร์ผม เพราะผมเป็นสามีคุณ "
คำพูดของพิมทำให้พิมรู้สึกเหมือนได้ยินเรื่องตลกไร้สาระ เธอเผยอปากหัวเราะออกมาแล้วเอ่ย
" เหอะ! สามีเหรอ เหอะๆ อะไรๆก็อ้างสามี
ทั้งที่เราจบกันแล้ว เราหย่ากันไปนานแล้ว
ถ้าพูดกันตามความเป็นจริงฉันเป็นภรรยา
ในนามของคุณเท่านั้น ในเมื่อคุณอ้างว่าเป็นสามี
ไหนคุณลองบอกฉันหน่อยซิว่าคุณเป็นสามีประเภทไหนกัน
มีผู้หญิงคนอื่นนอกใจภรรยาทุกเมื่อเมื่อมีโอกาส
พาผู้หญิงมาเที่ยวต่างประเทศแถมยังพามาร่วมโต๊ะอาหารกับภรรยา
ให้ผู้หญิงคนอื่นมาเยาะเย้ยจ้องหน้าอย่างกับจะเอาเรื่องฉันให้ได้
คุณเป็นสามีแบบไหนกัน คนที่เรียกตัวเองว่าสามีควรทำกับภรรยาแบบนี้เหรอ
สามีดีๆเขาทำกันแบบนี้เหรอ ฉันควรจะมีสามีแบบคุณมั้ย คุณตอบฉันมา "
แรกๆเธอเอ่ยอย่างเนิบๆหลังๆมาอารมณ์ขึ้นเลยเอ่ยอย่างดุดันด้วยความโกรธ
ยิ่งนึกถึงหน้าผู้หญิงที่จ้องเธอด้วยสายตาหาเรื่องบนโต๊ะอาหารเมื่อวาน เธอก็ยิ่งโกรธจัดไม่พอใจ
เตชินเงิบนิ่งอึ้งไปเลย พิมพูดถูกเขาตอบไม่ได้ได้แต่ยอมรับ ยิ่งเห็นพิมโกรธจัดเก็บทุกรายละเอียดที่เกิดขึ้นไว้ในใจ
แล้วมาพูดใส่เขาแบบจัดเต็มจัดชุดใหญ่ให้แบบนี้เขาก็รู้สึกว่าพิมยังสนใจเขาอยู่เพียงแต่เธอไม่พูด
เว้นแต่เวลาโกรธจัดแบบนี้เธอถึงจะเอ่ยระบายมันออกมา จากนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าก่อนที่เขาจะเอาพิมกลับมาเขาควรจะเคลียร์ตัวเองให้เรียบร้อยซะก่อน
ไม่งั้นคนอย่างพิมคงไม่มีวันกลับมาหาเขาแน่
คิดได้ดังนั้นเขาจึงเอ่ยว่า
" ผมขอโทษนะพิม ขอโทษที่ทำให้คุณโกรธ "
พิมหมุนตัวหันหลังให้เขาแล้วเอ่ยเสียงเย็นชาใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธที่ปะทุออกมาเมื่อกี้จนน้ำตาเกือบไหลตามออกมา
" คุณออกไปจากห้องฉันได้แล้ว แล้วไม่ต้องทำเป็นเผลอหลุดปากพูดถึงเรื่องที่คุณมานอนที่นี่ต่อหน้าคุณป๊อบ "
เตชินกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกอิจฉาป๊อบ
อ่าน ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 155 ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนหน่า ฟรี
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา series โดย Paizay เป็นนิยายรักจีนที่ได้รับการอัปเดตอย่างสมบูรณ์ที่ Booktrk อ่าน ตอนที่ 155 ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนหน่า และบทต่อไปของนิยาย ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ได้ที่นี่
คุณสามารถดาวน์โหลดนิยาย ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ได้ฟรีที่เว็บไซต์ novelones.com
การค้นหาที่เกี่ยวข้อง: