ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 114

ณัชชานั่งอยู่ในห้องทำงาน ผู้ช่วยของเธอก็เข้ามารายงานว่า

" คุณณัชชาคะสายที่เราส่งไป รายงานว่าคนของคุณเตชินรู้แล้วค่ะ ว่านายหานเป็นเจ้าของรถคันที่ขับชนคุณพิม "

" แล้วยังไงต่อ "

ณัชชาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ สีหน้ายังคงนิ่งเฉย ผู้ช่วยรินทร์จึงเอ่ยว่า

" นายหานปฏิเสธว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไม่รู้ด้วยว่าใครขับรถชนคุณพิมค่ะ "

ณัชชายิ้มเย็นขึ้นที่มุมปากแล้วเอ่ย

" มันฉลาดดีนี่ ตามต่อไปอย่าให้คนของพี่เตชินจับได้ว่าเราก็แอบตามเรื่องนี้ "

" ค่ะ "

เมื่อผู้ช่วยออกไป ณัชชาก็เอ่ยออกมาเบาๆ

" จะดูสิว่างานนี้รตีจะรอดหรือจะร่วง "

แววตาของเธอดูสุขุมลุ่มลึกร้ายกาจอย่างน่ากลัว

จากนั้นเธอก็ก้มหน้ามาสนใจงานตรงหน้าต่อ

ในเช้าวันต่อมา........

ป๊อบได้พาพ่อคำกับแม่มะลิมาเยี่ยมพิมที่โรงพยาบาล

ก่อนหน้านี้ไม่มีใครแจ้งเรื่องที่พิมประสบอุบัติเหตุให้พวกเขารู้เลย

เพราะเตชินกับป๊อบกลัวว่าเขาจะช็อกและเครียดจนกินไม่ได้นอนไม่หลับถ้ารู้อาการของพิม

และเป็นเพราะพวกเขาต่างมั่นใจว่าพิมจะต้องฟื้นขึ้นมาอีกแน่นอน

เมื่อแม่มะลิเข้ามาในห้องก็เข้ามากอดลูกสาวด้วยความเป็นห่วงทันที

" พิมลูก แม่พยายามโทรติดต่อหาลูกตลอดเลยแต่โทรไม่ติด

ไม่คิดว่าลูกจะประสบอุบัติเหตุ โชคดีที่ลูกหายดีแล้ว

ก่อนหน้านี้พ่อกับแม่กังวลกันมากเลยรู้มั้ย

ที่อยู่ๆลูกก็ขาดการติดต่อไปเลย "

พิมยิ้มแล้วเอ่ยว่า

" ตอนนี้หนูใกล้จะหายดีแล้ว คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ต้องกังวลแล้วนะคะ อีกไม่กี่วันหนูก็คงได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว "

" จ้ะ "

จากนั้นแม่มะลิเลื่อนสายตามองไปยังท้องของลูกสาวแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถาม พิมจึงฝืนยิ้มแล้วเอ่ยขึ้นว่า

" เขาไม่อยู่แล้วค่ะ "

แม่มะลิได้ยินดังนั่นก็เสียใจจนร้องให้ออกมา

พ่อคำตบบ่าเขาเบาๆแล้วเอ่ย

" คุณทำใจเถอะ อย่าร้องให้อีกเลย กลับไปเราก็ไปทำบุญให้หลานกัน

ไม่แน่ถ้าเขามีวาสนากับลูกพิม เขาก็คงกลับมาเกิดเป็นลูกของลูกพิมอีก "

ได้ยินดังนั้นพิมจึงเอ่ยปลอบแม่ว่า

" จริงด้วยค่ะแม่ ถ้าเขามีบุญเขาก็ต้องกลับมาเกิดใหม่แน่นอนค่ะหนูเชื่ออย่างนั้น "

แม่มะลิยิ้มทั้งน้ำตาสบตากับกับพิมแล้วลูบหัวเธอเบาๆ จากนั้นก็ค่อยๆเลื่อนมือมาสัมผัสใบหน้าของเธอแล้วเอ่ย

" ดีแล้วลูก แม่ดีใจมากที่ลูกเข้มแข็งแบบนี้ ลูกสาวแม่เข้มแข็งมากจริงๆ "

จากนั้นสามคนพ่อแม่ลูกก็กอดกันอย่างอบอุ่น สักพักก็ผละตัวออกจากกัน

พ่อคำไปหยิบดอกไม้และผลไม้ที่พิมชอบทานขึ้นมาแล้วเอ่ยว่า

" นี่แม่ของลูกเก็บดอกปีบมาฝากลูกด้วยนะ

มีส้มสายน้ำผึ้งกับสตรอว์เบอร์รี่

แล้วก็นี่...กูสเบอร์รี่ที่ลูกชอบ พ่อไปเก็บสดๆจากสวนเพื่อลูกเลยนะ "

" เดี๋ยวแม่จะแกะให้ลูกนะ "

แม่มะลิเอ่ย พิมยิ้มแล้วพยักหน้าเบาๆ แล้วแม่มะลิก็เอาผลไม้มานั่งแกะให้พิม

ส่วนพิมก็นั่งกินบนเตียงอย่างเอร็ดอร่อย

สีหน้ายิ้มแย้มดูมีความสุข

เตชินกับป๊อบออกไปคุยกันบนดาดฟ้าปล่อยให้พ่อแม่ลูกเขาได้อยู่ด้วยกัน

แล้วป๊อบก็เอ่ยถามเตชินว่า

" หลังจากพิมหายดีแล้วคุณจะเอายังไงต่อ "

เตชินถอนหายใจออกมาแล้วเอ่ยว่า

" ผมคงแล้วแต่พิมแล้วละ ว่าเธออยากจะอยู่ที่ไหน อยู่กับคุณหรือว่าอยู่กับผม

เราสองคนต่างก็รักพิมเหมือนกัน

จุดประสงค์เดียวของเราคือให้เธอฟื้น

แล้วกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม

ผมสัญกับตัวเองและคุยกับเธอแล้ว

ว่าถ้าเธอหายดีผมจะคืนอิสระให้เธอ

จะไม่บังคับขืนใจเธออีก ขอแค่ให้เธอมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขก็พอแล้ว "

ป๊อบพยักหน้าแล้วเอ่ย

" งั้นก็แล้วแต่พิมจะตัดสินใจเถอะ

แล้วคุณรู้ตัวคนที่ชนพิมหรือยัง "

เตชินส่ายหน้าเบาๆ ทั้งสองนั่งตากลมคุยกันบนดาดฟ้าได้สักพัก แล้วกลับเข้าไปหาพิม