ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 135

ภายในห้องที่กว้างใหญ่ โอ่อ่า ท่ามกลางบรรยากาศอันเงียบสงบ

แววตาคมกริบดุจแววตาอินทรีย์ทอดมองออกไปไกลสุดลูกหูลูกตา

ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติยกมุมปากหยักสวยได้รูปขึ้นมาอย่างช้าๆ

ร่างสูงใหญ่ของเตชินนั่งไขว่ห้างเอนหลังพิงเก้าอี้ตัวใหญ่

แล้วค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆเพื่อรอคอย

การกลับมาของพิมอย่างสงบใจ

แต่สงบได้เพียงไม่กี่นาทีก็มีเสียงเคาะประตูห้องทำงานของเขาดังขึ้น

เสียงรองเท้าส้นสูงเดินเข้ามาใกล้ แล้วหยุดลงตรงหน้าเขา

เขาจึงค่อยๆลืมตาขึ้น เงยหน้ามองคนตรงหน้าอย่างขี้เกียจแล้วเอ่ยถามขึ้นเสียงเรียบ

" มีเรื่องอะไรทำให้รองประธานไม่พอใจอย่างงั้นเหรอ "

ณัชชาชักสีหน้าขุ่นเคืองแล้วเอ่ยต่อว่าเตชินอย่างไม่พอใจ

" ทำไมพี่ต้องให้คนอื่นไปคอยดูแลคุณซาร่าแทนพี่ด้วย ถ้าพี่รับผิดชอบเธอไม่ได้

พี่จะให้เธอมาอาศัยอยู่ที่บ้านพี่ทำไม พี่เห็นแก่ตัวที่สุดเลย เสียแรงที่ทำเพื่อพี่ตั้งมากมาย "

เตชินเลิกคิ้วขึ้นยิ้มในหน้าแล้วเอ่ย

" ทำเพื่อพี่อย่างงั้นเหรอ ทำเพื่อพี่โดยการให้คุณซาร่าตามพี่ไปที่เชียงใหม่น่ะเหรอ

เธอรู้ว่าพี่ไปหาคุณพิม เธอก็ยังให้คุณซาร่าตามพี่ไป เจตนาเธอจงใจแกล้งกันชัดๆ

ดังนั้นเธอก็ต้องรับผลการกระทำของตัวเอง

แต่เธอสบายใจได้คนอย่านาวินถ้าไม่หลงเสน่ห์คุณซาร่า เขาจะไม่แตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บ "

ณัชชาเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูกได้แต่กลอกตาไปมา

กลบเกลื่อนร่องรอยของความจริง

เมื่อเตชินรู้ว่าคนในใจของเธอคือใคร แล้วเธอก็เอ่ยออกมาอย่างไม่ยอมรับ

" พี่ พี่พูดอะไร ฉันแค่ไม่ชอบที่พี่ไม่มีความรับผิดชอบ เกี่ยวอะไรกับคนอื่น "

" เหรอ "

เตชินยิ้มแล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมารินลงในแก้วแล้วยกขึ้นมาดื่ม จากนั้นก็เอ่ยต่อว่า

" เธอปิดบัง ซ่อนความรู้สึกไม่เก่งเลย แถมยังไม่

กล้ายอมรับความจริงอีก

แสดงว่าคนนี้เธอชอบเขาจริงๆ ทางที่ดีเธอรีบสารภาพความรู้สึกให้เขารู้จะดีกว่า

ก่อนที่เขาจะถูกสาวงามฉกไปต่อหน้าต่อตา

อันที่จริง

เธอควรจะดูพี่ไปเป็นตัวอย่างนะ

ชักช้าแล้วพลาดไปหลายอย่าง

กว่าจะมารู้ตัวเรื่องราวก็ดำเนินไปไกลแล้ว

ยากที่จะกลับไปแก้ไขอดีตที่น่าเสียดาย "

ณัชชาหมุนตัวหันไปมองเตชินแล้วเอ่ย

" พี่แค่พูดให้ฉันกลัวเท่านั้นแหละ คุณนาวินไม่ใช่คนนิสัยเหมือนพี่สักหน่อย "

สุดท้ายณัชชาก็หลุดปากเอ่ยชื่อของนาวินออกมา

เตชินมองหน้าณัชชาแล้ววางแก้วน้ำในมือ

จากนั้นก็เอ่ย

" ตามใจ แต่เธออย่าลืมว่าคุณซาร่าเธอทั้งสวยทั้งน่ารัก แถมยังมีฐานะมีพื้นฐานครอบครัวที่ไม่ธรรมดาอีกต่างหาก "

พอพูดถึงครอบครัวของซาร่าเตชินก็นึกอะไรขึ้นมาได้จึงเอ่ยต่อว่า

" จริงสิ พ่อของคุณซาร่าก็ดูสนใจเธอไม่น้อยเลยบางทีเธออาจจะกลายเป็นแม่เลี้ยงของคุณซาร่าก็ได้ ส่วนนาวินก็ยกให้คุณซาร่าไปก็แล้วกัน "

ได้ยินดังนั้นณัชชาก็จ้องหน้าเตชินอย่างหน้านิ่วคิ้วขมวดราวกับเด็กสาวที่เพิ่งมีรักแรก

แต่เธอเพิ่งจะตกหลุมรักใครจริงจังก็ครั้งนี้จริงๆเธอชอบผู้ชายอบอุ่นที่ดูสุขุมลุ่มลึกเป็นผู้ใหญ่น่าค้นหาอย่างนาวิน

เธอเริ่มรู้สึกชอบและประทับใจในตัวเขา

ตอนไปงานแต่งของเตชิน

ตอนนั้นเธอหยิบเครื่องดื่มแล้วถอยหลังชนเขาแต่เขากลับเอ่ยขอโทษเธอก่อนอย่างสุภาพ

แล้วยังหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดมือที่เครื่องดื่มหกใส่อีก

หลังจากนั้นมาเธอก็แอบมองเขาห่างๆและแอบชอบเขาอย่างเงียบๆ

วันนี้พอรู้ว่าเขาไปดูแลซาร่าและพาซาร่าไปเที่ยวแทนเตชิน เธอก็รู้สึกหึงหวงขึ้นมาทันที

จบคำพูดของเตชิน จู่ๆภาพของจอห์นที่กระซิบข้างหู ชมเธอว่า " คุณสวยจัง "

ก็ลอยเข้ามาในหัวของเธอ เธอส่ายหน้าอย่างรับไม่ได้ แล้วเอ่ยกับเตชินไปว่า

" ไม่มีทาง ฉันไม่ชอบผู้ชายที่เห็นผู้หญิงเป็นเพียงผักปลาอย่างเขาหรอก

ในเมื่อฉันยังซิงอยู่ฉันก็ต้องเลือกคนที่คู่ควรและเหมาะสมกับฉันสิ "