ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 155

[ ปรับปรุงตัวเพื่อเราเหรอ เหอะ ปรับปรุงตัวกับผีสิ เจอเราแล้วมาบอกว่าอยากปรับปรุงตัว กรรมของเราจริงๆที่เจอคนอย่างเขา ]

พิมไม่สนใจและไม่เอ่ยอะไรกับเตชินอีก เธอนั่งนิ่งสายตาจดจ่อกับการดูทีวีอย่างเงียบๆโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังดูอะไร

ดูก็เหมือนไม่ได้ดู ดูไปงั้นๆได้ยินเสียงแต่จับเนื้อหาใจความของเรื่องที่ดูไม่ได้เลย

พอนั่งนิ่งๆนานหลายชั่วโมงเข้าเธอก็เริ่มรู้สึกง่วง หนังตาก็ค่อยๆตก หนังตาหนักอึ้งจนลืมแทบไม่ขึ้น

แต่เธอก็ยังคงฝืนตัวเองหาวถี่ขึ้น เตชินที่นั่งข้างๆก็เงียบคอยดูคนหัวดื้อ

ดื้อรั้นฝืนร่างกายไม่ยอมหลับไม่ยอมนอนอย่างเงียบๆ ผ่านไปอีกสักพักเขาจึงเอ่ยขึ้น

" พิม ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนหน่า ง่วงก็หลับเถอะ

ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก คุณไม่ต้องกลัว "

แม้ตากับสมองจะไปประเทศอาหลับ(หลับ)แล้ว แต่ระบทประสาทกับปากและสติสัมปชัญญะของเธอยังทำงานได้ดี เธอจึงเอ่ยเสียงดุใส่เตชินว่า

" ฉันไม่ได้กลัวคุณ ฉันแค่ไม่อยากนอนบนเตียงเดียวกันกับคุณ เข้าใจมั้ย "

เตชินมองหน้าพิมแล้วเอ่ย

" ผมล่ะนับถือสติกับปากของคุณจริงๆ "

พิมกลับมาเงียบอีกครั้ง ผ่านไปครึ่งชั่วโมง

หนังตาของเธอก็ค่อยๆปิดลง

เตชินเห็นดังนั้นก็ไม่กวนใจเธออีกต่อไป ขอแค่เธอหลับสนิท เขาก็จะจับเธอนอนลงบนเตียงดีๆ

เขานั่งรอเป็นชั่วโมงกว่าพิมจะหลับสนิท

คลายมือจากรีโมททีวี

จากนั้นเขาก็จัดให้เธอนอนลงในท่าทีหลับสบายตัวที่สุด

ดึงเอาผ้าห่มมาห่มให้เธอรู้สึกอุ่นตัวแล้วกดปิดทีวีนอนลงข้างๆเธอ

ในเช้าวันรุ่งขึ้น พอพิมรู้สึกตัว เธอรู้สึกอุ่นแบบแปลกๆเหมือนกำลังนอนขดตัวในอ้อมกอดคน

เหมือนมีมือใหญ่โอบช่วงเอวเธอไว้ เธอค่อยๆลืมตาขึ้นพอสติสัมปชัญญะครบถ้วน

ก็เห็นกล้ามเนื้อซิกแพคของเตชินปรากฏตรงหน้าอย่างจังดวงตาเธอเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ

" คุณ!!! "

เธอรีบลุกขึ้นมาแล้วกระเถิบห่างจากเขาเล็กน้อย

แล้วก็ใช้หมอนตีเขา

ไม่สาแก่ใจเธอก็ใช้มือตีเขาแรงๆพร้อมกับโวยวาย

" คุณเตชิน คุณนอนกอดฉันทำไม ใครใช้ให้คุณจับฉันมานอนในอ้อมกอดคุณห๊ะ! "

เตชินนอนไม่ใส่เสื้อใส่เพียงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว

ใช้ผ้าห่มปกปิดร่างกาย

ทำให้พิมโกรธมากเพราะรู้สึกเหมือนได้หลับนอนแบบเกินเลยกันอีก

เธอเลยตีเอาๆด้วยความโมโห แต่มันกลับไม่ระคายเคืองผิวของร่างสูงใหญ่ของเตชินเลย

เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมองพิมแล้วจับมือเธอไว้

เอ่ยอย่างเนิบๆไม่รีบร้อนด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่

" พิม คุณโวยวายแต่เช้าทำไมกัน คุณเข้ามานอนในอ้อมกอดผมเองนะ

ผมไม่ใช่คนใจดำแล้งน้ำใจเหมือนคุณที่เวลาคุณต้องการผมแล้วผมจะปฏิเสธ

อ้อมกอดของผมไม่เคยปฏิเสธหรือคิดราคากับคุณเลย ยินดีให้คุณใช้ตลอด24ชั่วโมง "

