ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1905

บรรยากาศกลายเป็นตึงเครียดมาก ผู้ที่จ้องมองหลี่ชิเย่ด้วยความโกรธเมื่อครู่ต่างพูดอะไรไม่ออก พวกเขาต่างมองดูภาพเหตุการณ์ตรงหน้า กระทั่งเรียกได้ว่าหลายคนได้คลายความโกรธลงมาไม่น้อยเลยทีเดียว

ทุกคนดูจะใจเย็นลงไม่น้อย หลายคนได้สติกลับมาแล้วจ้องมองตากันและกัน ในขณะนี้พวกเขาได้นึกดูอย่างละเอียด เรื่องนี้ดูจะไม่ง่ายอย่างที่คิดเสียแล้ว

“พี่หลี่ ในเมื่ออุดมการณ์ของพวกเรามันต่างกันก็อย่าคบหากันอีกเลย” ทารกมังกรหลวงแสดงคารวะแบบจีน และกล่าวว่า “พวกเราพี่น้องมาด้วยความจริงใจเต็มเปี่ยมเพื่อรับใช้พี่หลี่ด้วยความภักดี ยินดีติดตามพี่หลี่สร้างอาณาจักรขึ้นมา พี่หลี่กลับมองพวกเราเฉกเช่นสุนัขรับใช้ นับว่าสร้างความผิดหวังยิ่งเหลือเกิน”

“พวกเจ้าออกจะยกย่องตัวเองมากเกินไปแล้ว อาศัยพวกเจ้ามีคุณสมบัติเพียงพอเป็นสุนัขรับใช้ให้กับข้ารึ?” หลี่ชิเย่กล่าวเรียบๆ ว่า “ด้วยมาตรฐานอย่างพวกเจ้า มารองพื้นรองเท้าให้ข้ายังฝืนๆ อยู่ ฉะนั้นแล้ว อย่ามาเกะกะตาข้าอยู่ตรงนี้ ทั้งหมดกระโดดลงแม่น้ำเหิงเหอฆ่าตัวตายเสีย”

“ข่มเหงกันเกินไปแล้ว!” ศิษย์บางคนของอัศวินมังกรหลวงน้อยอดที่จะคำรามเสียงดังออกมาด้วยความโกรธ อัศวินมังกรหลวงน้อยของพวกเขาเคยทำใหผู้คนจำนวนเท่าไรต้องหัวหดเมื่อได้ยินชื่อของพวกเขา พวกเขาต่างเป็นโจรที่มีความห้าวหาญและโหดร้ายทารุณทุกคน ผู้คนจำนวนเท่าไรที่ขาทั้งสองข้างสั่นเทาเมื่อเห็นพวกเขา เวลานี้กลับถูกคนเขาเหยียดหยามเช่นนี้ แล้วจะให้อัศวินมังกรหลวงน้อยทนความอัปยศเช่นนี้ได้อย่างไรเล่า

หากไม่เป็นเพราะทารกมังกรหลวงขวางเอาไว้ เกรงว่าศิษย์ของอัศวินมังกรหลวงน้อยล้วนแล้วแต่ลุยเข้าไปแลกชีวิตกับหลี่ชิเย่แล้ว เพราะเป็นการข่มเหงกันมากเกินไปแล้ว ยากที่พวกเขาจะกล้ำกลืนความอัปยศเช่นนี้เอาไว้ได้

“พี่หลี่ เมื่ออุดมการณ์แตกต่างกัน คงคบหากันไม่ได้ พวกเราขออำลาแต่เพียงเท่านี้” ทารกมังกรหลวงรู้ว่าละครบทนี้คงแสดงต่อไปไม่ได้อีกแล้ว จึงแสดงคารวะต่อหลี่ชิเย่ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา จากนั้นหันหลังจากไปทันที

แต่แล้ว ขณะที่ทารกมังกรหลวงนำพาพวกของอัศวินมังกรหลวงน้อยไปจาก ปรากฎหลี่ชิเย่ได้ขวางอยู่ด้านหน้าของพวกเขาเสียแล้ว

“คิดจะไปตอนนี้เกรงว่าคงสายไปเสียแล้ว” หลี่ชิเย่ยืนและยิ้มกล่าวเฉยเมยอยู่ตรงนั้น

“พี่หลี่ ท่านคิดจะทำอะไร?” ทารกมังกรหลวงวางสีหน้าเย็นชากล่าวน้ำเสียงเยือกเย็นขึ้นมา

“ไม่คิดทำอะไร พวกเจ้าฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงไปในแม่น้ำเหิงเหอก็พอแล้ว” หลี่ชิเย่กล่าวด้วยท่าทีที่เรียบเฉยยิ่งนัก

“พี่หลี่ ท่านอย่าได้ข่มเหงกันมากเกินไป พวกเราปล้นชิงของวิเศษมากมายให้กับท่าน ต่อให้ไม่มีผลงานก็ทำงานด้วยความเหน็ดเหนื่อย หรือว่าพี่หลี่เป็นคนที่เนรคุณเช่นนี้หรอกหรือ…” ท่าทางของทารกมังกรหลวงดูจะโกรธมากทีเดียว

