ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2183

สีหน้าของปราชญ์ภูผาพิโรธพลันเปลี่ยนไป เมื่อมีการเอ่ยถึงเรื่องชั่วร้ายครั้งนั้นในอดีต เขาก็ปั้นหน้าและกล่าวน่าเกรงขามขึ้นมาว่า “พี่เหลยเป้าอย่าลืมไปสิ หากจะเอ่ยถึงเรื่องราวในครั้งนั้น หอศักดิ์สิทธิ์ของพวกเจ้าก็ไม่เห็นจะดีไปกว่าตรงไหน พวกเจ้าได้มอบคนออกมาจำนวนเท่าไร ในทางลับพวกเจ้าก็ได้ทำเรื่องไม่ชอบมาพากลที่ไม่สามารถเปิดเผยไปมากน้อยเท่าไร”

เวลานี้ ทั้งปราชญ์ภูผาพิโรธและเทพฟ้าคะนองต่างฝ่ายต่างก็แฉเรื่องราวที่เปิดเผยไม่ได้ของกองกำลังซั่งและหอศักดิ์สิทธิ์ ต่างฝ่ายต่างแกะแผลของอีกฝ่าย และไม่ยอมอ่อนข้อให้แก่กัน

ก่อนหน้านั้น ทั้งหอศักดิ์สิทธิ์และกองกำลังซั่งเพิ่งจะร่วมมือกันเพื่อต่อสู้กับหลี่ชิเย่ แต่ทว่า เวลานี้พวกเขากลับต่างฝ่ายต่างแกะแผลของอีกฝ่ายขึ้นมา

ความจริงแล้วเรื่องลักษณะเช่นนี้ก็เข้าใจได้ไม่ยาก เมื่อต้องเผชิญกับทวนราชันขวางตี้ที่เป็นอาวุธปฐมบรรพบุรุษแล้ว ใครบ้างล่ะที่ไม่รู้สึกใจเต้นตูมตามกันเล่า อย่าว่าแต่การแตกคอกันระหว่างสำนักด้วยกันเลย เพื่อทวนราชันขวางตี้ที่เป็นอาวุธปฐมบรรพบุรุษลักษณะเช่นนี้แล้ว แม้แต่พ่อลูกแตกคอกันก็เป็นเรื่องที่ปรกติมาก ไม่เห็นจะเป็นเรื่องที่ควรไปตกใจระคนกับแปลกใจอะไรนัก

“อย่างนั้นรึ?” เทพฟ้าคะนองส่งเสียงฮึอย่างดูแคลน กล่าวเย้ยหยันขึ้นมาว่า “ในเมื่อไม่พูดถึงอดีต เช่นนั้นแล้วก็พูดถึงปัจจุบันก็แล้วกัน กองกำลังซั่งของพวกท่านเวลานี้ได้ทำเรื่องที่ไม่สามารถเปิดเผยอะไรบ้างล่ะ อย่านึกนะว่าคนอื่นจะไม่รู้ว่าเร็วๆ นี้พวกท่านได้ทำอะไรลับๆ มาบ้าง หากไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ เว้นแต่จะไม่ทำ”

เวลานี้ ทั้งเทพฟ้าคะนองกับปราชญ์ภูผาพิโรธสองคนต่างฝ่ายต่างโจมตีซึ่งกันและกัน จะเป็นหอศักดิ์สิทธิ์ก็ดี กองกำลังซั่งก็ช่าง พวกเขาต่างคิดจะฮุบเอาทวนราชันขวางตี้เล่มนี้เอาไว้คนเดียว

แน่นอน สำหรับบรรดาระดับบรรพบุรุษของสำนักและตระกูลขุนนางโบราณต่างๆ จำนวนไม่น้อยที่อยู่ในเหตุการณ์ ย่อมยินดีที่ได้เห็นกองกำลังซั่งและหอศักดิ์สิทธิ์สองฝ่ายกัดกันเอง ถ้าหากหอศักดิ์สิทธิ์และกองกำลังซั่งสองฝ่ายต่างเข่นฆ่าซึ่งกันและกันล่ะก็ ไม่แน่นักพวกเขายังอาจสามารถเป็นตาอยู่ได้ ถึงเวลานั้นก็จะได้รับผลประโยชน์และยึดเอาทวนราชันขวางตี้มาเป็นของตนได้

