ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 18

ป๊อบมองตามหลังของพิมด้วยแววตาผิดหวัง เขาไม่อยากให้เธอทำงานนี้เลย

เตชินเห็นพิมเปิดประตูลงมาจากรถหรู

เขาถึงกับหรี่ตาลง เพ่งมองไปที่รถคันนั้น

พิมรีบวิ่งเข้ามาให้ทันเวลาห้านาที เพราะไม่รู้ว่าถ้าเลยห้านาที

เตชินจะสรรหาคำใดมาตำหนิเธออีก

เธอเป็นคนวิ่งเร็วไม่ถึงห้านาที ก็ถึงหน้าห้องแล้ว เลยยกมือเคาะประตูห้องเขาทันที

เตชินที่อยู่ด้านในเอ่ยเสียงเย็นออกมา

" ประตูไม่ได้ล็อค "

เธอจึงเปิดประตูเข้าไป เดินไปยืนต่อหน้าเขา

แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบด้วยสีหน้านิ่งเฉย

" ฉันมารายงานตัวตามที่คุณบอกแล้ว ขอตัวค่ะ "

พูดจบเธอก็หันหลังเดินออกไป แต่ก้าวขายังไม่ถึงสามข้าว

เตชินก็หาเรื่องพูดกับเธอเอ่ยถามขึ้นอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

" ใครมาส่งคุณ "

" เพื่อนค่ะ "

เธอเอ่ยตอบอย่างไวแบบไม่ต้องคิด

เตชินเผยอปากแล้วเอ่ยพร้อมกับเลิกคิ้ว

ขึ้นเดินเข้ามาหาเธอ

" อ้อ เพื่อนคุณเป็นแม่บ้านทีรวยใช้ได้เลยนี่

ขับรถหรูมาส่งซะด้วย "

พิมตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะแอบดูอยู่ และไม่รู้ว่า

รถของอาจารย์ป๊อบเป็นรถหรู

เธอรู้สึกพลาดมากที่พูดออกไปแบบนั้น

เธอนิ่งเงียบไป เตชินเห็นดังนั้นจึงเอ่ยต่อว่า

" กำลังคิดหาวิธีแก้คำพูดของตัวเองอยู่ล่ะสิ "

เธอมองเขาด้วยแววตาไร้อารมณ์แบบสุดๆพร้อมกับพึมพำในใจอย่างหงุดหงิด

[ รู้ทันไปซะทุกเรื่องจริงๆ ]

แล้วเธอก็ถอนหายใจออกมาจ้องหน้าเขาอย่างไม่ยอมแพ้ แล้วเอ่ย

" นั่นมันแกร็บคาร์ที่ฉันเรียกมา เพื่อนฉันก็นั่งมาส่งฉันไง "

[ แล้วเราจะอธิบายไปทำไม มันเรื่องส่วนตัวหรือเปล่าว้า มันไม่สมเหตุสมผล ]

เธอรู้สึกแปลกๆ ไม่เข้าใจ ว่าอธิบายให้เขาฟังไปเพื่ออะไร

เตชินได้ฟังดังนั้นก็ยกยิ้มขึ้นที่มุมปากแล้วเอ่ย

" คุณรู้ตัวมั้ยว่าคุณน่ะโกหกไม่เนียนเลย "

เมื่อรู้ว่าตัวเองพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง เธอก็เถียงต่อไปแบบข้างๆคูๆ

" ฉันไม่ได้โกหก "

" คุณยังจะเถียงอีก คุณคิดว่าคนบ้าที่ไหน

ซื้อรถหรูมา เพื่อมาขับแกร็บ พูดความจริงมา

ใครมาส่งคุณ "

พิมเริ่มหงุดหงิดจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

" คุณเตชิน ฉันเป็นลูกจ้างคุณนะคะ ไม่ใช่แฟน

คุณจะมาจับผิดฉันเหมือนสามีกำลังจับชู้แบบนี้ไม่ได้

แม้ฉันจะเป็นคนใช้บ้านคุณ ทำสัญญาร่วมกับคุณ

แต่ฉันก็ต้องการเวลาส่วนตัวบ้าง แล้วตามสัญญาก็ระบุชัดเจน

ว่าไม่สามารถก้าวก่ายหรือละเมิดสิทธิ์ส่วนบุคคล ได้

ดังนั้นฉันจะไปไหน ทำอะไร กับใครก็ได้ทั้งนั้นค่ะ จบนะคะ "