พิมกระชากแขนดึงมือกลับมาแล้วเอ่ยเสียงขุ่นอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าบึ้ง

" ช่างมันเถอะ ขอแค่คุณไม่ได้ทำอะไรเกินเลย

ฉันจะไม่โกรธคุณไม่โมโหคุณแล้ว

ตอนนี้เช้าแล้วคุณรีบลุกขึ้นแล้วกลับไปหาผู้หญิงของคุณซะ

ฉันไม่อยากให้คุณป๊อบเข้าใจผิดและยิ่งไม่อยากให้เขามาเห็นเราอยู่ด้วยกันลำพัง นอนห้องเดียวกันแบบนี้ "

ในเมื่อทำอะไรเขาไม่ได้เธอก็ได้แต่ใจเย็นแล้วปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป

ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ให้เหมือนนอนคนเดียวตามปกติจะดีที่สุด

แต่พอเตชินได้ยินเธอเอ่ยถึงป๊อบเขาก็ไม่พอใจขึ้นมา

จึงจ้องใบหน้าเย็นชาของเธออย่างนิ่งๆแล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างโกรธเคือง

" ดูเหมือนคุณจะแคร์ความรู้สึกเขามากเลยนะ

คิดได้ดังนั้นเขาจึงเอ่ยว่า

" ผมขอโทษนะพิม ขอโทษที่ทำให้คุณโกรธ "

พิมหมุนตัวหันหลังให้เขาแล้วเอ่ยเสียงเย็นชาใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธที่ปะทุออกมาเมื่อกี้จนน้ำตาเกือบไหลตามออกมา

" คุณออกไปจากห้องฉันได้แล้ว แล้วไม่ต้องทำเป็นเผลอหลุดปากพูดถึงเรื่องที่คุณมานอนที่นี่ต่อหน้าคุณป๊อบ "

เตชินกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกอิจฉาป๊อบ

ที่ถูกพิมแคร์ความรู้สึกมากๆแบบนี้ แต่เขาก็พยายามข่มอารมณ์โกรธเอาไว้แล้วกัดฟันเอ่ย

" ได้ ผมรับปาก ผมจะทำเหมือนปกติเหมือนว่าเราไม่ได้นอนด้วยกัน งั้นเดี๋ยวผมมานะ จะกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน "

จากนั้นเขาก็ลงจากเตียงไปหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่แล้วแล้วเดินออกจากห้องพิมไป

เตชินเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง แล้วเคาะประตู ตีน่าใส่ชุดนอนเซ็กซี่ยั่วยวนออกมาเปิดประตูให้เตชิน

พอเตชินเดินกลับเข้ามาในห้องหล่อนก็ยื่นแขนเรียวยาวไปโอบรอบคอเตชินแล้วเอ่ยอย่างยั่วสวาท

" คุณกลับมาแล้ว ไหนๆคุณก็จ้างตีน่ามาแล้ว

ให้ตีน่าได้ปรนเปรอความสุขให้คุณสักครั้งเถอะนะคะ "

หล่อนเบียดตัวเข้าไปแนบชิดกับเตชินให้ทรวงอกอึ๋มของหล่อนเสียดสีกับแผงอกเตชินอย่างยั่วยวนกาม

เตชินยิ้มขึ้นที่มุมปากแล้วผลักหล่อนออกไปเต็มจนล้มลงบนพื้นเสียงดัง ตุบ!

สีหน้ายิ้มเย็นเปลี่ยนเป็นมองคนบนพื้นด้วยแววตาเหี้ยมเกรียมอย่างรังเกียจแล้วเอ่ยอย่างดุดัน

" รีบไสหัวกลับไปซะ ก่อนที่ผมจะโยนคุณออกไป "

ตีน่ากลัวจนตัวสั่น เพิ่งรู้ว่าตัวเองคิดผิดที่มายั่วคนอย่างเตชินที่เอาใจยากแถมเดาอารมณ์ยากอีก

หล่อนรีบไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำแล้วเอาชุดเปลี่ยนยัดใส่กระเป๋า

จากนั้นก็รีบลากกระเป๋าออกจากห้องของเตชินแล้วเดินลากกระเป๋าออกไปจากโรงแรมทันที

ส่วนเตชินก็หย่อนกายนั่งสงบสติอารมณ์บนโซฟาอย่างเงียบๆ

ผ่านไปสักพัก เขาก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

เสร็จแล้วเขาก็เดินไปเปิดประตูออกจากห้องแล้วไปสแกนคีย์การ์ด เปิดประตูห้องของพิม

ราวกับเป็นห้องของตัวเอง