“ดี พูดได้ดี พูดได้ดีมาก” ขณะที่เทพฟ้าคะนองกับปราชญ์ภูผาพิโรธต่างฝ่ายต่างไม่ยอมลงให้แก่กันอยู่นั้น ในเวลานี้เองปรากฏเสียงปรบมือดังขึ้นเป็นระลอก คนผู้หนึ่งหัวเราะเสียงดังและกล่าวว่า “พวกเจ้าต่างฝ่ายต่างกัดกันเองนับว่าคึกครื้น และน่าดูชมดีเหลือเกิน แต่ว่า ข้าไม่อาจไม่มาขัดจังหวะพวกเจ้าแล้วล่ะ”

ตรีเทพแห่งหอศักดิ์สิทธิ์ และสี่ปราชญ์แห่งกองกำลังซั่งต่างหันหลังกลับไปทันทีเมื่อได้ยินเสียงนี้ แววตาทีสามารถสังหารคนได้นั้นมองไปยังต้นเสียงทันที

แน่นอนที่สุด ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์คงมีเพียงหลี่ชิเย่เท่านั้นที่กล้าพูดจาเช่นนี้อย่างชนิดที่เรียกว่ากำเริบเสิบสานต่อพวกของปราชญ์ภูผาพิโรธที่เป็นเทพแท้จริงทั้งเจ็ด

เวลานี้ พวกของปราชญ์ภูผาพิโรธ และเทพฟ้าคะนองต่างรุ้สึกสะท้านในใจ พวกเขาถูกทวนราชันขวางตี้ครอบงำจิตใจไปชั่วขณะ เกือบจะลืมไปแล้วว่ายังมีศัตรูเฉกเช่นหลี่ชิเย่อยู่อีกคนหนึ่ง

“ขอโทษทีที่มาขัดพวกเจ้า” หลี่ชิเย่มองดูพวกของปราชญ์ภูผาพิโรธและกล่าวด้วยท่าทียิ้มแต้ว่า “ข้าบอกได้แต่เพียงว่าเสียใจด้วยที่ทำลายความฝันของพวกเจ้า จะเป็นหอศักดิ์สิทธิ์อะไรก็ดี หรือกองกำลังซั่งอะไรก็ช่าง พวกเจ้าล้วนแล้วแต่กำลังเพ้อฝันกันอยู่ ทวนราชันขวางตี้ที่อยู่ตรงหน้าพวกเจ้ายังไม่มีโอกาสได้ครอบครอง ทวนราชันขวางตี้เล่มนี้ข้าพูดแล้วคนอื่นต้องทำตาม”

คำพูดของหลี่ชิเย่เป็นการไม่ไว้หน้าให้กับหอศักดิ์สิทธิ์แลพกองกำลังซั่งโดยตรง เป็นการตบหน้าพวกเขาหนึ่งฉาดใหญ่

ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างมองตากันและกัน สำหรับคำพูดที่อันธพาลเช่นนี้ของหลี่ชิเย่นั้นทุกคนเกือบจะชินชากันแล้ว แน่นอน เวลานี้ทุกคนต่างจ้องมองไปยังหลี่ชิเย่กับพวกของปราชญ์ภูผาพิโรธที่เป็นเทพแท้จริงทั้งเจ็ด

นาทีนี้ไม่ว่าจะเป็นสำนักใด และหรือตระกูลขุนนางโบราณใดๆ ก็ตาม พลันกระหายเป็นพิเศษให้หลี่ชิเย่กับพวกของปราชญ์ภูผาพิโรธที่เป็นเทพแท้จริงทั้งเจ็ดสู้กันสักครั้ง

