ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 204

ในเช้าวันต่อมาของวันหยุดสุดสัปดาห์........

เตชินพาพิมกับลูกชายสุดที่รักไปเที่ยวสวนสนุก

สามคนพ่อแม่ลูกเดินเล่นและแวะถ่ายรูปตามจุดต่างๆ

เตชินจะคอยทำหน้าที่เข็นรถเข็นให้เคอร์ฟิวน้อยและคอยถ่ายรูปให้ภรรยาพิม

พิมถ่ายรูปเดี่ยวเสร็จก็เอ่ยขึ้น

" คุณ เรามาถ่ายรูปครอบครัวกันดีกว่าค่ะ ฉันไม่อยากให้คุณถ่ายให้ฝ่ายเดียว แบบนี้มันเหมือนฉันมาเที่ยวกับลูกแค่สองคนยังไงไม่รู้ "

" ได้ครับ คุณภรรยา "

เตชินเอ่ยอย่างตามใจพิมพร้อมกับเข็นลูกเข้าไปหาพิม

พิมยิ้มอย่างอารมณ์ดี ในมือถือสายไหมสีเรนโบว์ก้อนใหญ่

เตชินดึงไม่เซลฟี่ออกมาถ่ายรูปครอบครัว

บริเวณรอบๆเต็มไปด้วยเครื่องเล่นมากมาย

พอถ่ายรูปเสร็จเขาก็หันมาถามพิมว่า

" คุณอยากไปเล่นเครื่องเล่นอะไรมั้ย วันนี้ผมจะดูแลลูกแทนคุณเอง คุณไปเล่นให้เต็มที่เลย "

" ไม่ค่ะ วันนี้ไม่ใช่วันพักผ่อนของฉันแต่เป็นวันครอบครัวของเรา

เราพาลูกมาเที่ยวถ้าจะเล่นก็ต้องเล่นที่ลูกเล่นได้อย่างปลอดภัย "

เตชินได้ยินดังนั้นก็ยิ้มให้ศรีภรรยาอย่างรักใคร่แล้วเอ่ย

" งั้นพาลูกไปนั่งกระเช้าลอยฟ้ากันมั้ย ลูกจะได้มองเห็นวิวสวยๆ "

" ก็ดีค่ะ "

หลังจากเห็นพ้องกันแล้วทั้งสามคนก็พากันขึ้นไปนั่งกระเช้าลอยฟ้า

พิมดูมีความสุขกับการชมวิวบนที่สูงเอามากๆ

เธอยิ้มอยู่ตลอดเวลา

เตชินอุ้มลูกชายไว้ในเป้อุ้ม สายตาจับจ้องใบหน้างามที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขอย่างเงียบๆ พร้อมกับเอ่ยในใจว่า

[ นานแล้วสินะที่คุณไม่ได้ออกมาข้างนอกแบบนี้ ผมขอโทษนะที่ยึดครองชีวิตอิสระของคุณไปจนหมด

ขอบคุณที่ไม่เคยบ่น ไม่เคยทำให้ผมไม่สบายใจขอบคุณที่มีรอยยิ้มสดใสให้ผมในทุกวัน

ผมช่างเป็นผู้ชายที่โชคดีจริงๆที่มีภรรยาแบบคุณ ที่ทำเพื่อลูกมาตลอดและนึกถึงลูกกับผมตลอดเวลา

รอให้ลูกโตกว่านี้อีกหน่อยนะพิม ผมสัญญา

ผมจะชดเชยช่วงเวลาทั้งหมดที่คุณทุ่มเทให้ลูก

ขอบคุณที่อดทนและเสียสละชีวิตอิสระ สละงานที่คุณรักเพื่อลูกเพื่อผมเพื่อครอบครัวของเรา ]

พิมเพลิดเพลินไปกับการชมวิวจนลืมสนใจเตชิน นานแล้วที่เธอไม่ได้ออกมาเปิดหูเปิดตาข้างนอก

ผ่านไปสักพักเมื่อรู้สึกตัว เธอก็รู้สึกได้ถึงสายตาของเตชินที่กำลังจ้องเธอ เธอจึงหันมามองเขาแล้วเอ่ยถามขึ้น

" คุณจ้องหน้าฉันทำไมคะ มีอะไรหรือเปล่า "

เตชินที่นั่งกอดลูกชายจึงยิ้มขึ้นอย่างอบอุ่น

แล้วเอ่ยเพียงสั้นๆว่า

" มี "

พิมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยทำตาโตแล้วเอ่ยถามพร้อมกับเอามือมาสัมผัสใบหน้า

" หน้า หน้าฉันมีอะไรติดอยู่ใช่มั้ย "

เตชินพยักหน้าเบาๆ ทำเอาพิมถึงกับเกิดความไม่มั่นใจในตนเองขึ้นมา

" จริงเหรอ อะไรติด ติดตรงไหน "

เตชินยิ้มแล้วตบฝ่ามือลงตรงที่นั่งข้างๆเบาๆพร้อมกับเอ่ย

" มานั่งฝั่งนี้สิ ผมจะเอาออกให้แล้วจะบอกว่าอะไรติดหน้าคุณ "

พิมย้ายมานั่งข้างๆเตชิน เตชินเอาผมทัดใบหูให้พิมแล้วเอ่ย

" มันติดที่เปลือกตาคุณด้วย คุณหลับตาลงสิ "

แล้วพิมก็หลับตาลง เตชินโน้มตัวเข้าไปจูบริมฝีปากพิมเบาๆแล้วหอมแก้มเธอซ้ายทีขวาที

พิมลืมตาขึ้นด้วยความตกใจแล้วมองไปรอบๆเพื่อดูว่ามีคนเห็นหรือเปล่า

จากนั้นเธอก็ตีเตชินเบาๆพร้อมกับทำหน้ามุ่ย

แล้วเอ่ย

" นี่คุณหลอกฉันใช่มั้ย "

เคอร์ฟิวน้อยเห็นพ่อกับแม่จูบกันก็มองด้วยแววตาใสแป๋วแล้วยิ้มร่าอย่างชอบใจดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

เตชินมองหน้าลูกชายตัวแสบแล้วเม้มปากยิ้มอย่างพอใจ

จากนั้นก็เลื่อนสายตากลับมามองพิมพร้อมกับเอ่ยตอบเธอว่า