เอ่ยจบเธอก็เดินออกจากห้องของเตชินไปโดยไม่สนใจอะไรอีก

เตชินยืนอึ้ง เมื่อได้ยินเธอพูดแบบนี้ เหมือนได้สติขึ้นมาทันที ไม่เข้าใจตัวเอง

ว่าทำไมถึงรู้สึกไม่ชอบใจที่เห็นเธอลงจากรถหรูคันนั้น

ส่วนพิมเธอไม่รู้หรอกว่ารถที่เธอนั่งมานั้น มีราคาที่แพงแสนแพง เป็นรถหรูที่มีไม่กี่คันในไทย

เตชินเดินไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอน ด้วยสีหน้าครุ่นคิดแล้วพึมพำกับตัวเอง

" นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย ที่เธอพูดก็ถูกแล้วนี่

เธอเป็นแม่บ้าน เป็นแค่สาวใช้ จะไปอยากรู้เรื่องเธอทำไม

เรากลายเป็นคนอยากรู้เรื่องของคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน "

จากนั้นเขาก็เข้าไปในผ้าห่ม ปิดไฟ หลับตาลง แต่กลับนอนไม่หลับ ภาพที่พิมลงจากรถหรูก็ลอยมา

เมื่อคิดได้ว่าพิมอยู่ในรถคันนั้นอยู่นานเป็นสิบๆนาที เขาก็นอนไม่หลับอีกต่อไป

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะโทรหาพิม แต่นั่งคิดไปคิดมาก็เปลี่ยนใจ

จึงตัดสินใจลงจากเตียงแล้วเดินออกจากห้อง

เพื่อลงไปถามเรื่องที่กวนใจ ทำให้เขานอนไม่หลับ

พิมกลับเข้าไปในห้อง นั่งนึกถึงตอนที่อาจารย์

ป๊อบของเธอ สารภาพรักกับเธอ

เธอนั่งยิ้มอย่างมีความสุขที่ฝันของเธอเป็นจริงแล้ว

จากนั้นก็ลุกไปอาบน้ำด้วยสีหน้าชื่นบานอย่างอารมณ์ดี

เตชินยืนอยู่หน้าห้องพิม แล้วเคาะประตูสองสามครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดจากข้างใน

คิดว่าเธอจงใจไม่ตอบเขา เขารู้สึกไม่พอใจขึ้นมา แล้วอยู่ๆความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมา

[ หรือว่าเธอจะหนีตามผู้ชายไปแล้ว ]

เพื่อความแน่ใจ ว่าตัวเองไม่ได้คิดมากไป เขาจึงเดินไปหยิบกุญแจบ้าน

แล้วเดินมาเปิดประตูห้องพิม เมื่อเข้ามาในห้องแล้วไม่เห็นพิม

ก็คิดว่าเธอหนีไปกับผู้ชายแล้วจริงๆ พิมที่อาบน้ำอย่างอารมณ์ดี

เดินออกมาจากห้องน้ำ ทันทีเห็นแผ่นหลังของผู้ชายเธอตกใจกรี๊ดลั่นบ้านทันที

เตชินเองก็ตกใจเสียงกรี๊ด จึงหันขวับไปทางที่มาของเสียง

พร้อมกับเข้าไปประชิด ปิดปากเธอเอาไว้ ดันตัวเธอแนบชิดผนังห้องทันที

พิมเบิกตากว้างกว่าเดิมด้วยความตกใจ จนตัวใจเต้นตุบๆ แทบจะหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว

เมื่อคนตรงหน้าคือเตชินนายจ้างของเธอ

เตชินมองร่างระหง กับสัมผัสนุ่มๆที่รู้สึกได้จากท่อนแขนที่ดันคนไว้ก็ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ

ผิวขาวเนียนละเอียด ไหปลาร้าเรียวสวย เซ็กซี่น่าหลงไหล

ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ใบหน้าเรียวเล็กเท่าฝ่ามือ ขาวใส เนียนละเอียดดุจไข่มุก ถูกปิดไปครึ่งหน้าด้วยฝ่ามือเขา

พิมยืนนิ่งไม่กล้าขยับ มือเล็กๆจับผ้าเช็ดตัวตรงหน้าอกไว้แน่นเพราะกลัวผ้าหลุด

เตชินเผลอเอ่ยออกมาอย่างลืมตัว แววตาหลงไหลความงามที่อยู่ตรงหน้า