ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 122

ณัชชามาเยี่ยมเตชินแต่เช้า เมื่อผลักประตูเข้ามาในห้องก็เห็นพิมนั่งป้อนข้าวเตชินอยู่

แววตาหวานซึ้งของเตชินจ้องพิมไม่กะพริบ

ณัชชายืนดูสักพักจึงเอ่ยแซวว่า

" อะฮึ่ม! พี่เตชิน พี่เอาแต่จ้องคุณพิมด้วยสายตาหวานเยิ้มขนาดนั้น เดี๋ยวมดก็ขึ้นหรอก "

เตชินละสายตาจาพิมแล้วมองไปยังณัชชาที่ยืนอยู่ข้างหลังพิม

ด้วยสีหน้าหงุดหงิดที่ณัชชามาขัดจังหวะแบบนี้แล้วเอ่ย

" ณัชชา เธอจะมาทำไมแต่เช้าเนี่ย เยี่ยมเสร็จแล้วก็รีบกลับไปบริษัทเลย "

เตชินเอ่ยจบประตูก็ถูกผลักเข้ามาอีกครั้งแต่ครั้งนี้เป็นนาวินกับไตรภพที่เข้ามา

เตชินทำหน้าเซ็งอย่างหมดอารมณ์แล้วเอ่ยขึ้น

" ฉันแค่ถูกกระสุนเฉีดนิดเดียวพวกนายตื่นเต้นอะไรกันเนี่ย ทำไมต้องพร้อมใจกันมาเยี่ยมแต่เช้าขนาดนี้ด้วย "

เตชินเอ่ยอย่างหงุดหงิด

พิมแอบอมยิ้มเบาๆอย่างชอบใจที่เห็นเตชินอารมณ์ไม่ดี

ณัชชาถูกไล่ให้กลับพอเห็นเพื่อนของเตชินมาเธอก็ยิ้มขึ้นแล้วเอ่ยทัก

" อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณนาวิน คุณไตรภพ "

นาวินมองไปยังณัชชาแล้วเอ่ยทักตอบตามมารยาท

" อรุณสวัสดิ์ครับ "

ไตรภพเดินเข้ามายืนใกล้กับณัชชาแล้วเอ่ยขึ้น

" ไม่คิดว่าคุณณัชชาจะมาเยี่ยมเตชินแต่เช้า

ดูเหมือนเราจะใจตรงกันนะครับ "

ณัชชาเหลือบมองไตรภพที่ทำท่าเจ้าชูใส่ด้วยหางตาแล้วเอ่ย

" คุณไตรภพเข้าใจผิดแล้ว ฉันว่างแค่ตอนเช้าค่ะ ไม่ได้อยากมาเยี่ยมแต่เช้าเหมือนคุณ "

คำพูดของณัชชาเป็นการแสดงออกจริงจังว่าไม่เล่นด้วย

ทำให้เตชินกับนาวินถึงกับขำออกมา ไตรภพมองพวกเขาทั้งสองด้วยแววตาขุ่นเคือง

พิมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนนอกเพราะเธอไม่ได้สนิทกับเพื่อนของเตชินเธอจึงเอ่ยว่า

" พวกคุณคุยกันตามสบายเลยนะคะ "

ได้ยินพิมเอ่ยแบบนั้นสายตาทุกคู่ก็หันไปยังพิมทันที

พอพิมเอ่ยจบเธอก็ลุกขึ้น เตชินจึงเอ่ยถามขึ้นทันที

" คุณจะไปไหนพิม "

" ฉันไม่ได้ไปไหน แค่จะมานั่งที่โซฟาเท่านั้นเอง "

แล้วเธอก็เดินเข้าไปนั่งลงบนโซฟา

จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเฟส

เห็นป๊อบโพสภาพเด็กนักเรียนแล้วแท็กหาเธอด้วยแคปชั่นว่า คิดถึงครูพิม

เธอระบายยิ้มออกมาทันทีที่เห็นแคปชั่น

เตชินเห็นพิมน้อยยิ้มใหญ่สีหน้าดูมีความสุข

เขาจึงเอ่ยกับเพื่อนว่า

" พวกนายกลับไปก่อน ไว้มีเวลาค่อยเจอกัน "

ไตรภพมองตามสายตาของเตชินแล้วเอ่ยขึ้น

" อื้ม ดูเหมือนไอ่เตมันมียาดีรักษามันแล้ว พวกเรามาเยี่ยมก็ไม่มีประโยชน์อะไร "

จากนั้นเขาก็หันไปมองนาวินกับณัชชา

แล้วเอ่ยต่อว่า

" พวกเรากลับกันเถอะ ขัดความสุขคนอื่นมันบาป "

นาวินมองหน้าไตรภพแล้วเอ่ยขึ้นอย่างสุขุม

" ไตรนายก็พูดเว่อร์ไปหน่อย "

จากนั้นเขาก็หันไปเอ่ยกับเตชินว่า

" ไอ่เต งั้นพวกเรากลับก่อนนะ หายเร็วๆ "

เตชินพยักหน้าให้เพื่อน แต่สายตายังคงจับจ้องบนใบหน้าของพิมด้วยความหึงหวง

เขาอยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้พิมมีความสุขขนาดนั้น

ไตรภพเห็นว่าเตชินไม่สนใจพวกเขา

เขาจึงหันมาเอ่ยกับณัชชาว่า

" ถ้าคุณณัชชาไม่ได้เอารถมาเอง ให้ผมไปส่งมั้ยครับ "

ไตรภพเสนอตัวเต็มที่ เพราะเขาเริ่มรู้สึกชอบ

ณัชชาตั้งแต่วันที่ไปงานแต่งของเตชินกับรตีแล้ว

" ขอบคุณแต่ไม่ต้องค่ะ "

เอ่ยจบเธอก็หมุนตัวเดินออกไป

แต่ก้าวออกไปไม่ถึงสามก้าว เธอก็หันกลับมามองไตรภพอีกครั้งแล้วเอ่ย

" คุณไตรภพคุณหยุดความคิดที่จะจีบฉันไว้เลยค่ะ เพราะฉันไม่ได้ชอบคุณ จบนะ "

ณัชชาเอ่ยออกมาอย่างตรงไปตรงมา คนที่เธอสนใจคือนาวินต่างหาก

เพราะนาวินดูสุขุมแลดูเป็นผู้ใหญ่ที่อบอุ่นไม่เหมือนไตรภพที่ดูเจ้าชู้เธอไม่ชอบ

เธอรู้สึกหงุดหงิด กับคนที่เธอชอบมักไม่ชอบเธอส่วนคนที่เธอไม่ชอบกลับมาชอบเธอ

[ กามเทพช่างไม่ยุติธรรมกับฉันเลย ส่งใครมาก็ไม่รู้ อย่าให้เจอตัวกามเทพที่ชอบแผลงศรมั่วๆนะจะหักมือทิ้งเลย ]

ณัชชาบ่นในใจ จากนั้นเธอก็หันไปเอ่ยกับเตชินว่า