ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1786

ตอนที่ 1786 ประชุมลึกลับ
ยามค่ำคืน บรรยากาศเงียบสงบยิ่งนัก ดุจดั่งสายน้ำที่ไหลรินไป หลี่ชิเย่ยังคงนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ผ่อนพลังขมุกขมัวและพลังของโลกยุคดึกดำบรรพ์เข้าออก ในขณะนี้เขาได้นอนหลับไปแล้ว แต่ ต่อให้นอนหลับแล้วก็ยังคงฝึกฝนอยู่ กล่าวสำหรับ “เคล็ดวิชาคืนสู่ปุถุชน” แล้ว ไม่ว่าจะอยู่ในลักษณะอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาหรือสถานที่ใด มันยังคงฝึกฝนไปได้เรื่อยๆ ไม่หยุดนิ่ง มันเป็นพลังภายในที่ธรรมดาที่สุด และเป็นพลังภายในที่ยอดเยี่ยมที่สุด

บรรยากาศยามค่ำคืนเงียบสงัดตลอดทั้งคืน ท่ามกลางบรรยากาศยามค่ำคืนแม้แต่เมืองฉีหลินที่มีความเจริญรุ่งเรืองก็ตกอยู่ในสภาพของความเงียบสงัด เหมือนว่าแม้แต่ราตรีกาลก็ไม่กล้ารบกวนยามนิทราของผู้คน

ไม่รู้ว่าเวลาได้ผ่านไปนานเท่าไรแล้ว หลี่ชิเย่ที่นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงพลันลืมตาทั้งสองขึ้น และลุกเดินไปด้านนอกประตู

เวลานี้ ด้านนอกประตูมีชายฉกรรจ์สี่คนยืนห้อยมืออยู่ เป็นชายฉกรรจ์สี่คนที่หามเกี้ยวหลังนี้มา ในเวลานี้ เกี้ยวหลังนี้ได้ถูกวางอยู่ด้านหน้าประตูของหลี่ชิเย่

สี่คนกับเกี้ยวหนึ่งหลังปรากฏอยู่ด้านหน้าประตูของหลี่ชิเย่ดั่งเป็นภูตผีวิญญาณ ปราศจากซุ่มเสียง ไม่มีผู้ใดพบเห็นพวกเขา พวกเขาเสมือนหนึ่งได้หลอมรวมเข้ากับบรรยากาศของยามค่ำคืนไปแล้ว

เมื่อหลี่ชิเย่ก้าวออกมาจากประตู ชายฉกรรจ์สองคนที่อยู่ข้างหน้าได้กดเกี้ยวลงมา และรอคอยอย่างเงียบๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ พวกเขาไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ

ท่าทีของหลี่ชิเย่ดูเป็นธรรมชาติ ก้าวขึ้นไปบนเกี้ยว และนั่งอยู่ในนั้นด้วยท่าทีปรกติ

ชายฉกรรจ์ปล่อยผ้าม่านคลุมเกี้ยวลง จากนั้นหามเกี้ยวขึ้นแล้วเหินฟ้าขึ้นไป เพียงชั่วพริบตาเดียวก็หายไปท่ามกลางยามค่ำคืนเช่นนี้ พวกเขาไม่มีซุ่มเสียงใดๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ เหมือนเป็นภูตผีวิญญาณที่อยู่ท่ามกลางยามค่ำคืน ไม่ได้สร้างความแตกตื่นให้กับผู้ใด และไม่มีผู้ใดพบเห็นการดำรงอยู่ของพวกเขา

ณ สถานที่แห่งหนึ่งที่ไม่มีใครรู้ ที่ตรงนั้นมีลานบ้านหลังหนึ่ง ลานบ้านแห่งนี้เงียบสงบมาก มีตะเกียงที่ไฟในตะเกียงส่ายไปมาอยู่ดวงหนึ่ง แม้จะเป็นเพียงตะเกียงดวงเดียวที่ไฟตะเกียงส่ายไปมา แต่เหมือนว่ามันสามารถส่องสว่างไปทั่วท้องฟ้ายามราตรีอย่างนั้น