ถ้าหากหลี่ชิเย่กับพวกของปราชญ์ภูผาพิโรธที่เป็นเทพแท้จริงทั้งเจ็ดต่อสู้กันขึ้นจริงๆ พวกเขาก็จะไม่สามารถไปสนใจทวนราชันขวางตี้ได้ในเวลาเดียวกัน เมื่อถึงตอนนั้นมิเท่ากับพวกเขาจะได้เปรียบ สามารถฉวยโอกาสที่หาได้ยากยิ่งนี้แย่งชิงเอาทวนราชันขวางตี้มา

“พูดจากโอ้อวดไร้ยางอาย…” ปราชญ์ภูผาพิโรธส่งเสียงฮึแสดงความไม่พอใจเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของหลี่ชิเย่ กล่าวน้ำเสียงเย็นชาว่า “นับคุณสมบัติและอาวุโสแล้ว ที่ตรงนี้ไม่เปิดโอกาสให้เจ้ามาพูดถึงว่าทวนราชันขวางตี้จะเป็นของใคร”

“ถูกต้อง” เวลานี้เทพฟ้าคะนองก็พูดน่าเกรงขามขึ้นมาว่า “ทวนราชันขวางตี้เป็นของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหง ใครก็ตามที่มีประวัติความเป็นมาไม่ชัดเจนล้วนแล้วแต่ไม่มีสิทธิ์ได้ครอบครอง หากกล้าแตะต้องเท่ากับเป็นศัตรูกับระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงทั้งหมด ฆ่าไม่มีละเว้น”

“ทวนราชันขวางตี้จะต้องสืบทอดโดยสายตรงของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงเท่านั้น คนอื่นไม่มีสิทธิ์” ยิ่งปราชญ์ภูผาพิโรธด้วยแล้วได้ออกปากเตือนน่าเกรงขามว่า “โดยเฉพาะเจ้า ผู้เยาว์ประเภทมีที่มาที่ไปไม่ชัดเจน! ยิ่งไม่มีสิทธิ์แตะต้อง!”

“ใครว่าคุณชายหลี่ไม่มีสิทธิ์?” ในเวลานี้เอง เสียงที่เยือกเย็นเสียงหนึ่งดังขึ้นมา เสียงนี้ไพเราะน่าฟังเป็นพิเศษ เปี่ยมด้วยเสน่ห์ยิ่งนัก

ในเวลานี้เอง ได้ยินเสียงตูม ตูม ตูมดังขึ้น มองเห็นกองทัพหนึ่งที่วิ่งฮ้อเข้ามา กองทัพนี้เปี่ยมด้วยกลิ่นอายของความเป็นกษัตริย์รุนแรง เป็นกองทัพพยัคฆ์ที่วิ่งฮ้อเข้ามาอย่างรวดเร็ว มีท่าทีที่เกรียงไกรไปทั่วหล้า

ยามที่กองทัพนี้ได้ปรากฏแก่สายตาของทุกๆ คน มองเห็นรถกษัตริย์มีสตรีผู้หนึ่งนั่งอยู่ สตรีผู้นี้สวมใส่ชุดเซียนทั้งชุด งดงามปราศจากผู้เทียบเทียมในหล้า ข้างกายของนางมีตราพระราชลัญจกรที่เป็นสิ่งแทนอำนาจวางอยู่ สตรีผู้นี้หาใช่ใครอื่น คือหวังหาน ราชินีของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงนั่นเอง

ด้านข้างรถกษัตริย์มีผู้เฒ่าผู้หนึ่งยืนกอดดาบอยู่ผู้หนึ่ง ปรากฎประกายดาบที่น่ากลัวแผ่กระจาออกมาจากทั่วร่างของผู้เฒ่าผู้นี้ เสมือนหนึ่งร่างกายของเขากับดาบยาวที่อยู่ในอ้อมอกของเขาได้หลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกัน

“กองทัพอาชาจวนหวัง…” ผู้คนจำนวนไม่น้อยที่รู้สึกหวั่นไหวในใจ เมื่อมองเห็นกองทัพนี้แล้ว และรู้แล้วว่าใครมา เพราะว่ากองทัพอาชานี้เป็นกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดของจวนหวัง ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ขั้วอำนาจใหญ่ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหง