ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 41

เตชินพาพิมออกไปเดินห้างเลือกซื้อเสื้อผ้าสำหรับใส่เดท(ครั้งแรก)คืนแรกของเขากับพิม

เธอเข้าไปลองเสื้อผ้าหลายชุด กว่าเตชินจะให้ผ่าน เธอทั้งเหนื่อยและเบื่อ

แต่สุดท้ายเธอก็ได้ชุดที่เหมาะกับเธอ

และเป็นชุดที่เธอชอบ

แต่เตชินกลับไม่เห็นด้วยที่จะให้เธอซื้อใส่

" ไม่ได้ มันสั้นไป แถมยังโชว์ไหล่ โชว์ไหปลาร้าอีก มันดูเซ็กซี่และโป๊ะเกิน เปลี่ยน "

แม้จะไม่อยากให้เธอใส่ แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าชุดนี้ไม่เข้ากับหุ่นพิม

เหมาะกับหุ่นเธอราวกับถูกออกแบบมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ

ใบหน้าสวย คอเรียวยาว ไหปลาร้าเซ็กซี่ แขนเรียวสวย อกนูนนิดๆ เอวบาง สะโพกนูนหน่อยๆ เรียวขายาวสวย มีทรวดทรงที่ชัดเจน หุ่นเพอร์เฟค ดูไม่มากเกินไป

แต่เขาอยากจะเก็บไว้ชื่นชมคนเดียว เขาหวงของเขาอ่ะนะ

ภรรยาเขาสวย หุ่นดี สวยตั้งแต่หัวจรดเท้า

แถมยังมีเสน่ห์เสริมให้ดึงดูดเพศตรงข้ามอีกเขายิ่งหวงมากขึ้นไปอีก

พิมเริ่มทำหน้าหงิดหน้างอนิดๆแล้วเอ่ย

" คุณเตชิน คุณใช้ตาข้างไหนดูว่ามันโป๊ มันเซ็กซี่ ตรงไหน ชุดออกจะน่ารัก สมองคุณมีปัญหาคิดแบบนั้นอยู่คนเดียว "

แล้วเธอก็เอ่ยอย่างกระเง้ากระงอดดื้อรั้นพร้อมกับหันไปทางอื่น แล้วเอามือกอดอก ใบหน้าบูดบึ้ง

" ไม่รู้ล่ะ ยังไงฉันก็จะเอาชุดนี้ ถ้าคุณยังยืนยันที่จะไม่ให้ใส่ ไม่ซื้อให้

ฉันก็จะไม่ซื้อชุดไหนแล้ว คืนนี้ก็ใส่ชุดทั่วๆไปที่มีไปแล้วกัน "

เตชินนั่งบนโซฟาจ้องมองเธอที่หันหน้าไปทางอื่นด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

เขาเลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างจนปัญญา

แล้วลุกขึ้นเดินไปจับไหล่เธอเบาๆ แล้วเอ่ยอย่างตามใจ

" ก็ได้ ในเมื่อคุณชอบชุดนี้ ผมอนุญาตให้คุณใส่ก็ได้ แต่ต้องสวมเสื้อคลุมทับ ปิดไหปลาร้าเรียวสวยของคุณด้วย เข้าใจมั้ย "

แล้วเขาก็ยื่นหน้าเข้าไปข้างๆใบหูเธอแล้วเอ่ยเสียงแหบเบาๆ

" เพราะผมหวงมาก "

จากนั้น เขาก็กลับมายืนเหมือนเดิม มือใหญ่ที่จับไหล่สวยขยับนิ้วหัวแม่มือ

สัมผัสผิวเนียนนุ่มลูบไล้ไปมาเบาๆ แล้วหมุนตัวเธอให้หันเข้าไปเปลี่ยนชุดพร้อมกับเอ่ย

" ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นแล้ว เข้าไปเปลี่ยนชุดเถอะ "

ทันทีที่หันหลังเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุด

ใบหน้าบูดบึ้งถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มเริงร่าที่เต็มไปด้วยความดีใจ มีสดใสน่ารัก

[ ความจริงตาปีศาจนี่ก็มีข้อดีเหมือนกันแฮะ ]

เธอเข้าไปเปลี่ยนชุดแล้วเดินออกมายื่นให้พนักงาน

พอจ่ายเงินเสร็จทั้งสองก็พากันเดินออกจากร้าน

ความมืดเข้าคืบคลานยามราตรี ผืนฟ้าระยิบระยับเต็มไปด้วยหมู่ดาว

ผืนดินมีแสงสีระยิบระยับ สว่างไสว ในยามค่ำคืน ทั่วทั้งเมืองใหญ่

เสียงรถราวิ่งไปมาดังต่อเนื่องตลอดทางราวกับเสียงน้ำไหลเชี่ยวในลำธาร

ค่ำคืนอันมหัศจรรย์มาเยือน ผู้คนพลุกพล่าน ต่างออกมาหาอะไรสนุกๆทำ

บางคนออกมาทานข้าวกับเพื่อน บางออกมาซื้อของ บางออกมาดื่ม มาเที่ยว ท่องราตรี

หนึ่งในนั้นก็มีพิมกับเตชินที่ออกมาหาอะไรสนุกๆทำ(หรือเปล่า)