เวลานี้ เกี้ยวหลังนั้นได้ร่อนลงลานบ้านโดยปราศจากซุ่มเสียง หลังจากที่มีการกดด้านหน้าของเกี้ยวให้ต่ำลงแล้ว หลี่ชิเย่ ได้ก้าวออกมาจากเกี้ยว

เมื่อหลี่ชิเย่ก้าวลงมาจากเกี้ยวแล้วนั้น บริเวณประตูทางเข้าลานบ้านมีผู้เฒ่าคนหนึ่งรออยู่นานแล้ว พลันที่มองเห็นหลี่ชิเย่ เขาได้ก้มกราบและกล่าวว่า “ไม่ทราบว่าใต้เท้ามาด้วยตนเอง ข้าน้อยมีวิสัยทัศน์ไม่กว้างไกล ไม่ทันให้การต้อนรับใต้เท้าด้วยตนเอง”

ถ้าหากพวกของเสิ่นเสี่ยวซันอยู่ในเหตุการณ์ล่ะก็ เมื่อเห็นผู้เฒ่าที่อยู่ตรงหน้าแล้วจะต้องตกใจมากแน่นอน เนื่องจากผู้เฒ่าที่อยู่ตรงหน้าก็คือเถ้าแก่ร้านเฒ่าของร้านของชำที่ชื่อหอราชันที่อยู่ในเมืองฉีหลินนั่นเอง

“ผู้ไม่รู้ย่อมไม่ผิด” หลี่ชิเย่เอ่ยขึ้นช้าๆ พร้อมกับโบกมือเบาๆ

“ใต้เท้า เชิญด้านใน บรรดาผู้อาวุโสรอคอยการมาของใต้เท้าอยู่” หลังจากลุกขึ้นยืนแล้ว เถ้าแก่ร้านเฒ่ารีบเร่งนำทางให้กับหลี่ชิเย่

ภายในห้องโถงที่อยู่บริเวณลานบ้านปรากฏผู้เฒ่านั่งอยู่ในนั้นหลายสิบคน ผู้เฒ่าหลายสิบคนต่างสวมใส่ชุดที่เรียบง่ายดูแล้วไม่มีความสะดุดตา แต่ทว่า ยามที่ดวงตาทั้งสองของพวกเขาส่งประกายแวบวับออกมานั้น ทำให้ภายในใจของผู้คนถึงกับเต้นกระตุกทีหนึ่ง เนื่องจากประกายตาของเขาเหมือนว่าสามารถตัดขาดสุริยันจันทรา สะบั้นหยินหยางได้อย่างนั้น ด้วยกำลังความสามารถเช่นนี้นับเป็นที่ยำเกรงของผู้คนยิ่งนัก

ขณะที่หลี่ชิเย่เดินเข้ามา บรรดาผู้เฒ่าหลายสิบคนต่างทยอยกันคารวะต่อหลี่ชิเย่ พวกเขาไม่ได้ส่งเสียงใดๆ หรือพูดคำใดๆ ออกมาสักคำ

“ใต้เท้า บรรดาเหล่าบรรพบุรุษที่อยู่ที่นี้ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ประสานงานของยุคนี้ รับผิดชอบตามเขตต่างๆ” เถ้าแก่ร้านเฒ่ารีบให้การแนะนำต่อหลี่ชิเย่ และกล่าวว่า “ข้าน้อยด้อยความสามารถ ได้รับการสนับสนุนจากบรรดาเหล่าบรรพบุรุษให้เป็นเจ้าสำนักในรุ่นปัจจุบัน”

สำนักที่สามารถสืบทอดต่อเนื่องกันไปเรื่อยๆ นับเป็นเรื่องดี” หลี่ชิเย่มองดูบรรดาผู้เฒ่าที่อยู่ในเหตุการณ์ พยักหน้าเบาๆ และกล่าวว่า “ในเมื่อมีโอกาสได้พบคือวาสนา นั่งลงเถอะ”

