ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 3

ผู้ช่วยคังนั่งดูรูปผู้สมัครแต่ละคนอย่างตั้งใจ

เพราะเขาไม่รู้ว่าคุณชายของเขาต้องการแม่บ้านแบบไหน

เขาจึงต้องคัดหลายรอยเพื่อเลือกคนที่ดีที่สุดให้คุณชายเขาและพิจารณาในหลายๆด้าน

" คนนี้อ้วนไป "

กดเลื่อนผ่าน

" คนนี้ขี้เหร่ไป เดี๋ยวจะทำให้คุณชายไม่สบายตาเอาได้ "

" คนนี้สวยดี หน้าตาใช้ได้ แต่ดูแล้วคงมีแต่จะทำให้คุณชายหงุดหงิดใจ "

" คนนี้รูปร่างหน้าตาใช้ได้เลย แต่แต่งตัวไปหน่อย ใช่มาสมัครงานแม่บ้านมั้ยเนี่ย "

" คนนี้ก็หน้าตาใช้ได้ดูสบายตาดี แต่โหงวเฮ้งบนใบหน้ายังไม่ผ่าน "

สุดท้ายเลื่อนมาถึงข้อความของพิม ทำเอาเขาถึงกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

เมื่ออ่านเนื้อหาข้อความก็เกิดสนใจจนเผลอยิ้มออกมาแล้วเอ่ย

" นี่ตั้งใจมาสมัครงานมั้ย รูปที่เห็นหน้าชัดๆก็ไม่แนบมา

แต่ดูจากเนื้อหาข้อความแล้ว คงจะเป็นคนมีอารมณ์ขัน ดูซื่อตรงดี

เอาเธอแล้วกัน ดูสิว่าจะเก่งอย่างที่คุยโม้ไว้หรือเปล่า "

แล้วเขาก็พิมพ์ข้อความส่งไปหาพิมว่า

( ผมรับคุณเข้าทำงาน พรุ่งนี้เริ่มงานได้เลย )

พิมนั่งอ่านข้อความที่ผู้ช่วยคังส่งมาด้วยความงงแล้วเอ่ย

" ไว้ใจได้หรือเปล่าเนี่ย ไม่สัมภาษณ์แต่รับเข้าทำงานเลย แบบนี้ก็มีด้วยเหรอ "

เพราะเกิดมาเธอไม่เคยเห็นการสมัครงานที่ไหนง่ายเช่นนี้มาก่อน

แล้วเธอก็พิมพ์ข้อความส่งกลับไปว่า

( ฉันอยู่เชียงใหม่ค่ะ ขอรายละเอียดที่อยู่ของคุณหน่อยได้มั้ยคะ )

ข้อความจากผู้ช่วยคัง ทำเอาเธอถึงกับหงุดหงิดแล้วบ่นออกมาเสียงดังว่า

" บ้านรึเปล่า อยู่ตั้งกรุงเทพ จะให้เริ่มงานพรุ่งนี้เลย

เชียงใหม่ไปกรุงเทพ ใช้เวลาตั้งกี่ชั่วโมงคิดค่ะคิด ใครจะไปไวขนาดนั้น "

แล้วเธอจึงส่งข้อความตอบไปว่า

( ไม่ทันค่ะ )

ผู้ช่วยคังจึงส่งข้อความมาว่า

( ค่าตั๋วเครื่องบินทางเราจะออกให้ เราต้องการแม่บ้านด่วน

ที่สามารถเริ่มงานพรุ่งนี้ได้เท่านั้น

หากคุณยังสนใจงานนี้

ส่งหมายเลขบัญชีคุณมา ผมจะโอนค่าตั๋วไปให้ )

ทำเอาเธอถึงกับตาลุกวาวแล้วเอ่ยออกมาว่า

" โห ต้องรวยขนาดไหนกัน ถึงไม่กลัวถูกหลอกเลย

สงสัยจะต้องการแม่บ้านด่วนจริงๆ เอาก็เอาเริ่มงานพรุ่งนี้ก็ได้ "

เอ่ยจบเธอก็ส่งหมายเลขพร้อมเพย์ไปให้เขาทันที

แล้วข้อความจากธนาคารก็แจ้งเตือนเข้ามาทันที ข้อความในแชทที่ส่งจากผู้ช่วยคังก็เด้งขึ้น

( เดินทางวันนี้ ถึงแล้วโทรมาที่เบอร์ 095640×××× เลยนะครับ ผมจะออกไปรับที เมื่อคุณมาถึงสนามบิน )

( ค่ะ งั้นขอตัวไปจัดกระเป๋าก่อนนะคะ )

จากนั้นเธอก็ทำการจองตั๋ว เสร็จแล้วก็เดินไปอาบน้ำ จัดกระเป๋า เสื้อผ้า แล้วออกเดินทางทันที

เธอเรียกรถมารับที่หอแล้วให้ไปส่งเธอที่สนามบิน เมื่อถึงสนามบิน

เธอก็เข้าไปติดต่อสอบถามพนักงานเพราะเป็นการขึ้นเครื่องครั้งแรก

จากนั้นก็ทำการเช็คอิน รอไม่นาน เครื่องก็ออกผู้โดยสารทยอยเข้าไปนั่งที่ของตัวเอง

เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของเธอที่ได้นั่งเครื่องบินไปกรุงเทพ

เธออยู่บนเครื่องแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความตื่นตาตื่นใจ

มองดูก้อนเมฆและวิวทิวทัศน์จากที่สูงแล้วพึมพำในใจ

" มันช่างสวยงามราวกับภาพวาดจริงๆ "

