ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 189

ณัชชานั่งอยู่ในห้องทำงาน ยิ้มเย้ยขึ้นที่มุมปากพร้อมกับพึมพำในใจอย่างพอใจในแผนการ

[ คิดไม่ดีกับคนอื่นแต่กลับเข้าคนในครอบครัวของตัวเอง แบบนี้เขาเรียกว่าเวรกรรมค่ะ ]

ทางด้านพ่อแม่ของป๊อบก็นัดเจอกับพ่อแม่ของณัชชาในร้านอาหาร

เพื่อพูดคุยตกลงกันในเรื่องที่เป็นข่าว เพื่อแสดงความรับผิดชอบและแสดงออกว่าเกียรติฝ่ายหญิงอย่างจริงใจ

แต่การพูดคุยตกลงกันในครั้งนี้ เหมือนจะไม่ค่อยเป็นผลเท่าไหร่พ่อแม่ของป๊อบออกมาจากร้านด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี

หนึ่งเดือนต่อมา..........

ป้องไปทำงานต่างจังหวัดแต่ก็ไม่ลืมที่จะเอาเบอร์โทรศัพท์ของณัชชาส่งให้ป๊อบผ่านทางแชท

ป๊อบเปิดอ่านข้อความที่ป้องส่งมาให้โดยในข้อความเขียนว่า

( 093265×××× เบอร์โทรของว่าที่เจ้าสาวพี่ รีบๆเคลียร์กันให้เร็วๆนะ

พ่อกับแม่เครียดกินไม่ได้นอนไม่หลับแล้ว ตอนนี้สังคมโจมตีไปที่พ่อแม่ไม่หยุด

ปิดข่าวก็ปิดไม่มิดปิดไม่ไหวแล้ว เห็นพ่อกับแม่บอกว่าเคยไปขอโทษทางฝั่งพ่อแม่ของณัชชาแล้ว

แต่ทางนั้นไม่รับ เหลือทางเดียวคือพี่ต้องคุยกับคุณณัชชาเพื่อแสดงความรับผิดชอบ )

[ หรือว่าเรื่องราวครั้งนี้จะจบลงด้วยการแต่งงานจริงๆ ครั้งนี้ถือเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตเลย ]

ป๊อบอ่านข้อความจบก็ถึงกับพึมพำตัดพ้อในใจแล้วกดโทรไปหาณัชชาทันที

ณัชชาที่กำลังนั่งทำงานอยู่อย่างเงียบๆ

เมื่อมีสายโทรเข้ามาเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูมองเบอร์แปลกแล้วเอ่ยพึมพำ

" เบอร์ใครกันนะ พวกเบอร์ขยะอีกแล้วแน่เลย "

แล้วเธอก็กดตัดสายไป เพราะไม่ใช่เบอร์คนรู้จัก ป๊อบที่โดนตัดสายสีหน้าก็เคร่งขรึมลงทันที

แล้วโทรไปหาณัชชาอีกหลายครั้ง ณัชชาก็ตัดสายทิ้งทุกครั้งเหมือนเดิม

แต่ป๊อบก็ยังพยายามที่จะโทรต่อไปเรื่อยๆ พร้อมกับบ่นพึมพำอย่างไม่ยอมแพ้

" เล่นตัวเหรอ ได้ จะโทรจนกว่าจะตัดสายไม่ไหวเลย "

ณัชชาเริ่มรำคาญมองไปยังเบอร์ที่โทรเข้ามา

รบกวนไม่หยุด แล้วเอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า

" ไอ่โรคจิตที่ไหนเนี่ย น่ารำคาญ "

เอ่ยจบเธอก็บล็อกเบอร์ป๊อบไปเฉยเลย โดยนิสัยเธอจะไม่รับสายเบอร์แปลกที่ไม่ได้ถูกเมมชื่อไว้ในเครื่อง