ทั้งสองเดินเข้าผับGไป โดยไม่ผ่านการตรวจใดๆเป็นสิทธิพิเศษสำหรับลูกค้าระดับ Super VIP

พิมสวมชุดแบรนด์ดังสีดำเนื้อผ้าสมราคา เป็นชุดที่เธอเลือกเองแต่ขัดใจสามีในนาม

เป็นเกาะอกมีสาย โชว์เอวนิดๆ กระโปรงบานเอวสูง สั้นพองาม โชว์เรียวขายาวสวยของเธอ

สวมรองเท้าส้นสูงสีดำ ยิ่งส่งให้รูปร่างเธอดูระหงเข้าไปอีก

เตชินใส่เสื้อยืดสีสำทับด้วยชุดเสื้อสูทสีฟ้ารองเท้าหนังจากแบรนด์ดัง

ส่งให้บุคลิกเขาดูลึกลึกสบายๆเข้าถึงง่ายแม้สีหน้าจะยังคงความเคร่งขรึมเย็นชาก็ตาม

เมื่อเข้าไปถึงในห้องพวกเขานั่งลงบนโซฟา

พิมมองไปรอบๆด้วยความรู้สึกผิดคาด

[ เนี่ยเหรอผับที่เตชินมา ทำไมมันดูส่วนตัวแบบนี้ คนรวยเขามาเที่ยวผับกันแบบนี้เหรอ แล้วแบบนี้เราจะรู้ได้ยังไงว่าผู้หญิงของเขาอยู่ที่ไหน ]

เธอนั่งมองรอบๆอย่างน่าเบื่อและรู้สึกเซ็ง

แต่เตชินกลับนั่งยิ้มพิงพนักพิงอ้าแขนกว้างอย่างสบายใจ แอบมองเธออย่างเงียบๆ

สักพักเธอก็หันไปถามเตชินด้วยความสงสัยว่า

" นี่คือผับที่คุณมาเที่ยวกับเพื่อนเหรอ "

เตชินเลิกคิ้วพร้อมกับผงกหัวอย่างสบายๆ

พิมหันกลับมาแล้วพึมพำในใจอย่างไม่ยอมแพ้

[ ไม่ใช่อ่ะ มันจะเป็นแบบนี้ไม่ได้ จะมาเสียเวลาเปล่าไม่ได้ มันต้องมีอะไรสิ ]

แล้วเธอก็เอ่ยถามเขาต่อว่า

" คุณมากับเพื่อนก็มาในห้องนี้เหรอ "

เตชินเอ่ยสั้นๆเพียง

" ถูกต้อง "

" แล้วถ้ามีสาวๆมาเอ็นเตอร์เทนก็ต้องมาในห้องนี้

เหรอ "

เตชินเงียบไม่ตอบ เธอจึงหันไปมองเขา แล้วเลิกคิ้วขึ้นเชิงต้องการคำตอบ

เตชินมองเธอโดยไม่เอ่ยตอบ แต่รวบเข้าไปกอดเอวเธอแล้วเอ่ย

" ทำไมคุณต้องอยากรู้เรื่องพวกนี้ด้วย นั่นมันเป็นเรื่องที่ไม่น่าสนใจเลยสักนิด "

" แต่ฉันสนใจหนิ "

อยู่ๆเธอก็นึกอะไรขึ้นได้เธอเคยดูช่องยูทูปของ

ดีเจคนหนึ่ง

ที่ชอบพูดกันเล่นๆในกลุ่มเกี่ยวกับห้องเชือด

เธอจึงถามเขาต่อว่า

" หรือนี่จะเป็นห้องเชือดของคุณ "

เตชินเลิกคิ้วขึ้นมองเธอแล้วเอ่ย

" หื้อ คุณรู้เหรอว่าห้องเชือดคืออะไร "

" ไม่รู้แต่ก็พอเดาได้ "

เธอพูดออกไปด้วยท่าทางดูไร้เดียงสา จากนั้นเธอก็เอ่ยต่อว่า

" อยู่ในนี้มันน่าเบื่อคุณพาฉันไปข้างนอกหน่อยสิ "

เตชินจึงเอ่ยอย่างตามใจ

" ได้ แต่คุณต้องใส่เสื้อคลุมนะจะถอดออกไปแบบนี้ไม่ได้ "

เอ่ยจบเขาก็เอาเสื้อคลุมมาคลุมไหล่ให้เธอแล้วพาเธอเดินออกไป

พอได้ออกมาข้างนอก เธอมองไปรอบๆ เห็นเคาน์เตอร์พนักงาน เธอจึงหันมาเอ่ยกับเขาว่า

" คุณรอนี่ก่อนนะ ฉันอยากลองสั่งเครื่องดื่มด้วยตนเองหน่อย "

เตชินพยักหน้า แล้วเธอก็เข้าไปคุยกับพนักงานจากนั้นเธอก็กลับมาหาเขาแล้วเอ่ย

" เรากลับไปรอที่ห้องกัน "