จากนั้นเธอก็หลับตาลงช้าๆ ไม่นานก็ถึงสนามบินดอนเมือง

เธอจึงค่อยๆลืมตาขึ้น เมื่อเครื่องบินจอดสนิท ประตูเปิด ผู้คนเริ่มทยอยลง

เธอจึงลุกขึ้นแล้วตามผู้คนลงจากเครื่องไป

จากนั้นเธอก็กดโทรหาผู้ช่วยคังเมื่อเขารับสายเธอจึงเอ่ย

" สวัสดีค่ะ ฉันเป็นแม่บ้านที่คุณรับเข้าทำงานค่ะ ตอนนี้ฉันถึงสนามบินแล้ว คุณมารับฉันได้เลยค่ะ "

ผู้ช่วยคังจึงเอ่ยตอบไปว่า

" ครับ ผมจะออกไปรับเดี๋ยวนี้เลย ส่งพิกัดของคุณมาผมจะเข้าไปหา "

" ค่ะ "

เมื่อวางสายเธอก็ส่งพิกัดไปให้ผู้ช่วยคังในแชททันที

เมื่อผู้ช่วยคังมาถึง เขามองดูพิกัดในโทรศัพท์แล้วเงยหน้ามองคนที่ยืนหันหลังให้

มองแผ่นหลังตรงหน้าด้วยความสงสัย ไม่แน่ใจ ว่าใช่แม่บ้านที่จะมาเป็นแม่บ้านหรือเปล่า

เพราะหุ่นเธอดีมาก ที่สำคัญผิวเธอขาวมาก

แม้จะแต่งตัวสบายๆ ธรรมดา กางเกงยีนส์ขายาว

เสื้อยืดตัวใหญ่และหมวกแก๊ปปกปิดศรีษะไว้

แต่ความขาว ออร่าที่มือ ทำให้รู้ได้เลยว่าเธอเป็นหญิงสาวที่ผิวสวยมากๆ

เขาจึงลองโทรออกไปยังเบอร์ของเธอเพื่อความแน่ใจ แล้วโทรศัพท์ของคนตรงหน้าเขาก็ดังขึ้น

พิมเห็นว่าเป็นเบอร์ผู้ช่วยคัง จึงกดรับสาย แล้วเอ่ยถามขึ้น

" อ่อ ค่ะ "

ผู้ช่วยคังหันหลังแล้วเดินออกไปจากที่ตรงนั้นทันที

เขายอมรับว่านอกจากเธอเป็นคนผิวสวยแล้ว ยังมีแววตาที่สวยสดใสอีกด้วย

เขาอยากเห็นใบหน้าของเธอ จนอยากจะเสียมารยาทถอดหน้ากากของเธอออกเลย

ไม่รู้ว่าภายใต้หน้ากากจะงดงามหรือไม่

ในเช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่เตชินออกไปทำงานแล้ว

พิมก็เปิดประตูห้องเดินออกมาสำรวจบ้านที่เธอต้องทำงาน

จากนั้นเธอก็เริ่มจับเครื่องไม้เครื่องมือมาเตรียมพร้อมสำหรับการทำงานวันแรก

เข้าไปในห้องของเตชินแล้วนำเสื้อผ้าในตะกร้าไปซัก

แล้วกลับมาเปลี่ยนผ้าปูที่นอน จัดเตียงให้อย่างเรียบตึง

เสร็จแล้วก็เริ่มกวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างห้องน้ำ ทุกห้อง ทั้งชั้นบนและชั้นล่าง

เสร็จแล้วก็นำผ้าไปตัก แล้วเริ่มรีดๆเสื้อผ้าทุกตัวกว่าจะเสร็จก็เป็นเวลาห้าโมงเย็นพอดี

เมื่อนำเสื้อผ้าที่รีดแล้วไปแขวนในตู้เสร็จ

เธอก็กลับเข้าไปอยู่ในห้องของตัวเอง

รอคุณชายเจ้าของบ้านกลับมาแล้วเธอถึงจะสามารถออกมาทานข้าวในครัวได้

เธอล้มตัวนอนลงบนเตียงแล้วเอ่ย

" ดีที่บ้านหลังนี้ไม่ใหญ่มาก ไม่งั้นคงได้เหนื่อยตายกันพอดี "

ด้วยความเหนื่อยล้าจากการทำงานบ้านทั้งวัน เธอจึงเผลอหลับไป

รู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีก็ค่ำแล้ว เธอจึงลุกไปอาบน้ำ แต่งตัว

สวมใส่ชุดนอนแล้วเดินออกมาหาอะไรทานในครัว

เตชินกำลังจะไปอาบน้ำ ก็เหลือบไปเห็นเสื้อผ้าที่รีดเรียบร้อยแขวนไว้ในตู้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

ผ้าปูเตียงก็เปลี่ยนใหม่ ห้องดูโล่งสะอาดตา มีกลิ่นหอมอ่อนๆของน้ำยาถูพื้น

ให้ความรู้สึกสะอาด ในห้องน้ำก็จัดเรียงสิ่งต่างๆอย่างเรียบร้อย

เขารู้สึกพอใจมาก จึงโทรไปหาผู้ช่วยคัง เมื่อผู้ช่วยคังรับสายเขาก็เอ่ยขึ้น

" แม่บ้านคนนี้ทำงานใช้ได้ "

ผู้ช่วยคังได้ยินดังนั้น ก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกแล้วเอ่ยตอบไปว่า

" ครับ "

เขาดีใจแทนพิม ที่เธอทำงานถูกใจคุณชายของเขา

แล้วเตชินก็กดวางสายไป

หลังจากสายถูกวางผู้ช่วยคังยิ้มแล้วบ่นพึมพำออกมาว่า

" คุณพิมทำงานใช้ได้ ตามที่โม้ไว้จริงๆด้วย "