“ไม่ต้องทำเป็นยกย่องตัวเอง” หลี่ชิเย่ไม่ได้มองของวิเศษที่อยู่บนพื้นสักนิด กล่าวขึ้นมาเรียบๆ ว่า “นี่หรือของวิเศษ แค่เศษเหล็กกองหนึ่งเท่านั้น โยนกับพื้นยังขี้คร้านจะไปเก็บด้วยซ้ำมีเพียงเศษสวะอย่างพวกเจ้าเท่านั้นที่มองเศษเหล็กเศษขยะว่าเป็นของวิเศษ มาตรฐานเท่านี้ยังกล้ามาเรียกหาผลงานต่อหน้าข้า”

“ศิษย์พี่ พวกเราแลกกับมัน!” เมื่อบรรดาศิษย์ของอัศวินมังกรหลวงน้อยได้ยินคำพูดเช่นนี้ถึงกับพูดออกมาด้วยความโกรธ

“พี่หลี่ ท่านทำเกินไปแล้ว!” ทารกมังกรหลวงกล่าวน้ำเสียงเย็นชาว่า “เรื่องที่ผ่านมานี้พวกเราจะไม่ไปถือสาหาความ ได้แต่โทษพวกข้าที่ตาบอดติดตามคนผิด นับแต่เวลานี้เป็นต้นไป พวกเราชัดเจนทั้งสองฝ่าย น้ำบ่อจะไม่ยุ่งกับน้ำคลอง!”

“ที่นี่ไหนเลยให้เจ้าเป็นผู้ออกคำสั่งได้ และไม่ถึงคราวให้เจ้ามาเป็นผู้ปกครองและตัดสินความ” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวเฉยเมยว่า “ในเมื่อกล้าบอกว่าจะภักดีต่อข้า เช่นนั้นแล้วชีวิตสุนัขของพวกเจ้าก็อยู่ในกำมือของข้า ขัดคำสั่งของข้าจุดจบมีเพียงสถานเดียวเท่านั้น…ฆ่าโดยไม่มีการละเว้น!”

“เจ้าหนู เจ้าข่มเหงกันเกินไปแล้ว หรืออัศวินมังกรหลวงน้อยพวกเราจะกลัวเจ้าอย่างนั้นรึ!” บรรดาศิษย์ของอัศวินมังกรหลวงน้อยโกรธเป็นฟืนเป็นไฟมานานแล้ว เวลานี้ถูกหลี่ชิเย่ทำให้ต้องอับอายขายหน้าอีก จึงอดกลั้นต่อไปไม่ไหวพลันกรูกันออกมา

เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น อัศวินมังกรหลวงน้อยได้ทำการล้อมหลี่ชิเย่เอาไว้ พวกเขาต่างอยู่ในท่าทีที่ตึงเครียด ท่าทางโกรธเคืองยิ่งนัก นาทีนี้พวกเขาแทบอยากจะจับหลี่ชิเย่มาฉีกเป็นชิ้นๆ ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป

เหตุการณ์กลับตาลปัตรกะทันหันเช่นนี้ ทำให้ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ถึงกับตั้งตัวไม่ทัน ในเวลานี้ บรรดาผู้อยู่ในเหตุการณ์ต่างมองหน้ากันและกัน แน่นอน ผู้คนจำนวนมากยินดีกับภาพเหตุการณ์ที่เห็น สิ่งนี้กล่าวสำหรับพวกเขาแล้วมันคือสุนัขกัดกันเอง

“อาศัยพวกเจ้ารึ?” หลี่ชิเย่ไม่ได้แสดงอาการโกรธขึ้นมา มองดูอัศวินมังกรหลวงน้อยที่ล้อมวงตนเองด้วยท่าทีที่ยิ้มแต้

“เจ้าหนู อัศวินมังกรหลวงน้อยพวกเราจะต้องสับเจ้าเป็นหมื่นๆ ชิ้น!” ในเวลานี้บรรดาศิษย์ของอัศวินมังกรหลวงน้อยต่างไม่สามารถสะกดเพลิงแห่งความแค้นภายในใจเอาไว้ ร้องกล่าวเสียงดังออกมา

“ตึง ตึง ตึง” ฉับพลันนั้นเอง อัศวินมังกรหลวงน้อยทั้งหมดได้ชักอาวุธออกจากฝัก และลงมือล้อมฆ่าหลี่ชิเย่พร้อมกัน

ชื่อความโหดของอัศวินมังกรหลวงน้อยล่ำลือกระฉ่อน พวกเขาห้าวหาญและชำนาญในเรื่องการต่อสู่เสมอมา มีความโหดเหี้ยมทารุณยิ่งนัก ในขณะนี้พวกเขาที่มีอาวุธครบมือพลันทำให้กลิ่นอายการเข่นฆ่าตลบอบอวล ผู้คนสามารถได้กลิ่นคาวเลือดที่เข้มข้นโชยมาแตะจมูก

“ฆ่าไม่มีละเว้น…” ทันใดนั้นเองหลี่ชิเย่ยิ้มแต้ นาทีนี้นัยน์ตาทั้งสองของเขาปรากฎประกายแวบขึ้นมา จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรหมุนเคลื่อนไป

“ฆ่า…” นาทีนี้ ศิษย์ทั้งหมดของอัศวินมังกรหลวงน้อยต่างร้องคำรามเสียงดัง พวกเขาเหมือนหนึ่งเลือดเข้าตาเสียแล้ว

“อ๊ากก…” เวลานี้เอง เสียงร้องน่าเวทนาดังขึ้น เลือดสาดกระเซ็น ในเวลานี้เห็นหัวแต่ละหัวที่หลุดออกจากบ่าร่วงลงพื้นดิน