หากคนที่ต้องการคุยธุระกับเธอจะต้องโทรผ่านผู้ช่วยเท่านั้น

ทางฝั่งป๊อบหลังจากถูกตัดสายก็กดโทรออกไปยังเบอร์ของณัชชาอีกครั้ง

แต่กลับได้ยินเพียงเสียงตู๊ดๆๆๆ ทำให้เขาอารมณ์ไม่ดีและหงุดหงิดใจอย่างมาก

" ณัชชาคุณคิดว่าคุณสวยมาก รวยมากสูงส่งมากนักหรือไง ทำมาเป็นเล่นตัว คงอยากให้ผมไปหาที่บริษัทสินะ "

ป๊อบหงุดหงิดจนคิดเอง เออเอง พูดออกมาตามอารมณ์ ว่าให้ณัชชาไปอีก

ถ้ามีคนเห็นคงจะรู้สึกแปลกกับท่าทางตอนนี้ของเขาไม่น้อย

ส่วนณัชชาเมื่อไม่มีอะไรมากวนใจ เธอก็ก้มหน้าทำงานต่ออย่างไม่ใส่ใจอะไร

ส่วนป๊อบเขาต้องการที่จะเคลียร์กับณัชชาให้จบๆเตรียมแถลงข่าวออกมารับผิดชอบและขอโทษออกสื่อเพราะไม่อยากให้พ่อแม่คิดมาก

เมื่อณัชชาไม่รับสายเขาก็จำเป็นต้องไปพบเธอที่บริษัทแม้จะไม่อยากไปเหยียบบริษัทของเตชินมากๆก็ตาม

เขาลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากห้องพร้อมกับกำชับเลขาที่อยู่หน้าห้องว่า

" คุณติดต่อไปยังผู้ช่วยของคุณณัชชารองประธานบริษัทT-Chin บอกว่าผมจะไปหาเธอที่บริษัทตอนนี้ "

" ได้ค่ะ "

จากนั้นป๊อบก็เดินตรงเข้าไปในลิฟต์ลงไปยังลานจอดรถ เมื่อลิฟต์ลงไปถึงประตูลิฟต์ก็เปิดออก

ร่างสูงใหญ่ของป๊อบก็ออกมาจากลิฟต์แล้วเดินไปเปิดประตูรถ

จากนั้นเขาก็เข้าไปนั่งในรถแล้วขับออกไปจากบริษัทมุ่งหน้าไปยังบริษัทของณัชชา

ทางด้านผู้ช่วยสาวของณัชชา เมื่อได้รับสายจากเลขาของป๊อบก็รีบเข้ามารายงานณัชชาในห้องทันที

" คุณณัชชาคะ ทางเลขาของคุณป๊อบโทรมาแจ้งว่า คุณป๊อบกำลังเดินทางมาหาคุณค่ะ "

ณัชชาวางมือจากงานแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองผู้ช่วยสาวพร้อมกับเอ่ยถามขึ้น

" แล้วได้บอกมั้ยว่ามาหาฉันเรื่องอะไร "

" ไม่ได้บอกค่ะ "

ชิชาทำหน้าครุ่นคิดสักสักแล้วเอ่ย

" เบอร์ที่โทรมาก่อนหน้านี้คงจะเป็นเบอร์เขาสินะ

อืม... ถ้าเขามาถึงคุณก็เชิญเขาเข้ามาในห้องฉันเลย "

" ได้ค่ะ "

แล้วผู้ช่วยสาวก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้องของรองประธานบริษัท

ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงป๊อบก็มาถึงบริษัทของณัชชา เขาเข้าไปจอดรถ

แล้วลงจากรถจากนั้นก็เดินเข้าไปในบริษัทโดยมีผู้ช่วยรรินทร์มารอต้อนรับ

" สวัสดีค่ะคุณป๊อบ คุณณัชชารอคุณอยู่ที่ห้องแล้ว เชิญทางนี้ค่ะ "

ป๊อบไม่เอ่ยอะไรแล้วเขาก็เดินตามผู้ช่วยของ

ณัชชาที่ทำหน้าที่นำทางอย่างเงียบๆ

พอลิฟต์ส่งทั้งสองขึ้นไปถึงชั้นผู้บริหาร ประตูลิฟต์ก็เปิดออก

ป๊อบกับผู้ช่วยก็ก้าวออกจากลิฟต์แล้วเดินตรงไปยังห้องของณัชชาทันที