เถ้าแก่ร้านเฒ่านำพาบรรดาเหล่าบรรพบุรุษที่อยู่ในเหตุการณ์ทยอยกันนั่งประจำที่ พวกเขานั่งลงตรงเบื้องหน้าของหลี่ชิเย่ด้วยความเคารพ รอฟังคำจากหลี่ชิเย่

“ไม่มีบัญชาจากใต้เท้า ข้าน้อยไม่กล้าตัดสินใจเอง ดังนั้นจึงไม่กล้ารบกวนบรรดาบรรพบุรุษ ยิ่งไม่ได้แจ้งต่อบรรดาเหล่าเทพทั้งหลาย” หลังจากนั่งลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เถ้าแก่ร้านเฒ่ากล่าวด้วยท่าทีเคารพยิ่งว่า “ไม่ทราบว่าใต้เท้าจะให้ข้าน้อยถ่ายทอดคำสั่งเชิญบรรดาบรรพบุรุษและเหล่าเทพให้มาพบหรือไม่”

“ไม่ต้องแล้ว” หลี่ชิเย่โบกมือเบาๆ และกล่าวว่า “แจ้งข่าวเรื่องข้ามาถึงที่นี่อย่างปลอดภัยแล้วก็พอ ไม่จำเป็นต้องให้พวกเขามาพบ เมื่อไรที่ข้าต้องการพบพวกเขา พวกเขาก็จะรู้เอง”

เถ้าแก่ร้านเฒ่าเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้แล้ว รีบตอบว่า “คำพูดของใต้เท้า พวกเราจะถ่ายทอดออกไปแน่นอน เวลานี้ฟ้าดินแปรปรวน เก้าแดนได้เชื่อมต่อถึงประตูของสิบสามทวีป แต่มีการปิดกั้นด่านของสิบสามทวีป ทำให้ความลับถูกซ่อนเร้น พวกเราต่างไม่สามารถทราบการมาสิบสามทวีปของใต้เท้า เหล่าราชันไม่สามารถให้การช่วยเหลือใต้เท้าอย่างทันท่วงที ทำให้ฝ่ายของราชันซื่อตี้ช่วงชิงโอกาสได้ก่อน”

พวกของเถ้าแก่ร้านเฒ่ามาจากกองทัพที่ลึกลับยิ่ง กองทัพของพวกเขามีกองกำลังที่ยิ่งใหญ่มากนัก มีการสืบทอดต่อๆ กันมารุ่นสู่รุ่น เรียกได้ว่าพวกเขามีความชำนาญสถานการณ์ของชิงโจวอย่างละเอียด

“ความลับที่ซ่อนอยู่ภายในหาใช่ระดับเช่นพวกเจ้าสามารถเข้าใจได้ แม้ว่าพวกเจ้าไม่สามารถรุดมาให้ความช่วยเหลือแต่ก็ไม่โทษพวกเจ้า ข้าได้มีการนัดหมายกับเหล่าราชันแล้วก่อนหน้า หากว่าเขาคิดจะรุดมาช่วยเหลือคงลงมือนานแล้ว ต่อให้ราชันซื่อตี้คิดจะปิดกั้นความลับก็ปิดได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น” หลี่ชิเย่กล่าวเฉยเมยขึ้นมา

ทั้งเถ้าแก่ร้านเฒ่าและบรรดาเหล่าบรรพบุรุษที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตะลึงงันเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ พวกเขาจึงได้เข้าใจแล้วว่า ความลึกลับที่ซ่อนอยู่ภายในหาใช่ระดับผู้เยาว์เช่นพวกเขาสามารถเข้าใจได้ การหารือที่เป็นความลับเช่นนี้มีเพียงจอมราชันและเซียนหวังเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าร่วมได้ พวกเขาที่เป็นระดับผู้เยาว์ต่อให้แข็งแกร่งเช่นใดก็เป็นได้แค่ประสานงานเท่านั้น